Byk – miniatura
MAL125 Byk – dzieło sztuki, nade wszystko inwentarz/własność muzeum ze zbioru wizualnej sztuki plastycznej. Jak widać, polichromatyczny obraz bardzo małego formatu. Nie pomijając, że to malarstwo olejne – alkidowe na podkładzie z blachy miedzianej, które w 2025 roku uwiecznił Paweł Brodzisz.
Byk – w efekcie krótka informacja o wyobrażeniu
Fotografia
Dzieło sztuki MAL125 Byk, Paweł Brodzisz, 2025
Sygnatura – ściśle biorąc, oznaczenie kolejności dzieł sztuki, stosowane w Muzeum, mające na celu ułatwienie bezbłędnego szeregowania eksponatu – MAL125.
Nazwa obrazu – w każdym razie konkretna, prosta – jednowyrazowa, ogólna o więcej niż jednym desygnacie i treści konotacyjnej – Byk.
Autor – tak czy owak osoba, która tworzyła dzieło (w rozumieniu prawa autorskiego) – Paweł Brodzisz.
Rok namalowania – faktem jest że we wtorek 28 stycznia 2025, co więcej w dniu kiedy obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Mobilizacji przeciwko Wojnie Nuklearnej.
Tematyka obrazu – ogólnie rzecz biorąc malarstwo współczesne o tematyce historycznej, dotyczące treści korridy – tradycyjnej walka z bykiem, widowiska popularnego w Hiszpanii.
Rodzaj obrazu – nie schodząc z tematu, malarstwo miniaturowe.
Wymiary nominalne/zewnętrzne – w rezultacie wysokości i szerokości, wyznaczonych zakresem 3,5 x 5,0 cm.
Dziedzina sztuki – rzecz jasna malarstwo, które jest formą wolnej sztuki wizualnej, tworzonej przez malarza.
Funkcja dzieła – w istocie jednoznaczna kompozycja/miniatura o określonym sensie, charakteryzująca się wysokimi walorami estetycznymi. Na dodatek przedstawia rozjuszonego byka z wbitymi w unerwiony garb tłuszczu na karku, krótkimi włóczniami (banderille).
Rodzaj podłoża – innymi słowy to niewielki obraz wykonany narzędziami rysunkowymi i malarskimi, na miedzi.
Materiał/składnik czynności twórczej – niewątpliwie to rodzaj wolno wysychających farb o konsystencji pasty. Artysta zastosował farby olejne artystyczne marki ASTRA ponadto farby olejne Winsor & Newton Griffin Alkyd.
Paleta barw obrazu wykonanego – bezsprzecznie to rodzaj sztuki wizualnej polegający na malowaniu farbami/kolorami polichromatycznymi – wielobarwnymi. Polichromia (od greckiego polychrōmos, od słów poly- 'wiele’ i chrōma 'kolor’) to pokrywanie dzieła sztuki lub elementu architektonicznego wieloma kolorami i złotem. Nawet stosowana w rzeźbie, architekturze, ceramice i rękodziele.
Mienie ruchome – stosownie do z ustawy – konkretnie art. 46 Kodeksu cywilnego – teraz mieści się w centrum podmiotu publicznego przy tyskiej ulicy Żwakowskiej 8/66. Jak dotąd w Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach w Dziale Malarstwa, Rysunku i Grafiki.
Byk
Bez wątpienia krowa w przypadku samicy, a byk w przypadku samca (Bos taurus), jest ssakiem parzystokopytnym z rodziny krętorogich. Wcześniej uważano go za podgatunek Bos primigenius, jednak najnowsze badania uznają go za odrębny gatunek.
Nazwa naukowa jest taka sama, jaką nadano europejskiemu i północnoazjatyckiemu bydłu domowemu. Co więcej uwaga 1 – grupie zwierząt domowych wywodzących się z podgatunku dzikiego tura euroazjatyckiego znanego jako Bos primigenius primigenius. Natomiast Bos primigenius indicus odnosi się do zebu i innych ras bydła domowego z tego samego pnia, a także do potomków podgatunku dzikiego tura z Azji Południowo-Wschodniej, zwanego Bos primigenius namadicus.
Oczywiście jest to duży, silny ssak przeżuwający, mierzący około 1,2-1,5 m wysokości i ważący średnio 600-800 kg.
Hodowla zwierząt gospodarskich, która rozpoczęła się około dziesięciu tysięcy lat temu na Bliskim Wschodzie, stopniowo rozprzestrzeniła się na całą planetę.
Początkowo służyły do pracy i produkcji mięsa i mleka, a rogów, skóry i odchodów używano jako nawozu lub paliwa.
