Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN
Pozwólcie Państwo, że na początku powitamy wśród kolejnej normy prawnej BIP
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – prawo utworzonej w 2013 roku jednostki wystawienniczej
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – witamy na stronie Biuletynu Informacji Publicznej, na której zaznajomicie się Państwo z faktem prawnym statusu oraz dewizą spełniania zadań najmniejszego poselstwa kultury w Polsce.
.
• Oficjalna strona • BIP • .
.
.
.
.
Platforma cyfrowa o zasadniczym znaczeniu / BIP nowoczesnego ośrodka kulturalnego na Śląsku .
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – BIULETYN INFORMACJI PUBLICZNEJ
pismo od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
.
Godło Rzeczypospolitej Polskiej.
MINISTER KULTURY
I DZIEDZICTWA NARODOWEGO.
Bogdan Zdrojewski.
.
Warszawa, dnia 14 października 2013 r.
DL/1307/13.
.
Pan
Henryk Jan Dominiak.
Szanowny Panie,
w nawiązaniu do maila z dnia 27 września 2013 r., dotyczącego projektu Regulaminu Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach, uprzejmie informuję, że na podstawie art. 6 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r. poz. 987) stwierdzam, iż Projekt Regulaminu Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego pisma uznaję za uzgodniony z Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jednocześnie proszę o niezwłoczne przekazanie do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Departamentu Legislacyjnego) kopii podpisanego przez Pana Regulaminu.
.
Z poważaniem
podpis.
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN
.
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach.
.
REGULAMIN Rozdział 1
Postanowienia ogólne:
.
§ 1. 1. Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach, zwane dalej „Muzeum”, jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.
2. Założycielem i właścicielem Muzeum jest Henryk Jan Dominiak, zamieszkały w Tychach, adres: ul. Żwakowska 8/66, 43-100 Tychy, zwany dalej „Założycielem”.
§ 2. Muzeum działa w szczególności na podstawie:
ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r. poz. 987);
ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.));
postanowień niniejszego regulaminu.
§ 3. Siedzibą Muzeum jest miasto Tychy, adres: ul. Żwakowska 8/66, 43-100 Tychy, a terenem działania obszar Rzeczypospolitej Polskiej i zagranica.
4. Muzeum używa pieczęci z napisem: „Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak ul. Żwakowska 8/66 43-100 Tychy”.
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – Rozdział 2
Zakres działania Muzeum
.
§ 5. 1. Do zakresu działania Muzeum należy gromadzenie, przechowywanie, konserwowanie, udostępnianie i upowszechnianie zbiorów związanych z miniaturową sztuką artystów profesjonalnych z kraju i z zagranicy.
2. Muzeum gromadzi zbiory z zakresu sztuki, etnografii, miniaturowej sztuki profesjonalnej, falerystyki, weksylologii, heraldyki, symboliki, emblematyki, mundurów oraz broni białej.
3. Muzeum gromadzi następujące rodzaje zbiorów, w tym zabytki:
malarstwo.
rysunek.
grafika.
rzeźba.
ceramika.
medale.
odznaczenia.
odznaki.
znaczki okolicznościowe.
pinsy.
naszywki.
mundury.
broń biała.
.
§ 6. 1. Muzeum realizuje zadania określone w § 5 ust. 1, w szczególności przez:
gromadzenie zbiorów w regulaminowo określonym zakresie.
przechowywanie zbiorów w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych.
urządzanie wystaw stałych, czasowych i wyjazdowych.
katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów.
konserwację zbiorów.
prowadzenie działalności edukacyjnej.
udostępnianie zbiorów do celów naukowych, edukacyjnych i ekspozycyjnych.
organizowanie spotkań i zjazdów związanych z działalnością Muzeum.
zapewnienie właściwych warunków zwiedzania i korzystania ze zbiorów.
2. Muzeum współpracuje z instytucjami i organizacjami społecznymi realizującymi podobne zadania.
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN Rozdział 3
Zarządzanie i organizacja Muzeum
.
§ 7. 1. Ogólny nadzór nad muzeum sprawuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, a bezpośredni Założyciel.
2. Założyciel odpowiada za całokształt działalności muzeum.
§ 8. 1. Muzeum zarządza Dyrektor.
