Odwiedź nasze muzeum i poznaj siedem wyjątkowych dzieł sztuki.
Niewątpliwie Siedem miniaturowych cudów świata to lista siedmiu współczesnych niewielkich rozmiarów kompozycji uznanych za wyjątkowe i godne podziwu. Co ważniejsze, jako stałe eksponaty, są one prezentowane w Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach, ul. Żwakowska 8/66.
Bezsprzecznie w skład listy „Siedem miniaturowych cudów świata” wchodzą:
(Seven miniature a works of art, representing the Seven Miniature Wonders of the World.)
Na początku listy „Siedmiu miniaturowych cudów świata” zapisano „Krzyżowców zdobywających Jerozolimę”.
Pierwszy to obraz, który przedstawia bitwę z dnia 15 lipca 1099 roku. Odpowiednio na malachicie o wymiarach 32 × 28 mm, farbami alkidowymi, autor namalował I wyprawę krzyżową. Stąd widać krzyżowców odbijających Ziemię Świętą z rąk muzułmanów i tworzących Królestwo Jerozolimskie.
Fotografia
Jako przykład „Krzyżowcy zdobywają Jerozolimę” pędzla Pawła Brodzisza.
Następnie listę z „Siedmioma miniaturowymi cudami świata” wypełniła olejna praca z „Bitwą pod Racławicami”.
Drugi to działanie bojowe stoczone 4 kwietnia 1794 roku. Konkretnie olej na naturalnym malachicie i lapis lazuli o wymiarach 132 × 77 mm. Oczywiście to malowidło ukazujące ważne zwycięstwo wojsk powstańczych pod dowództwem Tadeusza Kościuszki. Z przodu Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej, z tyłu kosynierzy. W końcowej analizie, wspólnie zwyciężyli siły rosyjskie dowodzone przez generała Aleksandra Tormasowa.
Fotografia
Podobnym sposobem „Bitwa pod Racławicami” autorstwa Wojciecha Łuki.
Po trzecie na listę „Siedem miniaturowych cudami świata” trafiło najmniejsze dzieło sztuki w tym temacie nazywane „Cudem nad Wisłą”.
Trzecie określane „Cudem nad Wisłą” jest najmniejsze na świecie zobrazowanie Bitwy Warszawskiej, która rozegrała się w dniach 13-25 sierpnia 1920 roku. Eksperyment malarski, w tym przypadku wykonany igłą krawiecką na tanzańskim zoisycie z rubinami, ma wymiary 22 × 44 mm. W sumie pokazuje zwycięstwo Wojska Polskiego pod komendą Józefa Piłsudskiego na jego ulubionym koniu, klaczy Kasztance.
Fotografia
Prawdę powiedziawszy „Cud nad Wisłą” igły Anny Januszewicz-Pitlok.
W dalszej kolejności do listy „Siedmiu miniaturowych cudów świata” dołączono „Czterech jeźdźców Apokalipsy”.
Następny to motyw czterech jeźdźców Apokalipsy, który jako jeden z etapów eschatologicznych wydarzeń, wyłonił się w sztuce około 1260 roku. Ogółem bardzo mały olej i alkid na miedzi, bo zaledwie 50 × 77 mm, symbolizujący jeźdźców poruszających się jako grupa od lewej do prawej: Głód, Wojna, Zaraza i Śmierć.
Fotografia
Przy tym „Czterej jeźdźcy Apokalipsy” twórczości Pawła Brodzisza.
Równocześnie na liście „Siedmiu miniaturowych cudów świata” znalazła się „Droga Krzyżowa”.
Potem 14 stacji Drogi krzyżowej, tak naprawdę wymodelowanej przez franciszkańskiego kaznodzieję i misjonarza, św. Leonarda z Porto Maurizio w 1714 roku. Wprawdzie eksponowane, wykonane tuszem na skrawkach papieru formatu 15 × 15 mm, są nieozdobne, to jednak pozwalają na rozważania Męki Jezusa Chrystusa dzisiaj.
Fotografia
Rzecz jasna „Droga Krzyżowa” rysunkowej formy sztuki Wojciecha Łuki.
Poza tym jako kolejną do listy „Siedmiu miniaturowych cudów świata” dołożono „Srebrną Panią”.
Zdaniem naukowców nawet sprzed około 3100 lat pochodzą pierwsze robótki szydełkowe plątane z nitki, które odnaleziono w Jutlandii. W przeciwieństwie do znaleziska w północnej Danii, polska artystka za pomocą szydełka i przeciągania przez siebie pętelek stalowego drutu, zrobiła kobietę wysokości 26 mm.
Fotografia
Nade wszystko „Srebrna Pani” wynik szydełkowych zmagań Aleksandry Jeżyk.
Podsumowując jako ostatnią do listy „Siedmiu miniaturowych cudów świata” przypisano „Taniec”.
