Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi

13 listopada, 2020

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi logo Muzeum DOMINIAK

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi

Kasa kronika dobrej zmiany koleżeńskie zachowanie konkurs fotograficzny kraj polska czy rzeczpospolita polska autor Henryk Jan DominiakKasa autorska wystawa aranżacja na tle kamieni piramida pełna autorskich grafik obrazów rysunków autor Henryk Jan DominiakKasa sztuka przez duże s słownik sztuki spotkanie z kulturą nowa era sami swoi autor Henryk Jan Dominiak

KASA / BILON / MONETA:

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – zebrane przez Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak.

.

KASA / BILON / SPOSÓB PORUSZANIA SIĘ PO STRONIE MUZEUM.

.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – MONETA.

MONETA [łac.]. metalowy znak pieniężny o określonym ciężarze, próbie, wymiarach i kształcie, opatrzony pieczęcią władzy państwowej. Moneta jest historycznym wytworem rozwoju wymiany towarowej. W procesie jego rozwoju pieniądz, jako środek cyrkulacji towarów, przybrał m.in. swoistą postać monety. Nazwa pochodzi od przydomka bogini Junony – Moneta [’dobra rada’], gdyż przy jej świątyni na Kapitolu znajdowała się pierwsza mennica rzymska. Podstawowym tworzywem monet jest złoto, srebro i miedź lub brąz. W XIX w. wyjątkowo platyna (monety rosyjskie 1819–45). W XX w. nikiel, aluminium i różne stopy (bilon). W monetach z kruszców szlachetnych są z reguły domieszki innych metali (tzw. ligatura). Zawartość czystego kruszcu w monecie jest wyrażana w ‰ stanowi próbę monety. Liczba monet bitych z jednostki wagowej kruszcu (np. kilograma, grzywny, funta) stanowi stopę menniczą. Dopuszczalne odchylenie zawartości kruszcu w monetach od jego ilości odpowiadającej przyjętej stopie zwane jest tolerancją (remedium). Jej przekroczenie powoduje wycofanie monet (demonetyzację). W średniowieczu stosowano produkcję monet zwaną al marco, polegającą na przestrzeganiu przyjętej stopy stopy w ramach danej jednostki wagowej, bez względu na ilość kruszcu zawartego w poszczególnych egzemplarzach. Stąd jednoimienne monety różniły się niekiedy znacznie wielkością i ciężarem. Monety mają zazwyczaj kształt płaskich krążków, niekiedy miseczkowatych (np. niektóre monety celtyckie, bizantyjskie, karolińskie), rzadziej kształt owalny (np. niektóre monety ruskie), czworokątny (klipa) lub wieloboczny. Wyjątkowo miewają w środku otwór (np. niektóre monety ze wschodniej Azji). Wykonywane są zwykle techniką bicia (tłoczenia), z przygotowanych uprzednio krążków (płytek), w starożytności i średniowieczu niekiedy też techniką odlewania w formach, stosowaną również przez nowoż. fałszerzy monet.

.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – opis monety:


