INTREPID MUZEUM MORZA, POWIETRZA I KOSMOSU
FAL229 INTREPID SEA, AIR & SPACE MUSEUM – w rzeczy samej to uwieczniający element zbiorów/mienie ruchome z dziedziny sztuki plastycznej. Krótko mówiąc, rzecz związana z tworzeniem trójwymiarowych form kompozycji rzeźbiarskiej. Co więcej, klasyfikowana ze względu na kształt, do oglądania dookolnego i dokonana na okrągłej płycie metalowej.
Intrepid Sea, Air & Space Museum – prezentacja eksponatu
Fotografia –
Artefakt kulturowy FAL229 INTREPID SEA, AIR & SPACE MUSEUM – awers
Artefakt kulturowy FAL229 INTREPID SEA, AIR & SPACE MUSEUM – rewers
Sygnatura – bez wątpienia FAL229
Termin – oczywiście Intrepid Sea, Air & Space Museum
Gabaryty okazu – na pewno 4,1 x 4,1 cm.
Projekt medalu – bezsprzecznie Intrepid Sea-Air-Space Museum.
Rodzaj – bynajmniej, to rzecz materialna planistyczna i wyprodukowana na cele Intrepid Sea-Air-Space Museum, Pier 86, W 46th St, Nowy Jork, NY 10036, Stany Zjednoczone. Niemniej to zarówno z punktu widzenia producenta, jak i użytkownika obiekt designerski.
Dziedzina naukowa – naprawdę to falerystyka.
Mienie ruchome – faktem jest że należący do Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach. Co ważniejsze jest przypisany do Działu Falerystyki Weksylologii Heraldyki Symboliki Emblematyki.
Wykorzystanie medalu pamiątkowego w rzeczywistości – w każdym razie, atrybut asortymentu, z jednej strony promocyjnego, z drugiej strony handlowego.
Intrepid Sea Air & Space Museum – linki internetowe
A konkretnie FAL230 Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu.
Wbrew pozorom Ulica generała Władysława Sikorskiego w Tychach.
Prędzej czy później Tychy od dawna do współczesności.
Innymi słowy Żwakowska ul.
Nie pomijając Aleja Jana Pawła II w Tychach.
Raz na jakiś czas Pszczyna miasto w Polsce historia i teraźniejszość.
W efekcie Ulica Sosnowa w Tychach.
Tak jak RYS163 Adam Mickiewicz poeta działacz polityczny.
Ogólnie rzecz biorąc MAL101 Bitwa pod Racławicami.
Na dłuższą metę Droga Krzyżowa.
Bądź co bądź Wojtek Łuka – ślůnski.
Włącznie z MAL124 Czterej jeźdźcy Apokalipsy.
Od czasu do czasu Wspólnota mieszkaniowa.
Niewątpliwie, Intrepid Museum (pierwotnie Intrepid Sea, Air & Space Museum) to muzeum historii wojskowości i marynarki w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. Konkretnie, jest usytuowane przy Pier 86 przy 46th Street, wzdłuż rzeki Hudson, w dzielnicy Hell’s Kitchen na West Side na Manhattanie.
Przede wszystkim, Muzeum składa się głównie z eksponatów, samolotów i statków kosmicznych na pokładzie okrętu muzealnego USS Intrepid. Na dodatek lotniskowca z czasów II wojny światowej. Także Narodowego Pomnika Historycznego, oprócz okrętu podwodnego z pociskami manewrującymi o nazwie USS Growler i Concorde na Pier 86.
Poza tym równie ważne – Intrepid Museum Foundation, organizacja 501(c)(3) założona w 1979 roku, zarządza muzeum.
W rzeczywistości, Muzeum zostało zaproponowane pod koniec lat 70. jako sposób na zachowanie Intrepid i zostało otwarte 3 sierpnia 1982 r. Jednocześnie, Fundacja Intrepid Museum złożyła wniosek o ochronę przed bankructwem w 1985 r. po tym, jak miała problemy z przyciągnięciem gości. Nawet, Fundacja nabyła USS Growler i niszczyciel USS Edson pod koniec lat 80., aby przyciągnąć gości i zebrać pieniądze, chociaż pozostawała nierentowna w latach 90. Później, Muzeum przeszło niewielki remont w 1998 r. po tym, jak zaczęło przynosić zyski. Tak czy owak, w latach 2006–2008 Intrepid Museum zostało całkowicie zamknięte w celu przeprowadzenia renowacji za 115 milionów dolarów. W sumie, nowy pawilon dla wahadłowca Enterprise został otwarty w 2012 r.
