Droga Krzyżowa
Droga Krzyżowa to prawdopodobnie najmniejsza plastyczna realizacja syntetycznego wytworu artystycznego przedstawiającego 14 innych cierpień Pana Jezusa. Czternaście sztuk mikroskopijnych stacji Drogi Krzyżowej, zdecydowanie kwalifikowanych jest do wyjątkowo czarujących i w szczególności okazałych rzadkości naszego pakietu bez wątpienia dzieł sztuki.
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach z wzniosłością i niewątpliwie rozradowaniem przedstawi Państwu miniaturowe ryciny tyskiego artysty. Oszałamiające arcydzieła są eksponatami stałej ekspozycji Działu Malarstwa Rysunku Grafiki. Natomiast fotografie wspomnianych stacji męki Chrystusa są dostępne na stronie internetowej Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach w Dziale Malarstwa Rysunku Grafiki.
Data publikacji karty internetowej: 2021-07-11.
Data ostatniej istotnej aktualizacji: 2021-07-12.
I stacja – Droga Krzyżowa.
Pana Jezusa na śmierć skazują.
- Słucha Pan Jezus sądu Piłata i sam chce umrzeć za grzechy świata.
- Jakiś Ty dobry, Jezu kochany, że chcesz być dla nas ukrzyżowany!
.
Wykładnia.
Syn Cieśli przebywał z przodu włodarza Poncjusza Piłata, ten miał uznać Go za winnego przekroczenia prawa. Mistrz z Nazaretu przestępstwem obciążany był przez radę arcykapłanów i starszych. Na święto Paschy w tamtym czasie standardem było oswobadzanie jednego z zatrzymanych. Strażnik praworządności zasięgnął informacji u skumulowanego ludu kierując doń pytanie, czy wypuścić ma Jezusa, czy Barabasza?
Mimo wszystko kompania arcyofiarowników i zarząd podjudzając zbiorowisko wbrew Galilejczykowi agitowali do zwolnienie z więzienia Barabasza. Jak tylko sympozjum wyselekcjonowało suwerenność kolaboracjonisty, oskarżyciel publiczny chciał, by zebrani zadekretowali, co zdziałać z potomkiem Maryi. Rzesza podyktowała śmierć przez przybicie do krzyża. Plenipotent był oszołomiony bezkompromisowym stanowiskiem ludzi. Zamierzał obznajomić się z ładunkiem wykroczeń podopiecznego stolarza, nie mniej sfora rozwścieczonej populacji nieprzerwanie postulowała o ukrzyżowanie. Niewątpliwie prefekt wyróżnił się bezsilnością i wyrażając intencję zbiegowiska, wydał nakaz ubiczowania i ukrzyżowania niewinnego człowieka. Dokonał tym samym obmycia rąk – identyfikator umywania rąk wkroczył do norm zachowania jako powstrzymanie się od udziału w odpowiedzialności.
Stosownie do tego rozpoczęła się droga ciernista doprowadzająca do godziny konania Jezusa. Plan Boży urzeczywistniał się. Sam podsądny nie działał obronnie przed tego rodzaju rozwojem zdarzeń. Inkryminowany przez najwyższych kapłanów trzymał język na uwięzi. Zapytany o figurowanie jako król żydowski ripostował aprobatywnie. Wypełniał zamierzenie swego Ojca – to było jedyne rozwiązanie do zbawienia ogółu ludzi.
.
II postój – Droga Krzyżowa.
Pan Jezus bierze krzyż.
- Bierze Pan Jezus krzyż na ramiona i na tym krzyżu za ludzi skona.
- Umrzeć na krzyżu, Jezu, Ci trzeba, by nam otworzyć bramy do nieba.
Interpretacja.
Niewątpliwie Jezus doczekał osądzenia na miarę statystycznego chuligana. Dyspozycją Piłata, żołnierze przechwycili Go do pretorium (siedziba wodza) i skoncentrowali wokół kohortę składającą się z kilku manipuł. Istotnie zdarli z niego szaty, a przywdziali płaszcz w kolorze szkarłatu.
W dalszej kolejności na jego głowę nałożyli wieniec upleciony z gałązek cierniowych imitujący koronę króla żydowskiego, by dalej Go ośmieszyć. Na zakończenie do ręki wsadzi trzcinę stanowiącą przekłamanie berła. Uczyniwszy to, żartowali i odnosili się do katorżnika z szyderstwem, przyklękając i chichocząc, iż jest Królem Żydowskim. Konkludując, później prawdopodobnie znieważając zdjęli z winowajcy krwawy płaszcz. W perspektywie ubrali w należące do Niego odzienie i powlekli, by bez wątpienia ukrzyżować. Wówczas obarczyli skazańca krucyfiksem, na którym miał zostać zgładzony.
