5 Responses to logo Muzeum DOMINIAK

1. Irena Skiba says:

   16 czerwca, 2019 at 3:54 pm

   Dane bibliograficzne: R.287521:
   Numer zgłoszenia, data zgłoszenia Z.455632, 2016-04-27.
   Numer ochrony, data rejestracji R.287521, 2016-11-10.
   Status Udzielenie prawa.
   Właściciel DOMINIAK HENRYK JAN, Tychy / PL.
   Pełnomocnik rzecznik patentowy Bogacki Grzegorz, Katowice / PL.
   Kategoria prawa Znak towarowy.
   Rodzaj znaku towarowego słowno-graficzny.
   Nazwa znaku DOMINIAK AH.
   Klasyfikacja wiedeńska 24.01.05, 24.01.15, 27.05.01 .
   Klasyfikacja nicejska 14, 16, 41 .

   Klasa, wykaz towarów 14: biżuteria, artystyczne zawieszki dekoracyjne, dzieła sztuki z metali szlachetnych, figurki z metali szlachetnych, kolczyki, medale, medaliony, monety, naszyjniki, kamienie szlachetne, kamienie półszlachetne, spinki do krawatów, srebro nieprzetworzone lub kute, stopy metali szlachetnych, sztabki metali szlachetnych, zegarki na rękę, zegary słoneczne, złoto nieprzetworzone lub kute, żetony miedziane.

   Klasa, wykaz towarów 16: afisze, plakaty z papieru lub kartonu, akwaforty, akwarele jako obrazy, albumy, broszury, chorągiewki papierowe, czasopisma, periodyki, etykiety nie z materiału tekstylnego, formy do gliny modelarskiej, fotografie, gazety, globusy ziemskie, kalendarze, kalkomania, kartki z życzeniami, karty pocztowe, katalogi, koperty, książki, litografie, mapy, obrazy, materiały drukowane, materiały piśmienne, modele i makiety architektoniczne, notatniki, noże do papieru, pieczęcie, stemple, okładki do dokumentów, podstawki do długopisów i ołówków, portrety, publikacje na nośniku papierowym, reprodukcje graficzne, rysunki, ryciny, serwetki stołowe papierowe, sztychy, ryty, szyldy z papieru lub kartonu, torebki do pakowania z papieru lub tworzyw sztucznych, wydruki graficzne, zakładki do książek, znaczki pocztowe.

   Klasa, wykaz towarów 41: doradztwo zawodowe, porady w zakresie edukacji lub kształcenia, edukacja, nauczanie, fotoreportaże, informacja o imprezach rozrywkowych, informacja o rekreacji, komputerowe przygotowanie materiałów do publikacji, organizowanie i obsługa konferencji, organizowanie i obsługa konkursów, publikowanie książek, kształcenie praktyczne, usługi muzeów i wystaw,komputerowe przygotowywanie obrazowych prelekcji, zajęć i konspektów; organizowanie balów, organizowanie i prowadzenie zjazdów, organizowanie przyjęć, usługi parku rozrywki, pisanie i publikowanie tekstów innych niż reklamowe, produkcja programów radiowych i telewizyjnych, prowadzenie koncertów, publikacje elektroniczne on-line książek i periodyków, usługi reporterskie, rozrywka, organizowanie i wystawianie spektakli i hapeningów; usługi kaligrafii, kursy edukacyjne dotyczące projektowania artystycznego i projektowania wnętrz, organizowanie wystaw związanych z kulturą lub edukacją, usługi w zakresie produkcji filmów.

   Data ujawnienia 2016-05-13.
   Data ogłoszenia, numer BUP, kod publikacji 2016-07-18, 15/2016, P006 – Zgłoszenia znaków towarowych (od 15.04.2016r.).
   Data publikacji, numer WUP, kod publikacji 2017-02-28, 02/2017, P001 – Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe.
   Data wygaśnięcia 2026-04-27.

   Odpowiedz
2. Irena Skiba says:

   16 czerwca, 2019 at 6:46 pm

   Rok utworzenia znaku 16 maj 1991.
   KOLORY ZNAKU:

   Biały i szary.

   Pochylone (zwrócone w lewo) i złączone ze sobą litery AH (Arkadiusz i Henryk) w kolorze białym w szarym tle.
   U prekolumbijskich Majów symbolika kolorytu aglomeruje się ze stronami świata: północ — biel.
   BIEL jest pigmentacją czystości i niewinności (białą szatę mamy na chrzcie, w białym przyodzieniu dziewczynka idzie do Pierwszej Komunii Św.) i szlachetnych zamiarów. Jest barwą radości (oznacza się nią radosne święta) i mądrości. Dla chrześcijan biel jest identyfikatorem Boga Ojca i kapłanów jako Jego pełnomocników, a także specyfiką Apostołów oraz neofitów i nowoochrzczonych. Oznacza źródło życia, prawdę i pomyślny obrót rzeczy dobra nad złem i śmiercią. Niegdyś, w początkach chrześcijaństwa, biały wyróżniał się jako kolor żałoby i w kulturze wschodu jest nim do dziś. Tytułem przykładu w Japonii po śmierci ogniwa rodziny, przyozdabia się cały dom na biało.
   Biały bukiet wręcza się pannom, by wyrazić im szacunek, białe kwiaty mówią: „Kocham, ale jeśli nie chcesz, nawet cię nie dotknę”.
   Kamienie adekwatne bieli to diament i kryształ górski.