Na powierzchni monety rozróżnia się stronę główną (awers), odwrotną (rewers) oraz obrzeże. Obie strony noszą zwykle odcisk stempla, złożonego przeważnie z napisu (legenda) i wyobrażenia plastycznego. Stempel może być wklęsły lub wypukły. Ma zazwyczaj kształt okrągły, rzadziej kwadratowy lub owalny. Płaszczyzna obrzeża na grubszych monetach nowożytnych bywa również karbowana lub opatrzona legendą. Niektóre monety starożytne i średniow. nosiły tylko jeden stempel, który w wypadku monet wykonanych z cienkiej blaszki odciskał się także po drugiej stronie (brakteat). Treść stempla monet nowożytnych zawiera zwykle nazwę i godło państwa lub panującego, emitującego daną monetę, datę jej emisji i oznaczenie wartości (nazwa i liczba jednostek pieniężnych zawartych w danej monecie). W wiekach wcześniejszych stemple monet określały zazwyczaj osobę i tytuł panującego, niekiedy miejsce produkcji i nazwę jednostki monetarnej oraz zawierały różnorodne symbole, zwłaszcza religijne i polityczne. Istniało też wiele monet beznapisowych (anepigrafy). Monety muzułmańskie noszą najczęściej same napisy, bez wyobrażeń. Wiele stempli monet wykazuje dużą wartość artystyczną. Do takich należą m.in. liczne monety starożytne (zwłaszcza gr., celtyckie, rzymskie) i średniowieczne (zwłaszcza późnoromańskie i gotyckie), wykonywane przez bezimiennych artystów, wzorowane niekiedy na współczesnych im rzeźbach. Od okresu renesansu znani są twórcy niektórych stempli monet, wśród nich czołowi artyści epoki (np. B. Cellini). Monety powstały w wyniku ewolucji środków pieniężnych, zastąpiły one wcześniejsze formy pieniądza przedmiotowego lub brył kruszcowych. Pierwsze monety pojawiły się w VII w. p.n.e. w Lidii (bite z elektronu, naturalnego stopu złota i srebra oraz na wyspie Eginie (ze srebra). W VI i V w. upowszechniły się w różnych państwach-miastach gr., na Sycylii i na Bliskim Wschodzie monety bite bite ze srebra i złota, potem też miedzi (brązu). Niezależnie od nich w IV i III w. powstały pierwsze okrągłe monety chińskie, odlewane z brązu (uprzednio zamiast monet używano w Chinach brązowych miniatur narzędzi). Na przełomie IV i III w. zaczęto bić monety w Rzymie, w II w. p.n.e. w krajach celt. Produkcję tę kontynuowało od IV w. n.e. cesarstwo wsch.rzym., od V w. państwa germ., zwłaszcza Ostrogotów, Wizygotów i Franków. Od VII w. bito monety na wyspach bryt. i w krajach muzułmańskich, od IX–X w. w państwach skand. W środkowej i wschodniej Europie monety pojawiły się w państwach feudalnych X–XI w. (w Czechach ok. 950, w Polsce i na Rusi ok. 980, na Węgrzech ok. 1000). W Bizancjum i w krajach muzułmańskich kontynuowano równoczesną produkcję monety złotej i srebrnej. W Europie łacińskiej bito od końca VIII do XIII w. w zasadzie tylko monetę srebrną. Moneta złota (dukat) została wznowiona we Włoszech w 2 poł. XIII w., upowszechniła się w Europie w XIV w. Od 1266 we Francji wprowadzono nowy rodzaj grubej monety srebrnej (grosz), a od pocz. XVI w. podstawową, pełnowartościową monetą srebrną w krajach eur. stanowiły talary. W XVII w. upowszechniły się zdawkowe monety miedziane. Poza Europą i krajami śródziemnomorskimi rodzime monety powstały jedynie w państwach azjat. (zwłaszcza Chiny, Japonia , Korea, Indie, Syjam). W większości krajów Afryki, Ameryki i w Australii monety zostały wprowadzone przez przez państwa kolonialne gł. w XVII i XVIII w., początkowo jako odrębny rodzaj pieniądza, dostosowany do warunków lokalnych, następnie zazwyczaj ujednostajniany z walutą metropolii. W miarę uniezależniania się tych krajów powstawały własne ich monety (najwcześniej dolar w Stanach Zjednoczonych od 1792). Nawiązywały one przeważnie do dawniejszych tradycji europejskich. Na ziemiach pol. i w krajach sąsiednich do XI w. posługiwano się napływającymi masowo monetami obcymi, zwłaszcza rzym. (I–V w.), rzadziej bizantyjskimi (IV–VI w.). Następnie gł. arab. (IX–X w.) oraz zach. eur., szczególnie niem. i anglosaskimi (X–XI w.). Pierwsze monety polskie bito w znikomych ilościach ok. 980–ok. 1020. Na większą skalę rozwinięto tę produkcję ok. 1070. Do schyłku XIII w. były to wyłącznie srebrne denary, od końca XII w. gł. w postaci jednostronnych brakteatów. Od XII wieku monety te podlegały okresowej wymianie (renowacji), przeprowadzanej zazwyczaj dwa razy do roku. Pod koniec XIII w. na Śląsku, a w 1 poł. XIV w. w innych dzielnicach Polski, obok denarów powstały grubsze rodzaje monet srebrnych: kwartniki, za Kazimierza W. też grosze, od schyłku XIV w. półgroszki i ternary, na Pomorzu wity i szelągi. Monety złote bito w Polsce efemerycznie za Władysława Łokietka (ok. 1330) i za Aleksandra (ok. 1501), na Śląsku też w poł. XIV w., na Pomorzu Zach. od schyłku XV w. Reforma monetarna Zygmunta I Starego 1528 wprowadziła nowy system , oparty na zasadzie waluty bimetalicznej. Składały się nań złote dukaty, bite potem też w wartościach ½, 2, 3, 4 i 10 (portugał) jednostek i srebrne: denary, ternary, półgrosze, grosze, trojaki (3 gr) i szóstaki (6 gr), nadto talary, a w miastach prus. też szelągi, bite następnie także w mennicach koronnych. Pod koniec XVI w. pojawiły się też półtalary, a w XVII w. orty (¼ talara) oraz monety drobniejsze, zwłaszcza półtoraki (1 ½ gr), w połowie XVII w. srebrne złotówki (tymf) i masowo miedziane szelągi (boratynka). W XVIII w. bito z miedzi także także półgrosze, grosze i trojaki. Odbudowę polskiego systemu monetarnego podjętą za Stanisława Augusta przerwały rozbiory.