Nie schodząc z tematu, Intrepid Museum zajmuje trzy pokłady lotniskowca; od góry do dołu są to pokłady lotów, hangarów i galerii. Ogólnie mówiąc, większość kolekcji muzeum składa się z samolotów, z których wiele było używanych przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych. W każdym razie, wśród kolekcji muzeum znajdują się Concorde SST, naddźwiękowy samolot rozpoznawczy Lockheed A-12 i wahadłowiec Enterprise. Podobnym sposobem, na pokładach hangarów i galerii znajduje się wiele atrakcji. Nade wszystko, takich jak hale wystawowe, teatr i symulatory lotów, a także pojedyncze obiekty, takie jak kokpit i turbina powietrzna. Prawdę powiedziawszy, kilka statków i innych obiektów zostało sprzedanych lub usuniętych z kolekcji muzeum na przestrzeni lat. Przy tym, Muzeum służy jako przestrzeń dla wydarzeń społecznościowych i krajowych. Na przykład, takich jak Fleet Week i ceremonie wręczania nagród, oprócz programów edukacyjnych.
Historia, kontekst i założenie
Z pewnością, USS Intrepid, lotniskowiec klasy Essex, został zwodowany w 1943 roku. Konkretnie to, brał udział w II wojnie światowej, wojnie koreańskiej i wojnie w Wietnamie. Co ważniejsze, był statkiem ratowniczym dla misji kosmicznych. Nawiasem mówiąc, Intrepid miał zostać złomowany po wycofaniu ze służby pod koniec lat 70. W tych okolicznościach, Odysseys in Flight, organizacja non-profit założona przez Michaela D. Piccolę i Bruce’a Sherera, chciała przekształcić Intrepida w statek muzealny. Przede wszystkim, Odysseys in Flight pierwotnie planowało ratować lotniskowce Lexington lub Franklin D. Roosevelt.
Ponad wszystko, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych chciała, aby organizacja zebrała 3 miliony dolarów na utrzymanie lotniskowca. W każdym razie, Organizacja zorganizowała wystawę w 6 World Trade Center, aby zebrać wsparcie dla projektu. W rezultacie, Odysseys in Flight zebrało 2 miliony dolarów do marca 1979 roku. Nade wszystko, jednym z największych sponsorów muzeum był lokalny deweloper nieruchomości Zachary Fisher. Skutkiem tego, założył on Intrepid Museum Foundation w marcu 1978 roku i przekazał muzeum ponad 25 milionów dolarów za swojego życia.
Nie wspominając już, że Fisher był entuzjastycznie nastawiony do projektu. Ostatecznie przyciągając innych znanych zwolenników, takich jak osobowość radiowa i telewizyjna Arthur Godfrey i aktorka Maureen O’Hara.
W konsekwencji, Marynarka miała również nadzieję, że Intrepid będzie można wykorzystać do rekrutacji.
Po pierwsze, burmistrz Ed Koch ogłosił plany przebudowy Intrepida w połowie kwietnia 1981 r.
Po drugie, 27 kwietnia 1981 r., Departament Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych przekazał Intrepida Fisherowi. Albowiem, amerykański filantrop i biznesmen, któremu prezydent Bill Clinton przyznał Medal Wolności w 1998 roku, kierował non-profitową Fundacją Muzeum Intrepida.
Po trzecie, przebudowa dwóch górnych pokładów lotniskowca kosztowała 22 mln USD i została sfinansowana z 2,4 mln USD darowizn prywatnych.
Po czwarte, a także 15,2 mln USD obligacji zwolnionych z podatku.
Po piąte, i 4,5 mln USD z Departamentu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast Stanów Zjednoczonych.
Po szóste, ostatecznie New York City Board of Estimate udzieliła Fundacji Muzeum Intrepida pozwolenia na sprzedaż obligacji zwolnionych z podatku w grudniu 1980 r. Pokrótce, obligacje zostały sprzedane publicznie w lipcu 1981 r.
Oczywiście, dotacja federalna została zatwierdzona w styczniu 1982 r., mimo że projekt „nie miał nic wspólnego z mieszkalnictwem”. Ogółem, renowacja obejmowała dodanie teatru, kilku samolotów na pokładzie Intrepida oraz hal wystawowych poświęconych lotnictwu i marynarce. Wprawdzie, odrestaurowano również pomosty nawigacyjne i lotnicze przewoźnika.
