MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny to niewątpliwie mini wyobrażenie epizodu wojny polsko-bolszewickiej. Bez wątpienia przedstawia ostatnią bitwę kawaleryjską XX w. rozegraną na przedpolach Warszawy w roku 1920. Ten wizualnie maleńki plastyczny akt odwagi, sprytu i jedności oddziałów polskich, stanowczo kategoryzowany jest do osobliwie czarownych i nadzwyczaj interesujących unikatów niniejszego zestawu niewątpliwie majstersztyków.
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach z wzniosłością i niewątpliwie ogromną radością prezentuje Państwu maciupcie dzieło katowickiej artystki. Istotnie zjawiskowe arcydzieł stanowi eksponat stałej galerii Działu Malarstwa Rysunku Grafiki. Natomiast fotografia tej i pozostałych prac Anny są dostępne na stronie internetowej Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach w Dziale Malarstwa Rysunku Grafiki. Data publikacji karty internetowej: 2021-08-02. Data ostatniej istotnej aktualizacji: 2021-08-03.
Cud nad Wisłą.
Bitwa pod Warszawą w roku 1920 to bezsprzecznie operacja wojskowa stoczona w dniach 13–25 sierpnia.- Autor – Anna Januszewicz-Pitlok.
- Wymiary dzieła 4,40 x 2,21 cm.
.
.
Opis obrazu.
Konkludując zrodzony z okazji zbliżającej się 101 rocznicy prawdopodobnie jednej z najważniejszych bitew w dziejach świata. Na pewno emocje jakie towarzyszyły autorce przy tworzeniu tego dzieła, to ekscytacja i niewielki stres. Artystce zależało na ziszczeniu pomysłu ukształtowanego w głowie. Bezsprzecznie jest to jej pierwszy obraz malowany igłą. Z tą techniką twórczyni musiała się zmierzyć z uwagi na rozmiar malunku. Ważnym aspektem jest fakt, iż sama Kasztanka Piłsudskiego wraz z nim, mają wymiar 10 mm szerokości i 8 mm wysokości. Oczywiście samo przedstawienie to zrobiony malunek akwarelą na naturalnym cenionym kamieniu jubilerskim i ozdobnym o nazwie anyolit, odmiana zoisytu. Występujący w nim kolor zielony wywołany domieszką chromu to otoczenie terenu bitwy. Widoczne czarne wrostki hornblendy reprezentują w tle szarżę konną Piłsudskiego. Dostrzegalne nieprzezroczyste rubiny to przede wszystkim rozlana krew, zabici lub ranni Bolszewicy.
Opis ciąg dalszy:
Zatem dla wyjaśnienia, nie bez znaczenia był dobór podobrazia. Odkryte w 1954 r w Tanzanii złoża anyolitu, posiadają formę zbitego minerału z grupy krzemianów grupowych. Kamień szybko stał się materią dla artystów rzeźbiarzy, no i wnioskując po powyższej scenie, w rezultacie malarzy. Niewątpliwie malarka skupiła centralną uwagę na postaci w szarym mundurze ze światłem białym i galopującym zwierzęciu o barwie brązowej ze światłem czerwonym. Łącznie jeździec i koń tworzą biało-czerwoną flagę Polski. Oczywiście to sam Naczelnik Państwa Józef Piłsudski na Kasztance, za którym w szale przemieszcza się kawaleria. Kierunek pogoni to licząc heraldyczną z prawej na lewą, inaczej z Polski do Rosji.
Podział ról na obrazie.
Bezsprzecznie w przedsięwzięciu planowania na obrazie miejsca dla bohaterów kampanii, wydaje się, iż odegrał istotną rolę historyczny autorytet i prestiż. W wyniku podziału obrazu na trzy części, marszałek i jego klacz, ulokowani zostali w 2/3 po stronie serca człowieka. Mistrzyni pędzla, tym manewrem w rezultacie wskazała rdzeń zmagań między formacją sowieckiej Armii Czerwonej, a zbrojnym ramieniem Wojska Polskiego. Tym jądrem i punktem ciężkości, owianym legendą herosa wojennego, wiarygodnie stał się Piłsudski.
Symbolika Cudu nad Wisłą – dzieła igły (pędzla) Anny Januszewicz-Pitlok.
Podsumowując, odzwierciedlenie ciężkich walk na ziemi radzymińskiej, na przedpolach Warszawy, uwzględnia w sobie korowód symboli.
Symbol państwowości narodowej.