2. Dyrektora powołuje i odwołuje Założyciel.
3.Dyrektorem może być Założyciel.
4. Dyrektor reprezentuje Muzeum na zewnątrz i odpowiada za jego mienie.
5. Do zadań Dyrektora należy w szczególności:
kierownictwo w sprawach działalności podstawowej i administracyjnej.
nadzór nad zbiorami, ich ewidencjonowaniem oraz majątkiem Muzeum, w tym stworzenie prawidłowego zabezpieczenia i ochrony mienia Muzeum.
opracowywanie planów rzeczowych i finansowych, sprawozdań oraz wniosków inwestycyjnych.
podejmowanie decyzji finansowych oraz racjonalne i efektywne gospodarowanie posiadanymi środkami finansowymi i materialnymi.
wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników Muzeum.
wydawanie zarządzeń.
.
§ 9. 1. W skład struktury organizacyjnej Muzeum wchodzą następujące działy tematyczne:
Dział Malarstwa, Rysunku i Grafiki.
Dział Rzeźby i Ceramiki.
Dział Falerystyki, Weksylologii, Heraldyki, Symboliki i Emblematyki.
Dział Broni Białej.
Szczegółową strukturę organizacyjną Muzeum, w tym szczegółowy zakres działania poszczególnych działów i komórek organizacyjnych określa wewnętrzny regulamin organizacyjny nadany przez Dyrektora w uzgodnieniu z Założycielem.
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – Rozdział 4
Źródła finansowania i mienie Muzeum
.
§ 10. 1. Założyciel zapewnia środki na utrzymanie i rozwój Muzeum.
2. Mienie Muzeum stanowi wyodrębnioną część mienia Założyciela i jest wykorzystywane do celów wynikających z zakresu działania Muzeum.
§ 11. Podstawą działalności Muzeum jest plan rzeczowy i finansowy opracowany przez Dyrektora w uzgodnieniu z Założycielem.
§ 12. 1. Źródłami finansowania działalności Muzeum są:
środki własne Założyciela przekazane Muzeum.
przychody z prowadzonej działalności.
środki otrzymywane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.
2. Środki pieniężne Muzeum są przechowywane na wyodrębnionym rachunku bankowym Założyciela.
§ 13. Dyrektor może ustanawiać pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu Muzeum, określając zakres pełnomocnictwa.
.
REGULAMIN Rozdział 5
Postanowienia końcowe
.
§ 14. 1. Połączenia, podziału lub likwidacji Muzeum może dokonać Założyciel po uprzednim powiadomieniu ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
2. W przypadku likwidacji Muzeum, Założyciel powiadamia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków o dalszym postępowaniu w odniesieniu do zbiorów Muzeum.
§ 15. 1. Niniejszy regulamin wchodzi w życie z dniem jego nadania przez Założyciela, po uprzednim uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
2. Zmian w niniejszym regulaminie dokonuje się w trybie określonym dla jego nadania.
.
Tychy 22 października 2013 r.
……………………………… …………………
Miejscowość, data.
.
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak.
ul. Żwakowska 8/66, 43-100 Tychy, tel. 692 875944.
Henryk Jan Dominiak (czytelny podpis).
Podmiot nadający regulamin.
.
Za zgodność.
pieczęć
NACZELNIK
Wydziału Legislacyjnego
Anna Nowak.
podpis.
.
Wytworzone przez: Redaktor SPBIP Henryk Jan Dominiak dnia 22 stycznia 2014.
Zaktualizowane przez: Redaktor SPBIP Henryk Jan Dominiak dnia 17 grudnia 2017 r.
.
Mile widzimy zapoznających się z informacjami dostępnymi na stronach BIP1
MMSPHJD
.
• Projekt stałej organizacji ruchu dla oznakowania E-22b dla Muzeum.
• Uzgodnienie Regulamin z Ministrem występującym w imieniu MKiDN – utworzone 4 działy muzeum:
• Dyscyplina: Malarstwa, Rysunku i Grafiki .
• Dyscyplina: Rzeźby i Ceramiki .
• Dyscyplina: Falerystyki, Weksylologii , Heraldyki , Symboliki i Emblematyki .
• Dyscyplina: Broni Białej.