.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – monety w Księstwie Warszawskim:


W Księstwie Warszawskim i Królestwie Kongresowym monety bite były do 1841 w różnych wartościach w złocie, srebrze oraz miedzi (w Krakowie – w 1835), a jako monety rosyjsko-polskie, z napisem dwujęzycznym, od 1832 do 1964. Wznowione w okresie 1917–18 przez niem. władze okupacyjne (z napisem: Królestwo Polskie) w wartościach 1, 5, 10, 20, fenigów, po odzyskaniu niepodległości, od 1923, ujęte zostały w nowy system złotowy (1 zł = 100 gr) i bite do 1939 z napisem: Rzeczpospolita Polska – z brązu (1, 2, 5 gr), z niklu (10, 20, 50 gr, 1 zł) i srebrna (1, 2, 5, 10 zł), wyjątkowo ze złota (1926 – 10 i 20 zł). Nadto istnieje szereg monet próbnych z tego okresu, nie używanych w obiegu. W okresie okupacji 1939–45 bite były monety zdawkowe z cynku (1, 5, 10, 20 gr). W Polsce Ludowej monety bite są od 1949 z brązu, stopów aluminiowych i miedzioniklowych – w wartościach 1, 2, 5, 10, 20, 50 gr oraz 1, 2, 5, 10 zł. Od 1957 noszą napis: Polska Rzeczpospolita Ludowa. Od 1 stycznia 1990 r. na awersie każdej monety znajduje się nazwa państwa polskiego „Rzeczpospolita Polska” oraz godło.

.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – strony polecane:


DOMINIAK AH™ Portal Społecznościowy.

.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi – kategoria:


1345. 1385. 1396. 10 kwietnia 2020. Od A do Z. Sfera Dołęga. Słownik encyklopedyczny.

Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi Dołęga polski herb szlachecki - autor Henryk Jan Dominiak 2019.

One Response to Kasa moneta stanowiąca możliwość zapłaty za towary podobnie jak usługi

  1. admin says:

    Frazeologia:
    kasa fiskalna. kasa na pieniądze. szuflada na pieniądze. kasetka na szyfr. kasetka na klucze z szyfrem. kasa dotykowa. obsługa kasy fiskalnej z komputerem. kasa do zabawy w sklep. kasa rolniczego ubezpieczenia społecznego. kasa na procent. kasa do ręki to brutto czy netto. wynagrodzenie brutto. kalkulator wynagrodzeń koszty pracodawcy umowa zlecenie. pieniądze od pracodawcy za urodzenie dziecka. pieniądze za urodzenie dziecka z pracy. pieniądze z urzędu pracy za urodzenie dziecka. konto oszczędnościowe. co lepsze lokata czy konto oszczędnościowe. skarbonka bankomat. skarbonka bankomat dla dorosłych.

Content | Menu | Access panel
Accessibility