Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego z roku 2015

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego.

.

.

.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – informacja:

Sygnatura: RYS120.

Tytuł: KRÓL.

Autor: Wojtek Łuka.

Dziedzina sztuki: rysunek.

Kategoria: largest collection of miniature drawings.

Technika dzieła: tusz, papier.

Czas powstania: 10 czerwca 2015.

Wymiary dzieła: 3,19 cm x 3,4 cm / 10,8460 cm².

Miejsce pracowni: Tychy, Poland, Europe.

Pochodzenie artysty: Tychy, Poland,

Dwuliterowy kod państwa (pochodzenie artysty): alfa-2 PL.

1 właściciel (2015-2015): Wojciech Łuka.

2 właściciel (10 czerwca 2015 – nadal): Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak Tychy, ulica Żwakowska 8/66.

Miejsce prezentacji w Muzeum: Pyramid empire of the miniatures.

Prezentacja w przestrzeni miejskiej: Park Sztuki – działania artystyczne – Biała Podlaska (2015), Miejskie Centrum Kultury w Tychach (2015).

.

B120 postać / Kategorie:

• Absolwenci Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

• Polscy graficy.

• Polscy malarze, których obrazy są w Muzeum założonym w 2013 roku przez Henryka Jana Dominiaka.

• Urodzeni w 1958.

• B120 / Ludzie związani z Tychami.

• B120 / Ludzie związani z Katowicami.

• Symbol Muzealne rysunki w dobrym smaku.

• Team mikroskopijnej wypowiedzi artystycznej.

• Instytucja kultury przy ulicy Żwakowskiej.

• B120 / Sztuka Śląska.

• B120 / Sztuka Tychów.

• B120 / Polski rysunek.

• B120 / Rysunek – Szuka.

• B120 / Kung rysunek.

• B120 / Rysunek tuszem.

• B120 / Sztuka rysunku.

• B120 / Rysunek piórkiem.

• B120 / Koronacja.

• B120 / Królestwo (ustrój).

• B120 / Władza.

• B120 / KLEOPATRA VII.

• B120 / DOBRAWA.

• B120 / RYKSA.

• B120 / KINGA, Kunegunda.

• B120 / MAŁGORZATA.

• B120 / JADWIGA.

• B120 / ANNA JAGIELLONKA.

• B120 / KRYSTYNA.

• B120 / LESZCZYŃSKA KATARZYNA.

• B120 / LUDWIKA, Luiza.

.

Ciekawostki:

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – KRÓL.

KRÓL, tytuł monarchy. Nazwa król pochodzi od imienia Karola i weszła do języków zach.słow. we wczesnym średniowieczu na oznaczenie władców frankijskich z dynastii Karolingów. Następnie używano jej jako odpowiednika łac. tytułu rex w stosunku do wszystkich chrześc. koronowanych monarchów. Pierwowzór średniowiecznego królestwa chrześc. stworzył w państwie Franków Pepin Mały. Uzyskał on potwierdzenie swej władzy monarszej przez papieża, a przez kościelny obrzęd namaszczenia (pomazania) i koronacji (752). Podkreśleniem sakralnego charakteru godności król. stał się symbol poświęcenia korony. Na pojęcie tego królestwa złożył się także tradycje władzy germ. wodzów plemiennych (staroskand. konungr) i reminiscencje antyczne (rzym. rex, gr. basileús) i biblijne (hebr. melech). Toteż już średniow. historiografia obejmowała tych wszystkich władców wspólnym tytułem. Prawo do rozdawania koron przypisywano w średniowieczu najwyższej władzy w chrześcijaństwie. Rywalizowało o nie papiestwo i cesarstwo. Tytuł króla i związana z nim koronacja podkreślały pierwotnie tylko boskie pochodzenie władzy monarszej (król „z bożej łaski”). Dopiero później (od ok. XIII w.), z upadkiem uniwersalizmu średniow., powstały teorie suwerenności władzy królewskiej (rex est imperator in regno suo ’król jest władcą w swoim królestwie’). Symboliczny wyraz znalazły one w rozwoju insygniów król. (berło, jabłko). Zwycięstwo zasady suwerenności sprawiło też, że na przyznawanie tytułu króla przestały mieć wpływ władze kościelne, choć sama koronacja pozostała nadal obrzędem sakralnym. W Polsce pierwszy koronował się na króla Bolesław Chrobry 1025. Następnie w tym samym roku jego syn Mieszko II oraz Bolesław Śmiały w 1076 r. Okoliczności zewnętrzne, a później rozbicie dzielnicowe sprawiły, że dopiero Przemysław II w 1295 podjął tradycję koronacji. Dopełnił koronacji Wacław II w 1300 r. Od czasów Władysława Łokietka , koronowanego w 1320, monarchowie pol. nosili już stale tytuł króla, aż do rozbiorów. W okresie 1815-1917 tytułu „króla Polski” używali cesarze rosyjscy. We współczesnej Europie tytuł króla nosi głowa państwa w Wielkiej Brytanii, Danii, Szwecji, Norwegii, Holandii i Belgii. Królestwem jest formalnie również Hiszpania. Potocznie tytuł króla używa się również na określenie monarchów niepodległych państwa pozaeuropejskich.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – Ptolemeusz II.

