Kolekcja przedmiotem funkcjonowania
owacyjnie przesyłamy wyrazy szacunku na tajnikach
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak
w Tyskiej cywilizacji pod bokiem ulicy Żwakowskiej 8 lokal 66
Kolekcja
wytworów artystów profesjonalnych z kraju i zagranicy
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania Muzeum jest dokonywanie koncentracji, magazynowanie, renowacja, rozpowszechnianie i promowanie pokładów związanych z miniaturową sztuką artystów ogólnie profesjonalnych. Muzeum nawarstwia następujące kategorie zbiorów, w tym zabytki: malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, ceramika, medale, odznaczenia, odznaki, znaczki okolicznościowe, pinsy, naszywki, mundury, broń biała.
.
22 października 2013 z Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Bogdanem Zdrojewskim, został uzgodniony regulamin Muzeum, które posiada 4 działy:
1 Dział: malarstwa, rysunku i grafiki.
-
- MAL2 – PEJZAŻ nr 1 2013 Robert Marek Znajomski wymiar: 1,9 cm x 1,15 cm.
-
- MAL17 – KOŚCIÓŁ W ŁĘCZNEJ 2013 Paweł Brodzisz wymiar: 4,0 cm x 3,0 cm.
-
- MAL37 – SAMOTNOŚĆ 2014 Justyna Weronika Bruj wymiar: 2,98 cm x 4,05 cm.
-
- RYS58 – AUTOPORTRET – karykatura nr 1 2014 Volodymyr Goncharenko (Володимир Гончаренко) – wymiar: 3,10 cm x 3,30 cm.
-
- RYS87 – RODZINNE ŚNIADANIE 2014 Natalia Hirsz – wymiar: 3,73 cm x 2,85 cm.
-
- RYS119 – KRÓLOWA – 2015 Wojtek (Wojciech) Łuka – wymiar: 3,50 cm x 3,50 cm.
-
- RYS126 – TOMAS NIKLASSON SJÄLVPORTRÄTT / 2015 – wymiar: 4,51 cm x 3,94 cm.
-
- RYS127 – OTTO NIKLASSON ELMERÅS SJÄLVPORTRÄTT / 2015 – wymiar: 2,78 cm x 3,63 cm.
-
- RYS134 – ĆMA – SENNE MARZENIA 2015 Agnieszka Seidel-Kożuch – wymiar: 2,70 cm x 2,32 cm.
-
- GRAF1 – AUTOPORTRET P. BRODZISZ 2013 Paweł Brodzisz – wymiar: 4 cm x 3 cm.
-
- GRAF16 – KEY – RED nr 2 2014 Robert Marek Znajomski – wymiar: 2,00 cm x 2,80 cm.
-
- RZE41 – LA DAME BLANCHE 2013 Danuta SAGA Tomaszewska – wymiar: 4,86 cm wysokości
-
- RZE7 – AKT ŻONY 1983 Henryk Jan Dominiak – wymiar: 1,7 cm x 3,5 wysokości
-
- RZE44 – DWIE SIOSTRY 2013 Aleksandra Jeżyk
-
- RZE28 – TÁNC (TANIEC) 2013 Aranka Gérné Mezősi – wymiar: 8 x 8 x 8 cm
-
- Gliniany dzban nr 1 – autor Danuta Saga Tomaszewska
Rzeźba na filmie:
RZE22 – Zapamiętaj mnie nr 2.
.
RZE27- Biała Dama z Czaplinka.
.
3 Dział: falerystyki, weksylologii, heraldyki, symboliki i emblematyki.
-
- FAL65 – W 50 ROCZNICĘ III POWSTANIA ŚLĄSKIEGO 1921-1971 ŚLĄSKI INSTYTUT NAUKOWY W KATOWICACH wymiar: 5,98 cm x 5,98 cm.
-
- SYM13 – KRZYŻ HARCERSKI nr H 72 MW MET 1949 wymiar: 2,61 cm x 2,61 cm.
-
- FAL51 – BOSCH – 25 – Srebrne (próba 935) / 2009.
Falerystyka na filmie:
Medal FAL90 1 Śląska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej.
.
4 Dział: broni białej.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania historia kolekcjonerstwa:
KOLEKCJONERSTWO [od łac. collectio „zbiór”], zbieractwo, gromadzenie dzieł sztuki, pamiątek historycznych, książek, archiwaliów, zabytków kultury materialnej, materiałów naukowych, okazów przyrody, przedmiotów rzadkich i ciekawych – przez instytucje publiczne (muzea, biblioteki, archiwa, uniwersytety) oraz osoby prywatne.
Okres początkowy kolekcjonerstwa wykrystalizowywał się od czasów starożytnych. Łączy się logicznie z wierzeniami religijnymi, zakładaniem skarbców w świątyniach (Egipt, Grecja) itp. Prywatne kolekcjonerstwo nasiliło się w okresie hellenistycznym (zbiór obrazów Attalosa I w Pergamonie, zbiory Ptolemeuszów w Aleksandrii) i doszło do dynamizacji w starożytnym Rzymie.
Nowożytne kolekcjonerstwo zaistniało w okresie renesansu, w związku z pokaźną ewolucją nauki i sztuki oraz zamiłowaniem do kultury antycznej.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania czynnik rozwoju kolekcjonerstwa:
Kluczowym argumentem w rozwoju kolekcjonerstwa był mecenat artystyczny. Popularnymi mecenasami sztuki epoki renesansu byli Medyceusze z Florencji, a ich kolekcje (w głównej mierze antyczne rzeźby i gemmy) miały kustosza i były wykorzystywane do studiów artystom i uczonym. W 2 połowie XV i I połowie XVI w. zaistniały potężne kolekcje Watykanu. We Francji z kolekcji Franciszka I w Fontainebleau, przeniesionych za Ludwika XIV do Paryża, powstało muzeum Luwru.