Aczkolwiek Jezus był zgodnie z rzeczywistością Monarchą Judaistycznym, Autorytetem z Galilei i Potomnością Wszechmogącego, bojownicy dokonali z Niego cel satyry i kpiny. Reprezentując pogląd, że jeniec to manipulator, wilk w jagnięcej skórze i uzurpator, marzyli o zademonstrowaniu aresztantowi swojej dominacji.
Interpretacji ciąg dalszy.
Na szczytowym umiejscowieniu części ciała, Wybawca w miejsce przysługującego złotego majestatu, dysponował kaleczącymi skórę kolczastymi zakończeniami wyrostków roślin. Przypuszczalnie z gałązek wiecznie zielonego drzewa z rodziny szakłakowatych o nazwie Głożyna cierń Chrystusa. W kończynie górnej obejmował tatarak w zastępstwie pastorału. Zmaltretowany, wyczerpany i do gruntu obrabowany z dostojności nestor stolicy administracyjnej Dystryktu Północnego w Izraelu w niniejszej odsłonie maluje do reszty pohańbienie świętości. W oparciu o koncepcję Wszechwładnego, upodlenie Jego latorośli dawało początek osiągnięcia triumfu. Niepodważalny suweren flory i fauny oceniony na sposób najmniej wartościowego hochsztaplera, to nieprawdopodobne świadectwo szlachetności w stronę karygodnych mieszkańców globusa.
Z drugiej strony ograniczoność zjadaczy chleba ostała się kalectwem życiowym i niemocą wspólnoty, która nie była w stanie przezwyciężyć ani zniechęcić mocarza. Ważnym aspektem jest rzecz, że ten lekceważył niewzruszony blok ohydnego słownictwa i prostackich czynów, równocześnie uprzytomnił, że jest powyżej.
W rezultacie umieszczony na ramionach krzyż symbolizuje męczarnie, tortury i problemy. Balast w postaci przedmiotu tworzącego skrzyżowanie dwóch drewnianych bali, to innymi słowami potężna machina odbierająca Mu życie jak również winy wszelkich śmiertelników. To architektura, pod ciężarem której ugiął się dla oczyszczenia skazanych na piekło jednostek ludzkich.
.
III przystanek – Droga Krzyżowa.
Pan Jezus upada pod krzyżem.
- Pan Jezus pada pod ciężkim drzewem, kaci Go biją i ciągną z gniewem.
- Za to, że cierpisz, Jezu, tak srodze, Chcę iść za Tobą w Krzyżowej Drodze.
Naświetlanie.
Podsumowując Syn Człowieczy taszczący na wysmaganych plecach drzewo święte, na którym lada chwila pójdzie do wieczności i zmartwychwstania, niewątpliwie upada. Istotnie ból i brak sił przyprawiają Go o trudności w pielgrzymce ku męce. Osaczali Go nadzorujący podporządkowani namiestnikowi oraz przechodnie. Drewniane jarzmo dawało się Jezusowi we znaki przybliżając ku ziemi osłabione ciało.
Brak szczegółowej wskazówki, czyżby bezwład sprawił niedostatek energii do dalszej przeprawy, a może spodziewany Wyswobodziciel zwyciężony wstrząsającym trudem, zawadził o coś znajdującego się na ścieżce. Możliwe, że osobnik z masy ogarniającej wzrokiem Chrystusowy przemarsz być może trącił pozwanego.
Priorytetowym jest fakt, że pomimo iż krzyż na krótko nadwyrężył Zbawcę, wymieniony ocknąwszy się, powstał i w dalszym ciągu kroczył do apostolstwa. By dokonać wypełnienia woli Wszechmocnego, podniósł się ze zniżenia i nadal zdecydowanie stąpał aż do agonii w męczarniach.
.
IV przestój – Droga Krzyżowa – katorga.
Matka Boska spotyka Pana Jezusa.
- Matka Najświętsza Syna spotkała, z wielkiego smutku bardzo płakała.
- Nie płacz, Panienko Najświętsza, więcej: kocha Cię każde serce dziecięce.
.
V pauza – Droga Krzyżowa – męka.
Szymon pomaga Panu Jezusowi.
- Nieść krzyż pomaga Szymon z Cyreny. Jakby Ci ulżyć, Jezu, już wiemy.
- Kiedy pomogę innym w potrzebie, przyjmij to, Jezu, jakby dla siebie.
.
VI przerwa – katusze.
Weronika ociera twarz Panu Jezusowi.
- Klęka przed Panem i Weronika, podaje czyste płótno ręcznika.
- A na nim Twarz się odbija święta. Daj, niech Twą mękę, Jezu, pamiętam.
.
VII zastopowanie – droga ciernista.
Pan Jezus upada drugi raz.
- Upada Jezus już po raz drugi, biją Go kaci, Piłata sługi.
- By Cię pocieszyć, Jezu kochany, chcę cierpieć cicho, Tobie poddany.
.
VIII zakotwiczenie – godne uwagi męczeństwo.
Pan Jezus spotyka płaczące niewiasty.
