BÓG MÓJ WSZYSTKO

My ze swej strony ślemy Państwu życzenia na karcie

Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak

ul. Żwakowska 8 numer 66 w Tychach

BÓG MÓJ WSZYSTKO ruchomość

segmentu Falerystyki Weksylologii Heraldyki Symboliki i Emblematyki

medal awers

BÓG MÓJ WSZYSTKO FAL77, witamy serdecznie na kolejnej stronie domeny. Strona ta reprezentuje medal należący do kolekcji muzeum, który jest jego własnością zarezerwowaną jako FAL77 – ŚW. FRANCISZEK Z ASYŻU 1182 – 1226.

.

.

FAL77 BÓG MÓJ I WSZYSTKO

.

• Strona główna • BIP • KDR • Regulamin • Kolekcja • Laury • Malarstwo • Rysunek • Grafika • Rzeźba • Ceramika • Broń biała • .

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO FAL77 FRANCISZEK Z ASSYŻU

FRANCISZEK Z ASSYŻU św., właściwie Giovanni Bernardone. Urodzony we wrześniu 1181 lub 1182 w Assyżu, zmarły 3 X 1226 tamże. Kaznodzieja wędrowny, założyciel Zakonu Braci Mniejszych, czyli franciszkanów.

Był synem bogatego kupca włoskiego i Francuzki, stąd przezwisko Francesco (Francuzik).

W młodości nie odebrał wykształcenia, pędził życie wesołe. Brał udział w walkach miast wł., należących do wrogich sobie obozów gibelinów i gwelfów.

W roku 1206 rozdał swój majątek ubogim. Od 1208 wędrował po kraju, głosząc kazania, w których nawoływał do surowego ubóstwa i miłości bliźniego. Niebawem zaczęli się przy nim gromadzić uczniowie i naśladowcy.

Idee głoszone przez Franciszka były bliskie ówczesnym „ruchom ubogich”, w szczególności waldensom, F. nie popadł jednak w konflikt z oficjalnym kościołem i mimo przeszkód, jakie napotykał dalszej działalności, pozostał do śmierci posłusznym jego członkiem.

.

FAL77 Franciszek postawa

Cechą postawy Franciszka była jego radość życia (nazywał siebie „wesołkiem bożym”) oraz wielka miłość przyrody. Jego tryb życia stał się wzorem reguły, którą 1209 roku opracował dla swych towarzyszy.

Nakazywała ona bezwzględne ubóstwo oraz wędrowne kaznodziejstwo.

Franciszek spotkał się z życzliwością papieża Innocentego III, który w rodzącym się zgromadzeniu dostrzegł przeciwwagę wobec antykościelnie usposobionych odłamów „ruchu ubogich”.

W roku 1223 uzyskał zatwierdzenie reguły przez papieża. Honoriusza III. Jeszcze w trwającym 1212 roku pod wpływem Franciszka jego uczennica Clara Sciffi (św. Klara) założyła analogiczny do Braci Mniejszych zakon żeński (klaryski). Kolejno w roku 1221 Giovanni zwany Franciszkiem z Assyżu utworzył tzw. Trzeci Zakon (tercjarze) dla ludzi świeckich, żyjących w rodzinach i czynnych zawodowo. Sam odsunął się w 1220 roku od kierownictwa zakonem.

Ostatnie lata życia spędził w pustelni. W dwa lata po śmierci Franciszka Grzegorz IX dokonał jego kanonizacji.

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO FAL77 Franciszek z Assyżu w twórczości

Postać Franciszka. znalazła duże odbicie w utworach lit., m.in.: w XI pieśni Raju Dantego (ok. 1307-20). W wyborze legend o nim, zebranych w XIV w. (Fioretti – Kwiatki św. Franciszka), zawierającym m.in. utwory samego Franciszka (tzw. Pieśń słoneczna lub Pieśń o stworzeniu, ok. 1224). Później u Chateaubrianda (Pamiętnik zza grobu 1848-50). Następnie w szeregu opracowań monograficzno-lit. (F. Ozanam, P. Sabatier), również pisarzy niechrześcijańskich (E. Renan). W XX w. wyrazem renesansu tych zainteresowań jest książka G.K. Chestertona.

.

BÓG MÓJ i WSZYSTKO FAL77 zainteresowanie Franciszkiem w Polsce

W Polsce, mimo działania klasztorów franciszkańskich już od XIII w., zainteresowanie postacią Franciszka było niewielkie. Z XV w. pochodzi jego łac. anonimowy życiorys. Przekład biografii Franciszka napisanej przez Bonawenturę włączył P. Skarga do Żywotów Świętych (1579).