• Przedstawiciel władzy Miasta nadał prawo używania herbu tyskiego przez MMSPHJD w Tychach .
• Traktat pożyczenia dzialki 4549/26 (użytek: „B”) o pow. 331 m2 na czas nieoznaczony .
• OC POLISA NR : 908557196857 .
• Wszczęcie postępowania administracyjnego (wycięcie drzewa z działki 4549/26) .
• Repertorium z natury za 2016 działka nr 4549/26 przy ulicy Żwakowskiej w Tychach .
• ORZECZENIE Marszałka Województwa Śląskiego na usunięcie brzozy brodawkowatej .
• Herb instytucji ŚWIADECTWO OCHRONNE NR 287521 .
• Ujednolicone przybycie – Międzynarodowy Dzień Dziecka: 2D17 .
• Ustabilizowane spotkania – Mikołajki: 1M2017 .
• W trosce o środowisko trochę techniki w czynnościach – zaopatrzono się w nowatorskie i ekologiczne rozwiązania – urządzenia do oprysku 1Z18 .
.
REGULAMIN kategoria
.
30002374 credo.
decyzja, definicja, dekret.
2122439 edykt.
1950209 formuła.
imperatyw, instrukcja.
kanon, kodeks, kryterium, krzepa.
maksyma, masa.
nakazy, natężenie.
ordynacja, ordynans.
paragraf, porządki, prawidła, pryncypia.
recepta, regulacje, rozporządzenia, rozporządzenie.
825351 statut.
558024teza.
uregulowanie, ustawa.
wigor, witalność, wzór.
zarządzenie, zasada, zasady.
.
GALERIA
.
PRAWO / Regulamin 1.
MOC / PRAWO / Regulamin 2.
REGULAMIN / PRAWO
.
PRAWO, reguły zachowania się (normy prawne), których realizacja jest zabezpieczona zorganizowanym przymusem państwowym i służy określonym siłom społecznym jako środek celowego oddziaływania na stosunki społeczne. Pojęcie prawa jest różnie definiowane. Poglądy na to, czym jest prawo, można podzielić na następujące podstawowe grupy teorii prawa: teorie socjol. (socjologiczne teorie państwa i prawa), traktujące prawo jako zjawisko społ., badane metodami hist. i socjol. (np. marksistowska teoria państwa i prawa., funkcjonalizm). Teorie psychologiczne (psychologiczne teorie prawa), wg., których prawo jest przeżyciem, badanym metodami psychologii (np. psychologizm introspekcyjny, psychoanalityczna teoria prawa). Teorie posługujące się metodą formalno-dogmatyczną (pozytywizm prawniczy, normatywizm). Teorie aksjologiczne, badające prawo w realizacji do wartości (np. różne kierunki prawa natury).
.
Współcześnie coraz powszechniej przyjmuje się pogląd, że prawo należy badać wielopłaszczyznowo, traktując je jako normę, o charakterze faktu społ., w formie przeżycia i ewentualnie, na zasadzie wartości, przy czym badania prowadzone na każdej z tych płaszczyzn wymagają innych metod i technik badawczych. Metodologicznie rozróżnia się ramy badawcze: logiczno-językową, socjologiczną, psychologiczną oraz aksjologiczną. Wśród poglądów na prawo można wyróżniać takie, które powstają przez świadome zastosowanie określonych kierunków filoz. do refleksji nad prawem (np. marksistowska teoria państwa i prawa, egologiczna teoria prawa, fenomenologiczna teoria prawa) oraz poglądy, które nie ukształtowały się w powiązaniu z określonym kierunkiem filoz. (np. pozytywizm prawniczy, realizm prawniczy).
.
Prawo jest przedmiotem badania różnych gałęzi prawoznawstwa, które zajmuje się zarówno ogólną teoretyczną refleksją nad prawem (teoria państwa i prawa), jak też prawem aktualnie obowiązującym (tzw. dogmatyki) oraz prawem obowiązującym w przeszłości i poglądami na nie (dyscypliny historyczno-prawne). Poszczególne dyscypliny pomocnicze prawoznawstwa zajmują się zagadnieniami związanymi z prawem i z jego stosowaniem (np. kryminalistyka i kryminologia).
.