W niektórych krajach nadal wykorzystuje się je podczas pokazów walk byków.
Hodowlę i użytkowanie tych zwierząt przez człowieka określa się mianem hodowli bydła. W 2011 roku światowa populacja bydła przekroczyła 1,3 miliarda sztuk.
Oprócz samych ras i odmian stosuje się różne formy klasyfikacji indywidualnej, takie jak układ i kształt poroża, kolor lub umaszczenie futra, bądź też zdolności produkcyjne.
Byki te od zawsze fascynowały ludzi, dla których byk jest symbolem siły i płodności, stąd też pojawiają się w licznych wierzeniach i religiach.
Są integralną częścią kultury Zachodu i mogą stanowić źródło inspiracji dla malarzy i rzeźbiarzy, a także występować jako bohaterowie komiksów, filmów i reklam.
Byk (astrologia)
Byk (starogrecki: Ταῦρος, romanizacja: Taûros, po łacinie „byk”) jest drugim znakiem astrologicznym we współczesnym zodiaku. W rzeczywistości obejmuje on od 30° do 60° zodiaku. Ten znak należy do elementu Ziemi lub potrójności, a także do stałej modalności, jakości lub poczwórności. Ogólnie mówiąc jest to znak rządzony przez Wenus. Księżyc znajduje się tutaj w wywyższeniu dokładnie na 3°. Słońce przechodzi przez ten znak od około 20 kwietnia do 20 maja w astrologii zachodniej. Byk jest jednym z trzech znaków ziemskich, obok Koziorożca i Panny. Znakiem przeciwnym Byka jest Skorpion.
Historia Byka astrologicznego.
Zwierzęcy znak Byka jest związany z kilkoma mitami i kultem byka z kilku starożytnych kultur. Był to pierwszy znak zodiaku ustanowiony wśród Mezopotamii. Nazwano go „Wielkim Bykiem Nieba”, ponieważ była to konstelacja, przez którą Słońce wzeszło w czasie równonocy wiosennej w tamtym czasie. Czyli we wczesnej epoce brązu, od około 4000 p.n.e. do 1700 p.n.e.
Znak zodiaku Byka nie pokrywa się całkowicie z konstelacją Byka. Byk reprezentuje 30 stopni następujących po Baranie w okręgu zodiaku. Baran oznacza początek wiosny i nowego życia, podczas gdy Byk, znak stały, kontynuuje i stabilizuje to, co rozpoczął Baran. Podczas Byka życie osiąga pełnię rozkwitu, symbolizując wzrost i stałość.
Astrologiczne powiązania Byka.
Ziemia jest żywiołem związanym z Bykiem i obok Panny i Koziorożca tworzy potrójność Ziemi.
Siedzący Byk (Lakota: Tȟatȟáŋka Íyotake ok. 1831–1837 – 15 grudnia 1890) był przywódcą Hunkpapa Lakota. Przewodził swojemu ludowi przez lata oporu przeciwko polityce rządu Stanów Zjednoczonych. Siedzący Byk został zabity przez policję agencji indyjskiej w towarzystwie oficerów USA. Jako wspieranego przez wojska USA w rezerwacie Indian Standing Rock podczas próby aresztowania go. Dokładnie w czasie, gdy władze obawiały się, że dołączy do ruchu Ghost Dance.
Przed bitwą pod Little Bighorn Siedzący Byk miał wizję, w której zobaczył wielu żołnierzy, „gęstych jak koniki polne”, spadających głową w dół do obozu Lakotów. Tę wizję jego ludzie odebrali jako zapowiedź wielkiego zwycięstwa, w którym zginie wielu żołnierzy. Około trzy tygodnie później, połączone plemiona Lakotów z Północnymi Czejenami pokonały 7. Pułk Kawalerii pod dowództwem podpułkownika George’a Armstronga Custera. Było to 25 czerwca 1876 r. Tym samym, oddziałom Lakotów unicestwiającym batalion Custera wydawało się spełnieniem proroczej wizji Siedzącego Byka.
Przywództwo Siedzącego Byka zainspirowało jego ludzi do wielkiego zwycięstwa. W odpowiedzi rząd USA wysłał w ten obszar tysiące żołnierzy, zmuszając wielu Lakotów do poddania się w ciągu następnego roku. Siedzący Byk odmówił poddania się i w maju 1877 r. Poprowadził swój oddział na północ do Wood Mountain, Terytoria Północno-Zachodnie (obecnie Saskatchewan). Pozostał tam do 1881 r., kiedy to on i większość jego oddziału powróciła na terytorium USA i poddała się siłom USA.