W końcu według Księgi Rodzaju, Adam i Ewa, postacie biblijne to pierwsi ludzie stworzeni przez Boga. W rzeczywistości uwikłani w grzech pierworodny, a łatwopalni bo z papieru i zamknięci na wieczność w kuli drucianej czyli piekle we wnętrzu Ziemi o wymiarach 80 × 80 × 80 mm.
Fotografia
W podobny sposób „Taniec” sekwencja działań znanej z eksploracji materiałów i form Gérné Mezősi Aranki.
Godne uwagi hiperlinki dla struktury danych „Siedem miniaturowych cudów świata”.
Chociażby DOMINIAK AH.
Oblężenie Jerozolimy (1099) – wstęp
Niniejsza uwaga na piśmie, niezaprzeczalnie odnosi się do obrazu, którego słynny tytuł to Krzyżowcy zdobywają Jerozolimę, malowidła często pozytywnie ocenianego przez znawców sztuki.
Przede wszystkim, oblężenie Jerozolimy oznaczało pomyślne zakończenie Pierwszej Krucjaty. Ponieważ jej celem było odzyskanie miasta Jerozolimy i Bazyliki Grobu Pańskiego spod kontroli islamskiej. Notabene pięciotygodniowe oblężenie rozpoczęło się 7 czerwca 1099 r. Zresztą zostało przeprowadzone przez chrześcijańskie siły Europy Zachodniej zmobilizowane przez papieża Urbana II po Soborze w Clermont w 1095 r. Właściwie miasto znajdowało się poza kontrolą chrześcijańską od czasu muzułmańskiego podboju Lewantu w 637 r. Przez stulecie było utrzymywane najpierw przez Turków seldżuckich, a później przez egipskich Fatymidów. Ściśle mówiąc jedną z głównych przyczyn Krucjat było utrudnianie chrześcijańskich pielgrzymek do Ziemi Świętej, które rozpoczęły się w IV wieku. W każdym razie, zapisano wiele relacji naocznych świadków bitwy, w tym w anonimowej kronice Gesta Francorum.
Oblężenie Jerozolimy (1099) – ciąg dalszy
Z pewnością po zdobyciu Jerozolimy 15 lipca 1099 r. tysiące muzułmanów i Żydów zostało wymordowanych przez żołnierzy krzyżowców. Kiedy krzyżowcy przejęli kontrolę nad Wzgórzem Świątynnym, czczonym jako miejsce dwóch zniszczonych świątyń żydowskich, przejęli również meczet Al-Aksa. Ponadto Kopułę na Skale i przekształcili je w chrześcijańskie sanktuaria. Reasumując, Godfryd z Bouillon, prominentny wśród przywódców krzyżowców, został wybrany na pierwszego władcę Jerozolimy.
Bitwa pod Racławicami
Komentarz umieszczony pod spodem, faktycznie ma związek z obrazem pod tytułem Bitwa pod Racławicami, cieszącym się wysokim uznaniem krytyki.
Rzeczywiście była jedną z pierwszych bitew powstania kościuszkowskiego przeciwko Rosji. Prawdę mówiąc, miała miejsce 4 kwietnia 1794 r. w pobliżu wsi Racławice w Małopolsce.
Nie schodząc z tematu, miejsce bitwy jest jednym z oficjalnych polskich Pomników Historii (Pomnik historii), ustanowionym 1 maja 2004 r. Ściśle biorąc, jego wpis jest prowadzony przez Narodowy Instytut Dziedzictwa.
Przebieg Bitwy pod Racławicami
W istocie generał Denisow, z 2500 żołnierzami, planował zaatakować Polaków od południa, podczas gdy siły Tormasowa liczące 3000 żołnierzy blokowały Kościuszkę. Po pierwsze, napotykając najpierw siły Tormasowa, Kościuszko zajął pobliskie wzgórze. Jeżeli chodzi o generała Antoniego Madalinskiego po swojej prawej stronie, a generał Józef Zajączek po lewej. W każdym razie, nie czekając dłużej, Tormasow zaatakował wzgórze o 15:00, ustawiając armatę. Dlatego Kościuszko zainspirował swoją chłopską brygadę okrzykami: „Moi chłopcy, weźcie tę artylerię! Za Boga i Ojczyznę! Idźcie naprzód z wiarą!”
Faktycznie, pierwsza grupa chłopów zdobyła trzy dwunastofuntowe armaty, a druga fala zdobyła osiem kolejnych armat. Dodatkowo, przesuwając się na lewą flankę, Kościuszko poprowadził szarżę na bagnety, gdy Rosjanie uciekli, tuż za nimi podążali kosynierzy.
Ponadto Małopolska wystawiła około 2000 chłopów uzbrojonych w kosy i piki, znanych jako kosynierzy, a także 11 armat. Ogółem wynik bitwy był taktycznym zwycięstwem Polaków, w którym Kościuszko pokonał liczebnie słabszego wroga. Jednak jego siły były zbyt małe, aby podjąć udany pościg. Zatem Korpus hrabiego, generała-majora Fiodora Pietrowicza Denisowa uniknął zniszczenia i kontynuował działania w Małopolsce.