Prawo stanowi również przedmiot badań dyscyplin, których zaliczenie do prawoznawstwa jest sporne (np. tzw. filozofia prawa, lub tzw.socjologia prawa). Szczególne miejsce w dociekaniach na temat prawa zajmują poglądy dotyczące państwa i prawa. Marksistowska teoria dowodzi, że prawo powstało wraz z państwem w procesie rozkładu społeczeństwa rodowego, powstawania prywatnej własności środków produkcji i wyodrębnienia się antagonistycznych klas społ. jako rezultat narzucania większości społeczeństwa reguł wyrażających wolę klasy panującej.
.
Ścisłe powiązanie prawa z państwem wyraża się również w tym, że przechodzą one przez te same fazy rozwojowe i mają łącznie obumrzeć. Państwo jest twórcą prawa, dysponuje przymusem w przypadkach naruszenia prawa, realizuje swe funkcje wykorzystując normy prawne. Organizację państwa określają przepisy prawne, zakres działania państwa wiąże się z zakresem obowiązywania prawa. Teoria marksistowska periodyzuje hist. rozwój prawa wyodrębniając typy prawa w zależności od tego, jaką bazę obsługuje prawo jako element nadbudowy. Wyróżnia się więc typ prawa niewolniczego, feudalnego, kapitalistycznego i socjalistycznego. .
.
Prawa należące do różnych typów mogą korzystać w pewnym zakresie z tych samych norm prawnych, o ile posługiwanie się nimi, zgodnie z opinią sił polit. decydujących o treści prawa, służy zamierzonym celom. Dzięki temu nie każda zmiana typu prawa wiąże się z pozbawieniem mocy obowiązującej wszystkich norm prawnych powstałych w ramach poprzedniej formacji, gdyż mogą być one wykorzystywane w nowym ustroju społeczno-politycznym. Inne teorie socjol. wyjaśniają powstanie prawa czynnikami demograficznymi (np. przyrost ludności) lub kulturowymi (np. konflikt różnych kultur). Tradycje instytucjonalne, potrzeby występujące w każdej grupie społ.
.
W kwestii stosunku państwa i prawa poglądy niemarksistowskie bądź stwierdzają ich ich ścisły związek, prowadząc nawet do ich identyfikacji (normatywizm), bądź też oddzielają je od siebie, traktując jako prawo rozmaite reguły społ. okresu przedpaństwowego lub też reguły, które w okresie istnienia państwa nie należą do systemu prawa obowiązującego (tzw. pluralizm prawny). Każdy typ prawa może się wyrażać w różnych formach prawa, przez które rozumie się sposób powstawania norm prawnych. Istnieją dwie podstawowe formy prawa: stanowienie (ustawodawstwo, umowa) oraz praktyka (zwyczaj, orzecznictwo). Akty normatywne, w których powstają normy prawne, nazywa się często źródłami prawa.
.
Normy prawne to reguły zachowania się, tworzące prawo i wyrażone w przepisach prawnych. Prawną formę buduje się z elementów zawartych w przepisach prawnych jako regułę o określonej strukturze, która, wg rozpowszechnionych poglądów, ma charakter konwencjonalny. Norma prawna jest wyrażona w języku prawnym, który ze względu na potrzeby funkcjonowania prawa różni się od języka potocznego, co wpływa na wykładnię prawa. Szeroko dyskutowane zagadnienie prawdy i fałszu norm odgrywa poważną rolę w związku z zastosowalnością reguł logiki do powiązań między normami występującymi w rozumowaniach prawniczych.
założyciel muzeum: Henryk Jan Dominiak .
wywiady z Henrykiem Janem Dominiakiem Henryk Jan Dominiak cytaty .
aktualności: „ZYSK” – Wystawa Medali .
spotkania w przestrzeni miejskiej: Zielone Tychy Kultura .
wypowiedzi dyrektora muzeum: Henryk Jan Dominiak Cytaty .
interesujące: INNE .
SKRYBA HURTOWNIA PAPIERNICZA TYCHY DOMINIAK AH™ .
Golden Europe Portal Społecznościowy .
Fryzjer Krzysztof Kajzerek Salon Tychy .
DOM LUX TYCHY HONORATY 32 WIESŁAWA KONIECZNA .
BIURO RACHUNKOWE DAMIAN JANIK .