Zatem, miasto wydało około 2,5 miliona dolarów na renowację Pier 86 na West Side na Manhattanie, gdzie miał być zacumowany Intrepid. Później, Muzeum dzierżawiło od miasta nabrzeże na 33 lata za 50 000 dolarów rocznie, dokonując corocznych płatności zamiast podatków w łącznej wysokości 400 000 dolarów.
W końcu, Intrepid został odholowany do swojego stałego domu przy Pier 86 w czerwcu 1982 roku. Nareszcie, po cichym otwarciu 4 lipca, muzeum zostało otwarte 3 sierpnia 1982 roku jako Intrepid Sea, Air & Space Museum. Jednocześnie, dzięki temu Intrepid stał się drugim lotniskowcem w USA, który został przekształcony w muzeum, po USS Yorktown. Wtedy, stanowisko dyrektora ds. wystaw muzeum objął Larry Sawinski.
Niezaprzeczalnie, kiedy otwarto Intrepid Museum, prezentowało ono kilka samolotów i statków kosmicznych, a także zawierało wystawę na temat wczesnej historii lotniskowców. Podczas gdy, hale wystawowe na poziomie hangaru (w tym Pioneer Hall i Navy Hall), a także teatr, nie zostały ukończone. Reasumując, na dwóch dolnych pokładach zaplanowano szkoły morskie i lotnicze, których renowacja miała kosztować 22 miliony dolarów.
Nie schodząc z tematu, Muzeum zatrudniało 50 płatnych pracowników, którzy pracowali głównie w kawiarni, sklepie z pamiątkami i kasach biletowych. Na dodatek, kolejnych 100 wolontariuszy odpowiadało za wystawy i rozbudowę muzeum. Podczas kiedy, oczekiwano, że otwarcie muzeum stworzy 469 miejsc pracy w okolicy, jednak wiele z tych miejsc pracy nigdy nie powstało.
Lata 80. XX wieku
Notabene, Fundacja Intrepid Museum Foundation poświęciła Hall of Honor, pierwsze archiwum w Stanach Zjednoczonych poświęcone odznaczonym Medalem Honoru, 10 grudnia 1983 r. Z tą intencją, Medal of Honor Society również przeniosło się do biur w przewoźniku.
Pierwotnie przewidywano, że muzeum przyciągnie od 1,3 do 1,4 miliona odwiedzających rocznie, ale w pierwszym roku odnotowało tylko połowę tej liczby. Tak czy owak, zmusiło to dyrektorów muzeum do opóźnienia spłaty długu.
Muzeum odnotowało 450 000 patronów w 1984 r., prawie połowę z 800 000 patronów rocznie, którzy byli zobowiązani do osiągnięcia progu rentowności. Frekwencja została negatywnie dotknięta z powodu braku pobliskiego transportu publicznego, a muzeum miało problemy ze zdobyciem pieniędzy pomimo podniesienia cen biletów.
Mimo to muzeum planowało rozbudowę do 1984 r. Otrzymało 250 000 dolarów od Fundacji Astor na sale lekcyjne i konferencyjne, a rząd stanu Nowy Jork przeznaczył 850 000 dolarów na ochronę zabytków.
Dyrektor ds. filmu i telewizji Stanley Abrams został mianowany prezesem muzeum w czerwcu 1984 r.
Fundacja Intrepid Museum złożyła wniosek o ochronę przed bankructwem na mocy rozdziału 11 w 1985 r., deklarując 28,4 mln USD długu i 16,5 mln USD aktywów.
Tylko około jednej trzeciej dochodów muzeum pochodziło z opłat za wstęp, a pozostałe dwie trzecie z dotacji, darowizn lub zbiórek funduszy i innych tego typu wydarzeń.
Niemniej jednak władze muzeum planowały kontynuować normalną działalność i rozpocząć kampanię mającą na celu przyciągnięcie zwiedzających. Lawrence Sowinski, dyrektor wystaw, opisał muzeum jako „zbyt cenny zasób, aby je zamknąć”.
Firma reklamowa McCann-Erickson została zatrudniona do promocji muzeum, umieszczając tanie reklamy w gazetach, radiu i wagonach nowojorskiego metra.
Państwo zapewniło również muzeum 1,024 mln USD w swoim budżecie na 1985 r., chociaż ostatecznie muzeum otrzymało 850 000 USD.
Intrepid został oficjalnie uznany za Narodowy Pomnik Historyczny w 1986 r., a jego roczna dotacja ze strony państwa wzrosła do 895 000 dolarów w tym samym roku.
Godne uwagi, iż śledczy ogłosili na początku 1987 r., że członkowie irlandzko-amerykańskiego gangu Westies dopuścili się wymuszeń, kradnąc od 100 000 do 120 000 dolarów rocznie z Muzeum Intrepid.