Godnym uwagi jest fakt, iż dzielny mąż równolegle z kobyłką ustanawiają dwa pasy – u góry biały i pod spodem czerwony. Niegdyś, bo po I wojnie światowej, w 1919 roku, kolory te urosły do rangi symbolu państwowego – flagi biało-czerwonej. Bez wątpienia było to zamiarem profesjonalistki, by pokazać tym sposobem, że rok po ustanowieniu symboliki krajowej, przywódca eksponuje granice jego narodu.
Symbole korzeni narodowych.
W ślad za naczelną postacią, prawie tuż za nią, specjalistka nakreśliła brązowym akrylem, z białymi refleksami trzy plamy do złudzenia przypominające nacierających kawalerzystów. W zestawieniu z naturalnymi ciemno szarymi wrostkami hornblendy, personifikujących w tle szturm konnicy, tworzą one symbolikę silnie ukorzenionych drzew. Są to oczywiście z dziada pradziada Polacy od wielu pokoleń zakorzenieni na tej ziemi polskiej.
Symbol nadziei na odbudowę i wzrost.
Wykonawczyni wyjątkowego ww. rarytasu, choć na każdym kroku podkreśla wiarygodnie bohaterstwo żołnierzy, to oczywiście pamięta o symbolu rychłego wzrostu z upadku i szybkiej odnowie. Uzyskała to za pośrednictwem roślinności wykonanej zielonym akrylem. To społeczeństwo polskie, które prawie zostało zdeptane przez bolszewików, a pod kopytami koni polskich chociaż z trudem, świat roślinny na nowo odradza się – ludzie rosną w potęgę.
Znaczenie kolorystyki.
Bez wątpienia jako ekspert, dla osiągnięcia zamierzonego celu, wykonawczyni ograniczyła się do istotnych kolorów.
Koloryt zielony.
Zieleni jest najwięcej. Zasadniczą kwestią tej pigmentacji jest to co korelatywne z naturą i szatą roślinną budzącą się do życia. W rezultacie w Cudzie nad Wisłą ta barwa zwiastuje początek czegoś nowego, nowych czasów przede wszystkim rozwoju i wolności.
Tonacja szara i biała.
To mundur Naczelnika Piłsudskiego i naturalne dopełnienie kamienia wrostkami minerału hornblenda – oczywiście tu jako wspomagające wodza wojsko konne. Dla wyjaśnienia barwnik szary to kolor polityków, wykorzystywany jest do podkreślenia stabilności, sukcesu i doświadczenia. Zastosowanie przez mistrzynię szarości ze światłem białym jest trafione. Oddaje w zupełności intelektualne działanie i kreacyjne zmagania Polaków. Na zakończenie to górny płat flagi.
Zabarwienie czerwone i rubinowe.
Umaszczenie klaczy, przelana krew, kończąc dolny płat flagi. W związku z tym zdolniacha kompetentnie ukazała nim energię, determinację, jeszcze bardziej witalność i działanie oddziałów kawaleryjskich.
Akryl niebieski.
Śladowe chmury, podobnie do innych atrybutów, twórczyni tym odcieniem umiejętnie wskazała uduchowienie, pokój również dynamizm, kreatywność i inspirację. W tym momencie walczących z napastnikiem, w rezultacie wyswobodzonej ojczyzny.
Koloryzacja brązowa – ruda.
Na obrazie to współwystępujący pościg, jednak w symbolicznym ujęciu to koloryt przywołujący na myśl barwy naturalne silnie ukorzenionych drzew i ziemi. Brązem, plastyczka niewątpliwie z sensem uchwyciła starcie o spokój, harmonię i równowagę wspólnoty, w rezultacie o korzenie kultury narodowej.
Duch Piłsudskiego w czasach dzisiejszych.
Podobnie jak w 1920, Cud nad Wisłą – odrodzenie z upadku i wzrost, ma miejsce na naszych oczach. Prawie każde większe miasto posiada ulice i place nazwane imieniem Józefa Piłsudskiego. Są parki i skwery marsz. Józefa Piłsudskiego. Powstały Szkoły Podstawowe, Licea i Zespoły Szkół Ponadpodstawowych m.in. Zespół Szkół Poligraficznych im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, a nawet Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W Toruniu wybudowano most drogowego im. J. Piłsudskiego. Spotykane są Stadiony Miejskie im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W kilku aglomeracjach miejskich utworzono Osiedle Imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Miasta z pomnikiem Piłsudskiego.