Ok. 280 p.n.e. – Król Egiptu, Ptolemeusz II rozkazał zbudować na wyspie Faros, naprzeciw Aleksandrii, wieżę wysokości 130 m. Na szczycie wieży płonęły nocą ognie. Ich blask odbijał się za pomocą wielkiego zwierciadła w morzu w odległości ponad 55 km. Była to pierwsza latarnia morska.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – BOLESŁAW CHROBRY.

BOLESŁAW CHROBRY (992-1025). Najstarszy syn Mieszka i Dobrawy. Urodził się około roku 967. Był to władca o niezwykłej energii oraz dużych talentach politycznych. Natychmiast po śmierci Mieszka zjednoczył pod swoją władzą państwo podzielone pomiędzy braci przyrodnich. Udzielił poparcia biskupowi Pragi, Wojciechowi, który zmuszony był opuścić Czechy. Po śmierci Wojciecha w czasie wyprawy misyjnej na Pomorze i do Prus, Bolesław wyciągnął z tego znaczne korzyści polityczne. Założył arcybiskupstwo w Gnieźnie oraz biskupstwa w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Na zjeździe gnieźnieńskim w roku 1000 uzyskał od cesarza niemieckiego Ottona III zapewnienie suwerenności Polski. Po niespodziewanej śmierci Ottona III stosunki z Niemcami uległy pogorszeniu, zwłaszcza gdy Bolesław zajął Pragę (1003 r.). W wyniku kilkunastoletnich wojen, cesarz niemiecki Henryk II musiał zawrzeć korzystny dla Polski pokój w Budziszynie (1018 r.). Rozszerzył też Bolesław wpływy Polski na wschodzie przez zdobycie Kijowa i zajęcie Grodów Czerwieńskich. Wkrótce po swojej koronacji (1024 lub 1025 r.) zmarł. Pozostawił swojemu następcy państwo wzmocnione i powiększone.

.

B120 postać WŁADYSŁAW I HERMAN.

WŁADYSŁAW I HERMAN (1079-1102), młodszy brat Bolesława Śmiałego. Wyniesiony na tron przez możnych. Był w przeciwieństwie do swego poprzednika władcą nieudolnym i słabym. Oddał rządy w ręce możnego wojewody Sieciecha. Zaprzepaścił tytuł królewski i doprowadził do uzależnienia Polski od cesarstwa niemieckiego. Polsce udało się odzyskać tylko Pomorze i osiągnąć wybrzeże Bałtyku (1090 r.), lecz Pomorzanie wyłamali się spod polskiego zwierzchnictwa. Wybuchł też – poparty przez możnowładztwo – bunt synów królewskich przeciw Sieciechowi, który ostatecznie został wypędzony z kraju. Władysław Herman podzielił więc państwo między synów, zachowując sobie zwierzchnictwo. Starszy syn Zbigniew otrzymał Wielkopolskę, Kujawy oraz Mazowsze, a młodszy Bolesław dostał Śląsk oraz ziemię krakowską i sandomierską.

.

B120 postać BOLESŁAW III KRZYWOUSTY.