W 1857 wydano w „Bibliotece Warszawskiej”, obok przekładu pracy F. Ozanama, wiersze poetów franciszkańskich. W roku 1858 w „Przeglądzie Poznańskim” ukazało się 20 rozdziałów Kwiatków w przekładzie W. Kulczyckiego (pełny anonimowy przekł. w wyd. książkowym – Fioretti 1892, przekł. L. Staffa pt. Kwiatki św. Franciszka 1910).

Postać Franciszka wraca wielokrotnie w utworach poetów XIX w. (m.in. A.E. Odyniec, W. Syrokomla, L. Siemieński F. Faleński).

W XX w. – u S. Witkiewicza (przekład gwarą góralską kilku rozdziałów Kwiatków – Z Tatr 1907), T. Micińskiego, J. Kasprowicza, J. Wittlina, J. Lieberta, w powieściach E. Szelburg-Zarembiny i Z. Kossak-Szczuckiej, studiach E. Porębowicza (1899), F. Bielaka (1927), M. Brahmera (1927), W. Folkierskiego (1927), S. Wędkiewicza i in.

Sceny z życia św, Franciszka są jednym z najpopularniejszych tematów w sztuce. Przedstawiali je w malarstwie m.in. Giotto, T. Gaddi (XIV w.), B. Gozzoli, D. Ghirlandaio, Sassetta i Giovanni Bellini (XV w.), Caravaggio, El Greco (XVI w.). W XVII w. L. Carracci, P.P. Rubens, F. Zurbarán, J. Ribrea, B.E. Murillo. Kolejno w XVIII wieku G. Tiepolo, a w rzeźbie: Donatello, A. della Robbia.

.

WSZYSTKO Franciszkanie

FRANCISZKANIE, Ordo Fratrum Minorum (OFM), Bracia Mniejsi, tzw. minoryci. Męski zakon żebrzący założony przez św. Franciszka z Assyżu 1209. Zatwierdzony w roku 1223 przez papieża Honoriusza III. Pierwotna reguła franciszkanów nakazywała im rygorystycznie pojęte ubóstwo. Nie tylko zakonnikom, ale także klasztorom i zakonowi w komplecie nie wolno było mieć żadnej własności. Mnisi mieli się utrzymywać z jałmużny. Na prowadzeniu zakonu stał minister generalis (generał), na czele prowincji minister provincialis (prowincjał), na czele klasztoru – gwardian. Co 3 lata zbierała się kapituła generalna z udziałem wszystkich prowincjałów.

Klasztory franciszkańskie powstawały w miastach, ich zadaniem była działalność kaznodziejska głównie wśród plebsu miejskiego.

W odróżnieniu jednak od powstałego w tym samym czasie i pod pewnymi względami pokrewnego zakonu dominikanów, pierwsi franciszkanie nie mieli wykształcenia filozoficznego i stronili od uczonych dysput teologicznych. Mieli Przeciwdziałać herezji i buntowi społecznemu najuboższych warstw ludności. Przede wszystkim przez przykład dobrowolnego, z radością znoszonego ubóstwa.

.

FAL77 franciszkanie cd.

Zakon rozwijał się szybko. W 1221 roku liczył 3 tysiące członków, a pół wieku później już ok. 200 tys. Jednocześnie jednak w łonie zakonu utworzyły się dwa obozy. Już za życia św. Franciszka. Wyraźnie w kilka lat po jego śmierci, zarysowała się wśród części franciszkanów tendencja do złagodzenia reguły, czemu przeciwstawiali się rygoryści zwani spirytuałami.

W roku 1230 papież Grzegorz IX zezwolił na pewne złagodzenie reguły, a testament św. Franciszka uznał za nieobowiązujący. Dalej poszedł papież Mikołaj III, który 1279 bullą Exiit qui seminat zezwolił zakonowi na posiadanie dóbr materialnych. Lecz formalny tytuł własności przeniósł na kościół, zakonowi zaś zostawił prawo ich użytkowania.

Część spirytuałów znalazła się wówczas w opozycji wobec kościoła, a przyjmując naukę Joachima z Fiore popadła także w konflikt doktrynalny z Rzymem. Z kół franciszkańskich spirytuałów wyszedł m.in. G. Segarelli, założyciel sekty braci apostolskich, głoszących radykalny egalitaryzm i hasła rewolucji społecznej.

.

FAL77 cd. franciszkanie

Zakon franciszkanów odchodził od pierwotnych założeń nie tylko w kwestii ubóstwa materialnego. Również negatywny stosunek do studiów teologicznych i filozofii ustąpił rychło rywalizacji na tym polu z dominikanami. Wśród najwybitniejszych scholastyków XIII w. znaleźli się franciszkanie: Aleksander z Hales, św, Bonawentura (generał zakonu 1257 – 14), antagonista Tomasza z Akwinu – Duns Scotus oraz czołowy przedstawiciel nominalizmu XIV w. – W. Ockham. Dla rozwoju nauki średniowiecznej istotne znaczenie miała działalność franciszkanów w Oxfordzie (oksfordzka szkoła, R. Bacon).