O pomnik Józefa Piłsudskiego wzbogaciły się m.in.: Budapeszt, Częstochowa, Gdańsk, Gliwice, Katowice, Lublin, Ławica (usunięty 19 września 1939), Łódź, Poznań (już nieistniejący – usytuowany na terenie koszar 7 Batalionu Saperów przy ul. Rolnej, na Wildzie). Podobnie do wymienionych urbanizacji: Rzeszów, Sulejówek, Tarnopol (zlikwidowany – wrzesień 1939), Turek, Warszawa, Węgrów. Zawiercie.
Inne miejsca z postumentem bohatera.
Madera (godne uwagi to portugalski archipelag położony na Oceanie Atlantyckim). Nowy Jork w oddziale PSFUK. Brazylia – popiersie Marszałka Józefa Piłsudskiego w Rio de Janeiro z roku 1967.
.
Linki zewnętrzne dla strony MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
- Pożary w Kraju nad Wisłą Polska (Poland).
Kategoria dla karty MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
- Przede wszystkim ważnym aspektem jest nowa wystawa Status quo 2021.
- Pozostałe obrazy, które oczywiście dla naszej kolekcji sporządziła Anna Januszewicz-Pitlok: MAL78 Pas, MAL79 Mgła, MAL80 Orion, MAL81 Obłok, MAL82 Molekularny, MAL83 Lata, MAL84 Życie 1, MAL85 Życie 2, MAL86 Wąż, MAL87 Krokodyl, MAL88 Jaszczurka, MAL89 Żółw.
- Inne prace w postaci rysunków, które niewątpliwie dla naszej placówki dokonała Anna Januszewicz-Pitlok: RYS158 Roślinożerny, RYS159 Latający gad, RYS160 Tyran, RYS161 Ramienny jaszczur, RYS162 Ostry jaszczur.
Ciekawostki dla karty MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny – Batalistyka
Batalistyka, w malarstwie, rzeźbie, grafice i z pewnością rysunku to przedstawienia przede wszystkim scen bitewnych, pochodów wojennych i oczywiście życia obozowego wiarusów. Istotnie twórczość o tematyce wojennej, będąca przeobrażeniem malarstwa historycznego, ukazuje się już w starożytności (Azja Mniejsza, Egipt, Grecja, Rym). W głównej mierze w płaskorzeźbach (fryzy, stele, sarkofagi, rzymskie łuki triumfalne i kolumny, przykładem których jest Trajana, II w.). Równolegle do tych też w malarstwie (wazy greckie) i mozaice (Bitwa Aleksandra, Pompeja, I w.).
Batalistyka w średniowieczu.
W średniowieczu przedstawienia batalistyczne spotyka się czołowo w iluminowanych rękopisach. Ciekawym przykładem batalistyki jest tkanina z Bayeux (ok. 1070-80) unaoczniająca podbój Anglii przez Normanów.
Batalistyka w renesansie.
Bez wątpienia w renesansie sceny bitewne tworzyli: P. Ucello (Bitwa pod San Remo ok. 1456-57, w której w rezultacie temat jest właściwie tylko pretekstem do poszukiwań perspektywicznych). Niewątpliwie kolejnymi batalistami są Rafael i G. Romano (wielkie kompozycje dekoracyjne w Watykanie). Następnie włoch Leonardo da Vinci (Bitwa pod Anghiari 1503-06). Dalej Michał anioł oraz Tintoretto (Bitwa pod Zarą ok. 1585 – gloryfikacja zwycięstwa republiki weneckiej).
Batalistyka we wczesnym baroku.
Do najsłynniejszych przedstawień batalistycznych wczesnego baroku należą pełne ruchu i dynamiki obrazy Rubensa, których tematyka zaczerpnięta jest z mitologii starożytnej. Należy tu wspomnieć o dziele Velazqueza Zdobycie Bredy (1633-35).
Batalistyka 2 połowy XVIII w.
W tym okresie batalistyka wyodrębnia się jako specyficzny rodzaj malarstwa. Z pewnością w rozwoju swym biegnie dwoma nurtami. Pierwszy, wydaje się o charakterze alegorycznym, gloryfikującym wodza-bohatera. Ten nurt reprezentuje zwłaszcza malarstwo francuskie, (Ch. Le Brun – dekoracje Salonu Wojny w Wersalu, projekty do gobelinów opiewające czyny wojenne Aleksandra Wielkiego i Ludwika XIV). Drugi pęd, batalistyczno-rodzajowy, charakterystyczny jest dla malarstwa Holandii i Flandrii (P. Wouwerman, S. van der Meulen) oraz Włoch (S. Rosa).