BOLESŁAW III KRZYWOUSTY (1102-1138), syn Władysława Hermana i jego żony Judyty księżniczki czeskiej. Władca ambitny i energiczny. Zjednoczył podzielone państwo, usunąwszy po kilku latach walki swego starszego brata Zbigniewa. Pod pozorem pomocy Zbigniewowi najechał Polskę cesarz niemiecki Henryk V (1109 r.), został jednakże zwycięsko odparty, gdyż nie udało się zdobyć Głogowa, a klęska na Psim Polu zmusiła Niemców do odwrotu. Bolesław podporządkował Polsce Pomorze Szczecińskie i Gdańskie (1122-1129), osiągając w ten sposób granice z czasów Bolesława Chrobrego. Dążył do uniezależnienia się od Niemców i dlatego popierał ich przeciwników na Węgrzech, walczył też z ich czeskim sojusznikiem Sobiesławem. W końcu jednak wewnętrzne niepokoje w kraju, to jest bunt wojewody Skarbimierza, a także niepomyślna wojna z Węgrami (1132) uniemożliwiły mu koronację i zmusiły go do złożenia hołdu lennego z Pomorza cesarzowi Lotarowi. Przed śmiercią podzielił kraj między czterech synów, pod zwierzchnictwem najstarszego, który też sprawować miał władzę w Krakowie jako dzielnicy wielkoksiążęcej. Jego testament rozpoczął epokę podziału Polski na drobne księstwa dzielnicowe.

.

B120 postać WACŁAW II.

WACŁAW II (1300-1305). Syn Przemysława Ottokara II, od r. 1278 król czeski, zajął Małopolskę w r. 1291, a następnie zawładnął niemal całą Polską. Swego głównego przeciwnika, Władysława Łokietka zmusił do ujścia z kraju, sam zaś koronował się na króla polskiego w Gnieźnie (1300 r.). Wacław II otaczał się Czechami i Niemcami, wprowadzając ich na najwyższe stanowiska państwowe; wówczas też zniemczony Ślązak, Jan Muskata został biskupem krakowskim. Despotyzm i popieranie obcych wywołały opozycję przeciwko Wacławowi oraz walkę podjazdową wszczętą przeciw niemu przez Władysława Łokietka. Panowanie czeskie w Polsce zakończyło się w r. 1035 po śmierci Wacława. Wkrótce zginął również jego syn Wacław III, ostatni przedstawiciel dynastii Przemyślidów.

.

B120 postać WŁADYSŁAW ŁOKIETEK.

WŁADYSŁAW ŁOKIETEK (1306-1333). Wnuk Konrada Mazowieckiego i brat Leszka Czarnego, urodził się w r. 1261. Jeszcze jako książę brzesko-kujawski, a następnie łęczycki i sieradzki, zamierzał Władysław zjednoczyć państwo polskie. Wygaśnięcie dynastii Przemyślidów ułatwiło mu opanowanie Małopolski (1306). Następnie zajął Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie. Sukcesy jego zaniepokoiły Niemców. W roku 1308 Brandenburczycy zajęli Pomorze Gdańskie, które następnie wpadło w ręce krzyżackie i na okres 150 lat oderwane zostało od Polski. Zbuntował się też przeciw Władysławowi żywioł niemiecki w Krakowie pod wodzą wójta Alberta i biskupa Muskaty. Dzięki poparciu rycerstwa, mieszczaństwa polskiego i włościan, Władysław Łokietek opanował sytuację, koronując się w r. 1320 na króla Polski w Krakowie. Nie powiodło się jednak Władysławowi przyłączenie Śląska, które pozostało w rękach czeskich. W wojnach z Krzyżakami, pomimo zwycięstwa pod Płowcami (1331 r.) utracił Władysław Kujawy. Główną zasługą dziejową Władysława Łokietka było przezwyciężenie rozbicia dzielnicowego i zjednoczenie państwa polskiego.

.

B120 postać LUDWIK WĘGIERSKI.