Rozbieżności wśród franciszkanów w kwestii stosowania reguły występowały też w wiekach następnych i prowadziły do rozłamów i wyłaniania się nowych zakonów. Bardziej rygorystyczne skrzydło franciszkanów, zwanych obserwantami, oddzieliło się 1517. Zachowało ono dotychczasową oficjalną nazwę OFM (minoryci). Zwolennikom złagodzonej reguly przyznano nazwę Braci Mniejszych Konwentualnych (OFM Conventualium).

Potoczne nazwy obydwu zakonów są różne w poszczególnych krajach. W Polsce franciszkanie – obserwanci znani są jako bernardyni, franciszkanów – konwentualnych nazywa się zaś franciszkanami.

W 1528 roku spośród obserwantów wyodrębnili się kapucyni, a w XVII w. reformaci.

Różne drobniejsze odłamy franciszkanów, które powstały w ciągu wieków, włączył z powrotem do obserwantów papież Leon XIII (1897).

Do Polski franciszkanie zostali sprowadzeni ok. 1237 z Czech. Henryk Brodaty ufundował im klasztor w Krakowie, Henryk Pobożny we Wrocławiu. Wydzielono wtedy z prowincji saskiej zakonu osobną prowincję czes.-pol.

W II połowie XIII w., nastąpił bujny rozkwit zakonu, w dziejach kultury polskiej zaznaczony rozpowszechnieniem form gotyckich w architekturze sakralnej.

Wśród franciszkanów w Polsce przeważali początkowo mnisi pochodzenia niemieckiego i za ich przyczyną większość klasztorów na Śląsku wróciła do prowincji saskiej wbrew sprzeciwom episkopatu polskiego, głównie arcybiskupa Jakuba Świnki.

W XIV w. franciszkanie rozpoczęli działalność misyjną na Rusi Halickiej i na Litwie.

Od 1517 nazwa franciszkanie oznaczała w Polsce OFM Conventualium, którzy w tymże roku utworzyli odrębną prowincję polską. W XVII w. została ona i podzielona na 3 prowincje: polską, litewską i ruską. Po rozbiorach franciszkanie przetrwali tylko w zaborze austriackim (8 klasztorów). Jednak już 1939 roku działały w Polsce 32 klasztory podzielone na 2 prowincje, warszawską i krakowską, a prócz tego powstała misja zagraniczna w Japonii (Nagasaki).

Franciszkanie wydawali liczne czasopisma o charakterze tak religijnej, jak i politycznej. Po stratach poniesionych w II wojnie światowej nastąpiła odbudowa zakonu, który 1960 miał w Polsce 43 klasztory i placówki parafialne.

Strojem franciszkanów jest czarny habit i kaptur, pasek biały .

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO FAL77 Franciszkanki

FRANCISZKANKI, nazwa potoczna różnych żeńskich zgromadzeń zakonnych należących do drugiego lub trzeciego zakonu św. Franciszka.

Ważniejsze w Polsce:

I) Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, powstałe 1856 w Petersburgu z inicjatywy księdza Z.S. Felińskiego. Sprowadzone ok. 1863 do Warszawy. zgromadzenie zajmowało się wychowywaniem nauczaniem dzieci i młodzieży (gł. sierot), pielęgnowaniem chorych w szpitalach. Od 1906 działa też wśród Polaków w Brazylii. W roku 1962 miało w Polsce ponad 120 domów (dom generalny w Warszawie), w Brazylii ponad 50. Ubranie – habit i welon czarne, pasek fioletowy.

2) Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, zał. 1918 w Warszawie przez Różę Czacką dla opieki nad niewidomymi. W Laskach Warszawskich prowadzi szkoły, warsztaty i naukę różnych zawodów dla ociemniałych. dom generalny w Warszawie mieści bibliotekę wiedzy religijnej. Ubranie – habit brązowy, welon czarny.

3) Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, kongregacja polska bezhabitowa, zał. 1882 w Warszawie (praca w szpitalach, zakładach dobroczynnych). W roku 1960 istniało w Polsce 10 domów (dom generalny w Warszawie). Kilka polskich zgromadzeń franciszkanek działa od 1894 w Stanach Zjednoczonych, głównie wśród tamtejszej Polonii.

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO św. Klara

Św. Klara.

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO klaryski

Klaryski.

.

FAL77 kapucyni

Kapucyni.

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO reformaci

Reformaci.

.

FAL77 bernardyni

Bernardyni. 1581.

.

BÓG MÓJ WSZYSTKO – kategoria:

18 kwietnia 2020. Dialekt na autograf W. Dział Falerystyki Weksylologii Heraldyki Symboliki Emblematyki. Paleta Prus 2. Sztuka polska. Sztuka związana z Kościołem katolickim.

.