Rozkwit batalistyki w 1 połowie XIX w.
Kolejny olbrzymi rozkwit batalistyki przypada na pierwszą połowę XiX w. we Francji. W niej powstają liczne kompozycje związane z Napoleonem (J. A. Gros, T. Géricault i H. Vernet). Oczywiście również o tematyce z przeszłości (E. Delacroix) oraz w Hiszpanii (F. Goya).
Batalistyka 2 połowy XIX w.
W drugiej połowie XiX w. znanym batalistą był artysta francuski E. Meissonier, którego liczne obrazy (związane z epopeją napoleońską) malowane są z fotograficzną ścisłością. W okresie tym rozwijają się narodowe szkoły batalistyczne (Niemcy – E. Mentzel, Rosja – W. Surikow, W. Wierieszczagin).
Batalistyka XX w.
Bez wątpienia ten okres wiąże się z dwiema wojnami światowymi. Pierwsza wojna znalazła odbicie przede wszystkim w twórczości ekspresjonistów niemieckich (m.in. O Dixa). Druga – głównie w twórczości artystów byłego Związku Radzieckiego, m.in. S. Gierasimowa.
Batalistyka w Polsce.
W Polsce pierwsze sceny batalistyczne występują w iluminowanych rękopisach gotyckich. Popularne stają się w XVI w. (Bitwa pod Orszą 1595) i oczywiście XVII w. (obrazy warsztatu T. Dolabelli). W rezultacie rozkwit batalistyki datuje się od końca XVIII w. (J. Norblin, A Orłowski). W 1 połowie XIX w. udział Polaków w wojnach napoleońskich odtwarzali J. Suchodolski i P. Michałowski. W 2 połowie stulecia powstał szereg batalistycznych obrazów Matejki (m.in. Bitwa pod Grunwaldem 1875-78), słynna Panorama racławicka J. Styki, liczne obrazy J. Kossaka, J. Brandta. Konkludując na przełomie XIX i XX w. – w. Kossaka.
Batalia – wzmianka ze strony MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny.
Batalia (francuski lub włoski). 1) w średniowieczu czworoboczny szyk bojowy, bądź zharmonizowany oddział, początkowo piechoty, potem także kawalerii. W kolejnym okresie część ogólnego ugrupowania wojska na polu bitwy. 2) bitwa rozstrzygająca (generalna).
Batalion.
Batalion (francuskie), wiarygodnie to pododdział w różnych rodzajach wojsk. Niewątpliwie w piechocie złożony zwykle z 3 kompanii strzeleckich i kilku pododdziałów specjalnych. Oczywiście batalion wchodzi w skład pułku lub brygady. Godne uwagi to to, iż może też być samodzielny. Od 2 połowy XVI w. nazwę batalion (pochodzącą od dotychczasowego terminu batalia) wprowadzono dla oznaczenia jednostki organizacyjnej i taktycznej, a także części ugrupowania bojowego wojska. Dla wyjaśnienia w Polsce nazwę tę spotykamy od początku XVIII w..
Aleja Marszałka Józefa Piłsudskiego w: Białymstoku, Bydgoszczy, Dąbrowie Górniczej, Elblągu, Gdyni, Jastrzębiu Zdroju, Legnicy, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Skarżysku-Kamiennej, Tychach, Żywcu.
Ulica nazwana imieniem Józefa Piłsudskiego mieści się oczywiście w: Bełchatowie, Białej Podlaskiej, Biłgoraju, Brodnicy, Bytomiu, Chełmku, Częstochowie, Kaliszu, Krakowie, Krynicy-Zdroju.
Przede wszystkim występuje w: Łukowie, Nowej Rudzie, Policach, Radomiu, Rybniku.
Bezsprzecznie usytuowana jest w: Sanoku, Siedlcach, Skawinie, Sochaczewie, Sokółce, Sosnowcu, Starachowicach, Starogardzie Gdańskim, Szczecinie.
Godne uwagi jest to, że taka figuruje wiarygodnie w: Tarnowie, Tarnowskich Górach, Wadowicach, Wodzisławiu Śląskim, Wrocławiu, Zamościu, Złocieńcu.
Plac wyróżniony imieniem Piłsudskiego w (we): Braniewie, Warszawie, Wrocławiu.