LUDWIK WĘGIERSKI (1370-1382) syn Elżbiety Łokietkówny i króla Węgier Karola Roberta Andegaweńskiego, tron polski objął na podstawie ugody z Kazimierzem Wielkim, który wyznaczył go swym następcą na wypadek braku męskiego potomka. Ludwik mało przebywał w Polsce, gdzie rządy sprawowała zań jego matka Elżbieta. Za cenę zgody powołania na tron jednej, ze swych córek – bo podobnie jak i Kazimierz Wielki nie miał syna – nadał szlachcie przywileje na zjeździe w Koszycach (1374 r). Między innymi szlachta została zwolniona od wszelkich danin i podatków, z wyjątkiem dwu groszy rocznie, a i to płaconych przez jej poddanych. Niebawem rozszerzono te przywileje i na duchowieństwo, tworząc podstawę, na której rozwinęła się potęga szlachty. Zmierzała ona odtąd do ograniczenia władzy królewskiej oraz swobód innych stanów. Ludwik oderwał od Polski Ruś Czerwoną i włączył ją do Węgier.

.

B120 postać ALEKSANDER JAGIELLOŃCZYK.

ALEKSANDER JAGIELLOŃCZYK (1501-1506), czwarty syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety, mąż księżniczki rosyjskiej Heleny, od roku 1492 wielki książę litewski. Po śmierci Olbrachta obrano go królem Polski (chociaż kandydował też jego brat, król czeski i węgierski Władysław), aby w ten sposób przywrócić unię z Litwą. Aleksander przebywał głównie na Litwie, zajmował się jej sprawami i popierał możnowładztwo, stąd nie był popularny wśród szlachty polskiej. Dlatego też na sejmie w Radomiu 1505 r. uchwalono, że król nie będzie stanowił „nic nowego” (nihil novi) bez zgody sejmu. Uczyniło to z sejmu najważniejszy organ w państwie i umocniło przewagę szlachty nad innymi stanami. Aleksander zmarł bezpotomnie w r. 1506.

.

B120 postać ZYGMUNT I STARY.

ZYGMUNT I STARY (1506-1548), syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety, książę głogowski, następnie wielki książę litewski i król polski. Był dwukrotnie żonaty: z Węgierką, Barbarą Zapolya, a następnie z księżniczką włoską, Boną Sforza. W początkach swego panowania nie wykorzystał zwycięstwa pod Orszą, tracąc na rzecz Moskwy Smoleńsk. Aby sparaliżować przymierze Habsburgów z Moskwą, zrzekł się praw Jagiellonów do tronu czeskiego i węgierskiego. Wyraził też zgodę na stworzenie lennego księstwa świeckiego z krzyżackich ziem zakonnych. Ostatni mistrz krzyżacki Albrecht Hohenzollern, już jako świecki książę Prus, złożył królowi polskiemu hołd na rynku krakowskim (10 kwietnia 1525 r.). Ważnym natomiast sukcesem Zygmunta było włączenie do Polski resztek Mazowsza, z chwilą wymarcia tamtejszej linii Piastów. Na okres panowania Zygmunta Starego, wybitnego rzecznika tolerancji, przypada odkrycie dokonane przez Kopernika oraz bujny rozkwit kultury renesansowej w Polsce. Król opierał się w polityce wewnętrznej na magnatach, przeto szlachta wystąpiła z antymagnackim programem tzw. „egzekucji dóbr i praw”, to jest zwrotu bezprawnie posiadanych majątków królewskich oraz wykonania dawniej już uchwalonych ustaw, których magnaci we własnym interesie nie zrealizowali.

.

B120 postać JAN KAZIMIERZ.

JAN KAZIMIERZ (1648-1668). Syn Zygmunta III, przyrodni brat Władysława IV. Wstąpił za młodu do zakonu jezuitów i wkrótce został kardynałem. Zwolniony przez papieża od święceń i wybrany królem polskim po Władysławie IV, ożenił się z wdową po nim, Marią Ludwiką. Objął rządy w tragicznym dla Polski okresie wojen i klęsk. Król odniósł wprawdzie zwycięstwo nad Chmielnickim pod Beresteczkiem (1651 r.), lecz nie mógł zapobiec wojnie z Rosją (1654-1667), popierającą Chmielnickiego. Najazd Szwedów, nieudolność pospolitego ruszenia i zdrada magnatów, jak Radziejowski, Opaliński czy Radziwiłłowie, doprowadziła do przejściowego zajęcia przez najeźdźcę całej Polski, czyli tzw. „potopu”. Z wojen tych wyszła Polska osłabiona wewnętrznie i zewnętrznie, tracąc zwierzchnictwo nad Prusami oraz Inflantami na rzecz Szwecji, a Kijów, Zadnieprze, Smoleńsk i Czernichów na rzecz Rosji. Nie udały się również reformy zmierzające do ograniczenia anarchii wewnętrznej, której przejawem było pierwsze „liberum veto” w roku 1652 i rokosz Lubomirskiego. Zniechęcony król złożył koronę w r. 1668 i wyjechał do Francji, gdzie zmarł w roku 1672.