- Święte niewiasty wyszły na drogę, płaczą, że Panu pomóc nie mogą.
- Już się poprawię, już grzeszyć nie chcę, by Twoje, Jezu, pocieszyć serce.
.
IX stacyjka – męka pańska.
Pan Jezus upada trzeci raz.
- Trzeci raz Jezus na drodze pada, bije Go, ciągnie katów gromada.
- Więc obiecuję, Jezu mój, Tobie, ze już nikomu krzywdy krzywdy nie zrobię.
.
X zatrzymanie – golgota.
Z Pana Jezusa zdejmują szaty.
- Stoi Pan Jezus odarty z sukni, o jakże cierpi, jak bardzo smutny.
- I za nieskromne myśli i czyny cierpi tak bardzo Jezus niewinny.
.
XI ustanie – kalwaria.
Pana Jezusa przybijają do krzyża.
- Kaci przybili Pana do krzyża, godzina śmierci już się przybliża.
- Kiedy tak cierpisz, Jezu kochany, całuję Twoje najświętsze rany.
.
XII zastój – gehenna.
Pan Jezus na krzyżu umiera.
- Jezus przebite wyciągnął ręce, umierał za mnie w okropnej męce.
- Więc, gdy do złego chęć mnie ogarnie, przypomnę, coś Ty wycierpiał dla mnie.
.
XIII parking – korona cierniowa
Ciało Pana Jezusa zdejmują z krzyża.
- Zdejmują z krzyża Najświętsze Ciało, by na dzień święty nie pozostało.
- Dziękuję Tobie, Jezu kochany, za Twoją mękę, za Twoje rany.
.
XIV skończenie – łoże boleści
Pan Jezus leży w grobie.
- Leży Pan Jezus umarły w grobie, Matka Bolesna płacze w żałobie.
- Spraw to, o Matko Niepokalana, niechaj nie smucę Jezusa Pana.
.
Ciekawostki
- Piłat Poncjusz, Piłat z Pontu, Pontius Pilatus, niewątpliwie żył w I w., prokurator Judei 26-36 n.e. Według Ewangelii zatwierdził wyrok śmierci wydany na Jezusa przez sanhedryn (Wysoka Rada lub Wielki Sanhedryn). Odwołany do Rzymu na skutek sprowokowanej krwawej masakry Samarytan na górze Garizim (święta góra judaizmu). Istnieje cykl pism apokryficznych, których treścią są dalsze losy Piłata lub rzekome jego relacje składane cesarzowi rzymskiemu Tyberiuszowi (np. Dzieje Piłata).
- Veraikon (łac.-gr.), w sztukach plastycznych istotnie przedstawienie oblicza Chrystusa będące kopią lub swobodnym powtórzeniem słynnej tkaniny z odbiciem twarzy, uważanej tradycyjnie za fizjonomię Chrystusa. Jest ona przechowywana jako relikwia w bazylice św. Piotra w Rzymie. Veraikon rozpowszechnił się w sztukach zachodnich od XIII w. W kościele wschodnio chrześcijańskim występuje wyobrażenie głowy Chrystusa na tle podwieszonej chusty, wzorowane na prototypie z kościoła San Silvestro w Rzymie. Od XV w. pojawiło się także w cyklach pasyjnych przedstawienie św. Weroniki trzymającej chistę, na której jest odbita twarz cierpiącego Pomazańca Bożego, przeważnie w koronie cierniowej.
- Weronika św., wg legendy chrześcijańskiej kobieta jerozolimska, która podała chustę do otarcia twarzy Jezusowi, gdy niósł krzyż. Na chuście miał odbić się wizerunek oblicza Jezusa (Veraikon „prawdziwy wizerunek”, stąd prawdopodobnie utworzono imię Weronika).
.
Źródła opisów i cytaty
Do opisu zastosowano cytaty.
- SKARBCZYK MODLITW I PIEŚNI – Katowice 1990 Księgarnia Św. Jacka – strona od 159 do 164.
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN.
.
Linki zewnętrzne
- Pożary w Kraju nad Wisłą Polska (Poland).
Kategoria dla karty Droga Krzyżowa
- Ważnym aspektem jest nowa wystawa Status quo 2021.
- Pozostałe prace, które oczywiście dla naszej kolekcji sporządził W. Łuka: Król, Ryba, Królowa, i inne.
Golgota (czaszka), Góra Kalwaria, bezsprzecznie stwardniałe i skaliste wzgórze w sąsiedztwie Jerozolimy. Niegdyś miejsce ukrzyżowania Chrystusa, jak naświetla Ewangelia, strefa ogarnięta ze wszystkich stron jedynym w swoim rodzaju kultem. Cesarz Konstantyn I Wielki, który przeniknął na wskroś chrześcijaństwem, wzniósł tu w 326 roku Bazylikę Grobu Pańskiego. Podsumowując, Golgota to z pewnością terytorium fali pielgrzymek.