   Tarcza i napis DOMINIAK w kolorze szarym.
   SZARY to atrybut obojętności, znużenia, niedobru siły i energii. Szarość ma raczej pejoratywny autorytet, jest uważany za barwę zimy, śmierci, pokuty, rezygnacji, bezpłodności i rozpaczy. Mimo wszystko może być także cechą powagi oraz inteligencji – kiedy przyjdziemy na egzamin ubrani w szary kostium lub garnitur, jesteśmy postrzegani jako ludzie mądrzy, poważni i zdyscyplinowani.

   Odpowiedz
3. Irena Skiba says:

   16 czerwca, 2019 at 7:18 pm

   BIEL – wyróżnik ZWYCIĘSTWA, CZYSTOŚCI, SZLACHETNOŚCI: Sienkiewicz wysuwa na pierwszy plan biel ubiorów zakonnych, a po odwrocie Szwedów spod klasztoru tak opisuje głoszącego prawdę o Bogu Kordeckiego: „O południu dnia tego kościół był tak nabity, że jako na brukowanych ulicach miejskich kamień leży jeden obok drugiego, tak tam głowa była przy głowie. Sam ksiądz Kordecki miał mszę dziękczynną, a tłumom ludzkim zdawało się, że to biały anioł ją odprawia. I zdawało się także, że duszę wyśpiewa w tej wotywie lub że z dymami kadzideł uniesie się ku górze i rozwieje Bogu na chwałę”.

   Odpowiedz
4. Anna Delong says:

   17 czerwca, 2019 at 6:20 pm

   wartość 14:
   BIŻUTERIA [franc.], małe dzieła złotnicze i jubilerskie (złotnictwo, jubilerstwo), przydatne w charakterze udekorowania ciała i stroju. Realizowane co najważniejsze z produktów kapitałochłonnych (szlachetne metale, drogie kamienie, kość słoniowa) i ekskluzywnych (masa perłowa itp.). Dekorowane efektownymi technikami (filigran, granulacja, emalia, szlifowanie kamieni) i cechujące się zwykle artystycznym opracowaniem.

   Biżuteria szlagierowa była w systemie epok i środowisk kulturalnych, które w innym świetle precyzowały jej rolę społeczną i rezerwę kluczowych form. Podłożem była zwyczajowo ranga użytkowa przedmiotu, osobliwie wyraźna w wyrobach zaakceptowanych do dekoracji stroju (fibule, agrafy, klamry, guzy, szpile, brosze, pasy). W biżuterii ustanawiającej ozdobę ciała (diademy, naszyjniki, łańcuchy, wisiory, medaliony, kolczyki, naramienniki, bransolety, pierścienie) decydował bodziec dekoracyjny.

   Przezanczona była w wielu przypadkach celowości kultu religijnego (amulety, talizmany, relikwiarze), obcowała jako oznaka władzy czy powagi świeckiej i religijnej, przynależności klasowej czy wreszcie jako ceremonialne świadectwo bogactwa. Indywidualne ujęcie stanowiła biżuteria pamiątkowa (np. określana mianem czarna biżuteria, noszona po upadku powstania styczniowego).

   Powierzchowność artystyczna biżuterii formowała się zgodnie z uniwersalnymi przemianami estetycznymi, czerpiąc we właściwej sobie skali z programu motywów ornamentalnych, metod wypowiedzi plastycznej i wątków merytorycznych. Wzorce dla biżuterii tworzyli systematycznie elitarni artyści, jak A. Dürer, B. Cellini.

   W okolicznościach aktualny rozpiętość wspierania się biżuterią zredukowała się w dużej mierze do kreacji kobiecej i uwarunkowana został od klauzul mody. Nastąpiło to z wykorzystaniem wprowadzonej produkcji fabrycznej i technicznej ekscytujących materiałów dekoracyjnych. Ściśle z liczną tzw. biżuterią sztuczną (produkowaną zwłaszcza w Czechosłowacji i Francji), mającą autorytet czysto dekoracyjny i skalkulowanej na stosunkowo krótki czas eksploatacji, rozwija się nadal biżuteria tradycyjna, spełniana z kosztownych materiałów, oraz biżuteria artystyczna, projektowana bezustannie przez wybitych plastyków poszukiwanych (m.in. S. Dali; w Polsce artystyczne wyroby w srebrze H. Grunwalda i stylizowana biżuteria o motywach lud.).

   Kolekcjonerstwo biżuterii, mając na względzie zalety plastyczne, zaktywizowało się się w Europie od momentu renesansu. Na oczach świata unikatowe zbiory biżuterii posiadają: Museo degli Argenti we Florencji, Muzeum Brytyjskie (ang. British Museum) i Muzeum Wiktorii i Alberta (ang. Victoria and Albert Museum), muzeum Luwr w Paryżu, Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (niem. Kunsthistorisches Museum Wien). Czy też Grünes Gewölbe w Dreźnie, Orużejnaja Pałata na Kremlu w Moskwie i Metropolitan Museum (Metropolitalne Muzeum Sztuki) w Nowym Jorku.

   Odpowiedz
5. Muzeum Dominiak says:

   7 lipca, 2019 at 5:50 am

   #NajmniejszeMuzeumświata #RarytasMuzealny # PerełkaSztukiWspółczesnej #PolskaLubelskie #DominiakHenrykJan #ŁęcznaLubelskie #ArtystaMalarz #RegionalistaGrafik #DokumentalistaFotograf #TychyŚląskie

   Odpowiedz