Informacja o imprezach rozrywkowych .
PROGRESS Tychy Komputery Monitory Laptopy Serwis .
https://www.youtube.com/user/WWWGoldenEuropePL .
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – dodatkowa informacja
.
UNIFORM [franc. < łac.], mundur [niem. < franc.], odzież odróżniająca przedstawicieli zdefiniowanej konstelacji ogólnodostępnej. Środowiska wojskowego, Inspekcji Transportu Drogowego, Straży Granicznej, policyjnego, policji sądowej i strażaków. Uzupełniająco składu elitarnego (np. kolejarzy, leśników, górników, harcerzy bądź pocztowców). Uniform bierze początek z barwy. Kluczowe uniformy wojskowe ustanowiono w Europie w końcu XVI w.
Inne określenia: bateldres, battledress, moro, owerlok, umundurowanie, przepisowy ubiór, ubranie służbowe.
Placówka poszukuje ręczne maszyny do pisania jako rarytasy na stałą wystawę.
2072. 2069. 2163.
.
Regulamin uzgodniony z Wydziałem Legislacyjnym MKiDN – kategoria: 18 kwietnia 2020. Autoryzacja wobec stempelka R. Biuletyn Informacji Publicznej. Strefa Wedel. Sztuka polska. MMXIII rok 2013. MMXIV rok 2014.MMXV rok 2015. MMXVI rok 2016. MMXVII rok 2017. MMXVIII rok 2018. MMXIX rok 2019. MMXX rok 2020.
.
.
HEŁM
Do półmetka wieku XVII, a od czasu do czasu w podobny sposób i w drugiej kolejności, uwielbiano hełmu zamknięty pokroju renesansowego, praktycznego do zbroi kirasjerskich i lansjerskich.
Nawiasem mówiąc dzwon tego okrycia głowy przybierał kształt pi razy oko kulisty, od święta jajowaty.
Jego grzebień wyróżniał się tym, iż trwał jako nieznaczny.
Zasłona nakrycia górnej części źródłowego rycerza przypominała tępy dziób, niemniej jednak specyficzną cechą był wydatny rozpuszczony kołnierz, instalowany na płyty kirysu.
STAN UZBROJENIA NA ZACHODZIE
W najwcześniejszym średniowieczu zachód Europy, a to fantastyczne określenie uwzględnia też Skandynawię, Anglię, Włochy i chrześcijańskie państwa Hiszpanii, pod kątem uzbrojenia wyrażać się dość proporcjonalnie.
Gdzie okiem sięgnąć zdefiniował się mechanizm feudalny, a klasa rycerska uzyskiwała supremację.
W systemie uzbrojenia zaistniała ścisła fuzja praktyki rzymskiej, germańskiej i wschodniej.
Wprawdzie ustawicznie bez przerwy trwała pamięć o długo trwającej hegemonii Rzymu, a idea wymurowania nowego imperium rzymskiego mieszkała w umysłach w charakterze planu interesującego.
W gruncie rzeczy konflikt Wiecznego Miasta i narodów „barbarzyńskich” wymieniony został ambiwalencją chrześcijaństwa i islamu.
Wszystko jedno jakie z tej przyczyny bratobójcze zmagania nękały wspólnoty Europy, przełomowym celem chrześcijaństwa, hartowanym w przybliżeniu przez siedem wieków, gościła walka z „niewiernymi”.
Z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego – w średniowieczu odkryła ona w największym stopniu wstrząsający wyraz w wyprawach krzyżowych.
Były przyczyną w znacznym stopniu do doznania solidarności narodów europejskich, których rycerze, ad extremum upodobnieni, musieli wyewoluować klarowne symptomy rozpoznawcze.
Wystąpienia zbrojne z Arabami, wkrótce potem z Turkami i Tatarami, analogicznie z istotnym konwenansem sugestii, nie miały możliwości pozostać bez presji na uzbrojenie i recepty walki,.
Wprawdzie przeszkód w gronie świata chrześcijańskiego a muzułmańskiego było notorycznie ekstra niż współrzędne.
Sprawność wojskowa wczesnośredniowiecznych ludów zachodniej Europy profilowała się stosownie do potrzeb i kryteriów logistyki niewolnictwa.