.

B120 postać STANISŁAW LESZCZYŃSKI.

STANISŁAW LESZCZYŃSKI (1704-1710; 1733-1736). Syn Rafała i Anny Jabłonowskiej, wojewoda poznański. Królem polskim został po raz pierwszy w roku 1704, gdy Karol XII usunął z tronu Augusta II. Nie miał jednak szerokiego poparcia i dlatego po klęsce Szwedów pod Połtawą wyjechał z kraju. Wybrany większością głosów królem po śmierci Augusta II (1733), został zmuszony do ponownego opuszczenia polski na skutek zbrojnej interwencji Rosji, która przeprowadziła wybór Augusta III. Leszczyński osiadł we Francji, gdzie jego córka Maria poślubiła króla Francji Ludwika XV, zaś ona sam otrzymał w dożywocie księstwo lotaryńskie. Jako pisarz polityczny i autor traktatu „Głos wolny wolność ubezpieczający” (1749 r.) domagał się poprawy doli chłopów przez zamianę pańszczyzny na czynsz i nadanie im wolności osobistej. Zmarł w r. 1766.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – STANISŁAW AUGUST PONIATOWSKI.

STANISŁAW AUGUST PONIATOWSKI (1764-1795). Syn generała Stanisława i Konstancji Czartoryskiej, ostatni król polski, wybrany na tron dzięki poparciu carycy Katarzyny II i wpływowej rodziny Czartoryskich. Był to człowiek głęboko wykształcony i zdolny, choć pozbawiony energii; popierał literaturę i sztukę, starał się o podniesienie kultury polskiej. Po wstąpieniu na tron Stanisława Augusta rozpoczął się okres reform, które nie zdołały jednak uchronić państwa polskiego od upadku. Po klęsce barskiej doszło do pierwszego rozbioru Polski (1772 r.). Szereg reform gospodarczych i społecznych, a następnie Sejm Czteroletni (1788-1792) doprowadziły do uchwalenia 3 maja 1791 r. Konstytucji. Kiedy jednak reakcyjna magnateria zawiązała konfederację targowicką i uzyskała pomoc wojskową Rosji, król przystąpił do Targowicy. Przyśpieszyło to drugi rozbiór Polski (1793), a po upadku powstania kościuszkowskiego (1794) nastąpiła ostateczna likwidacja szlacheckiej Rzeczypospolitej. Stanisław August złożył koronę. Zmarł w roku 1798 w Rosji.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego GŁÓWKOWATY KWIATOSTAN.

Główkowaty kwiatostan (kwiatostan groniasty), którego oś jest silnie skrócona, zwykle nieco zgrubiała, a kwiaty osadzone na bardzo krótkich szypułkach lub prawie siedzące. Kwiaty dolne (brzeżne) rozwijają się wcześniej niż dolne (środkowe). Główki występują np. w rodzinie motylkowatych (Fabaceae).

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – polecane:

Malarstwo, Rysunek, Grafika.

Rzeźba, Ceramika.

Falerystyka, Weksylologia, Heraldyka, Symbolika i Emblematyka.

Broń Biała.

ABC / Kompendium.

Henryk Jan Dominiak Znaczki pocztowe.

.

.

Król zarys ukazujący głowę państwa wirtuozostwem województwa śląskiego – kategoria: 2380. 2393. 19 kwietnia 2020. Artysta miasta na prawach powiatu Tychy. Dziedzina Awdaniec. MDCCXCIV rok 1794. Esencja na znak alfabetyczny K. Prace rysownika. Sztuka polska. Sztuka województwa śląskiego. Zbiory obiektów muzealnych.

.

.