Pod koniec lat 80. muzeum odwiedzało 400 000 osób rocznie. Niską frekwencję przypisywano konkurencji ze strony bardziej popularnych atrakcji turystycznych.
Ponadto muzeum było jedynym ważnym punktem zainteresowania na zaniedbanym nabrzeżu rzeki Hudson, częściowo z powodu opóźnień w budowie pobliskich osiedli, takich jak Javits Center.
Fundacja Intrepid Museum przedstawiła Sądowi Upadłościowemu Stanów Zjednoczonych plan reorganizacji w lipcu 1987 r. Zgodnie z nim prawie połowa długu muzeum w wysokości 28,4 mln USD zostałaby umorzona, ale wierzyciele otrzymaliby tylko część swoich roszczeń.
Po pomyślnym wyjściu z postępowania upadłościowego muzeum planowało wystawić okręt podwodny obok Intrepid.
Fisher sfinansował dodanie dwóch stałych wystaw pod koniec lat 80., w którym to momencie Intrepid miał 39 samolotów.
USS Growler, okręt podwodny klasy Grayback, który przenosił pociski nuklearne Regulus, został odholowany do muzeum pod koniec 1988 roku. Dzięki czemu otwarty dla publiczności w maju następnego roku.
USS Edson, niszczyciel klasy Forrest Sherman, który był ostatnim niszczycielem uzbrojonym wyłącznie w działa w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych, był eksponowany w Intrepid Museum od lipca 1989 roku.
W tym czasie muzeum miało niewielu stałych gości, a Fisher miał nadzieję, że Growler i Edson przyciągną powracających patronów.
Lata 90. XX wieku
Wybuch wojny w Zatoce Perskiej na początku lat 90. XX wieku spowodował wzrost zainteresowania Intrepid Museum. W tym czasie muzeum prezentowało wystawę na temat wojny w Zatoce Perskiej. Na początku 1991 roku muzeum odnotowało 5000 odwiedzających w typowy weekend, co stanowiło ponad dwukrotność liczby odwiedzających w poprzedni weekend.
Intrepid Museum otrzymywało 900 000 dolarów od państwa, 350 000 dolarów od New York City Board of Education i 60 000 dolarów od władz miasta rocznie. Wszystkie te fundusze zostały wyeliminowane w 1992 roku, co zmusiło muzeum do zwolnienia jednej czwartej personelu. Natomiast dwóch młodych mężczyzn założyło Intrepid Museum Society i zbierało pieniądze poprzez różne wydarzenia.
Muzeum Intrepid zorganizowało wiele zbiórek funduszy i otrzymało 1,1 miliona dolarów od licznych agencji miejskich i stanowych w latach 1992–1996. Pomimo tego muzeum nadal walczyło o utrzymanie wypłacalności. The Village Voice napisał w 1996 r., że „ciągłe dotacje podatników wydają się trudne do uzasadnienia”. Chociaż muzeum wynajmowało Pier 86 od miasta za 252 000 dolarów rocznie, nie płaciło czynszu w okresie od marca 1995 r. do października 1997 r.
Aby zebrać pieniądze, muzeum próbowało nabyć wycofany ze służby okręt desantowy Guadalcanal w 1994 r. i umieścić go obok Intrepid. I oczywiście wykorzystać Guadalcanal jako lądowisko dla helikopterów. Chociaż Senat Stanów Zjednoczonych zatwierdził plan, mieszkańcy dzielnicy Hell’s Kitchen sprzeciwili się temu, że lądowisko dla helikopterów odetnie im dostęp do Pier 84.
W tym roku muzeum otrzymało część 1 miliona dolarów przeznaczonych na renowację USS Constellation w Baltimore. Muzeum pozostało nierentowne, odnotowując stratę w wysokości 1 miliona dolarów w 1996 r. Roczny dochód ze sprzedaży biletów wyniósł łącznie 3 miliony dolarów, co stanowi mniej niż połowę budżetu muzeum. Darowizny i wynajem na imprezy pokryły resztę budżetu.
Agencje, które wypożyczyły samoloty do Intrepid Museum, takie jak Air Force Museum Foundation, wyraziły obawy, że muzeum nie jest w stanie odpowiednio konserwować samolotów.
Po anulowaniu planu Guadalcanal na początku 1996 r. Intrepid Museum rozpoczęło kampanie reklamowe, aby przyciągnąć patronów. Wcześniej większość jego reklamy pochodziła z przekazów ustnych i ogłoszeń użyteczności publicznej.