Mistrzowskimi kolekcjonerami XVII w. byli:
a). we Francji kardynałowie Richelieu, Mazarini oraz bankier Everhard Jabach (1610-1695).
b). w Anglii książę Buckingham i earl Arundel.
c). w Austrii arcyksiążę Leopold Wilhelm Habsburg.
d). w Szwecji królowa Krystyna.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania dalsza rozbudowa kolekcjonerstwa
W XV i XVI w. powstawały niejednokrotnie we Włoszech zbiory mieszane, ten typ zbiorów rozpowszechnił się szczególnie w Niemczech. Były to gabinety sztuki i osobliwości (Kunst und Wunderkammern) zawierające poza malarstwem i rzeźbą także wyroby złotnicze, militaria, instrumenty muzyczne, zegary, przyrządy naukowe, zbiory numizmatyczne i różne ciekawostki. Najsłynniejsza taka kolekcja powstała w połowie XVI w. w zamku Ambras koło Innsbrucku jak też w XVIII w. w Dreźnie (–> Grünes Gewölbe (pol. Zielone Sklepienie)).
Spośród wielu królewskich i książęcych galerii obrazów w Niemczech najcenniejsza jest Galeria Drezdeńska. W Rosji wspaniałe zbiory, które dały źródło muzeum Ermitażu, wypracował Katarzyna II.
W XIX w. niepomierne dawne kolekcje osób panujących lub arystokracji przekształcono na muzea lub częściowo udostępniono zwiedzającym. Zmiany w stosunkach politycznych, społecznych i ekonomicznych stworzyły podstawy do powstania w XIX w. nowego typu kolekcjonerów z grona bogatego mieszczaństwa.
Rozrastające się kolekcje zaczęły powstawać również w USA (zbiory Morgana, Fricka, Rockefellera). Równocześnie rozwinął się istotnie handel dziełami sztuki, którego pierwszoplanowymi ośrodkami stał się Paryż i Londyn. Powstały tu wielkie domy aukcyjne, np. Hôtel Drouot w Paryżu, Christie w Londynie a nawet antykwariaty i salony sztuki.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania dalej o kolekcjonerstwie
W związku z nieprzerwanie rosnącą pasją zbieracką upowszechnił się znacznie wywóz dzieł kultury do innych krajów co więcej fałszerstwo dzieł sztuki. Wyrazem walki z tymi pejoratywnymi zjawiskami jest specjalne ustawodawstwo.
Obecnie największymi ośrodkami kolekcjonerskimi są muzea, które obok działalności kolekcjonerskiej prowadzą szeroką działalność naukową i propagandową, wydają liczne publikacje, katalogi itp. Półoficjalne kolekcjonerstwo ogranicza się raczej do pakietu wyspecjalizowanego (np.grafika, ceramika, sztuka ludowa, współczesna, numizmatyka, filatelistyka czy filumenistyka).
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania malwersacja skarbami
Fałszowanie dzieł sztuki, celowe plagiatorstwo wielorakich rezultatów pięknych (malowideł, rzeźb, grafiki, przedmiotów zdobniczych), praktykowane pierwszoplanowo z chęci zysku. W charakterze epokowego fenomenu fabrykowanie dzieł artyzmu wiąże się rygorystycznie z ewolucją kolekcjonerstwa, kształtując się w korelacji od inklinacji epoki. Do szablonowych falsyfikatów systematyzowane są kopie wyrazistych dzieł sztuki artykułowane jako autentyki, pluralistyczne pastisze, aglutynujące różnorodne elementy formalne i treściowe symptomatyczne dla twórczości poszczególnego artysty plus rekonstrukcje i aneks oryginałów, w których części dodane nie są zdecydowanie zaznaczone. Dla zamarkowania autentyczności dzieła, kopiowane są nie tylko cechy stylu, koloryt, kompozycja, faktura, tworzywo i sygnatury, ale i świadectwa starzenia się (sztuczne przybrudzenie, patynowanie, uszkodzenia mechaniczne i ślady działania szkodników, spękanie powierzchni). W domenie grafiki nierzadko użytkowaną metodą jest realizowanie wtórnych odbitek z zachowanych płyt miedziorytniczych i klocków drzeworytniczych oraz wypracowywanie odbitek wręcz z oryginału przez styczność wilgotnego papieru (tzw. contre épreuves).
.
Blagierstwo wybitnych osiągnięć rutynowe było już w starożytnym Rzymie, gdzie celem oszukaństwa były głównie rarytasy greckie (np. rzeźby podpisywane imionami słynnych mistrzów Fidiasza, Praksytelesa, Myrona) i wyroby złotnicze z Bliskiego Wschodu.
W średniowieczu, ze względu na tajemnicze oblicze sztuki, hochsztaplerstwo fenomenu nie miało dominującego autorytetu. Podczas renesansu, w związku z odtajnieniami archeologicznymi i wszechobejmującym zainteresowaniem kulturą antyku, gremialnie doprowadzano do perfekcji imitacje starożytnych rzeźb, monet, medali i gemm (m.in. w aferę fałszerską został uwikłany Michał Anioł). Elektryzująco notorycznie były sprokurowane prace graficzne Albrechta Dürera (np. kopie Marcantonia Raimondiego), a do imitatorów jego implikacji malarskich zaliczani byli Hans Schäufelein i Hans Hoffman. W XVI i XVII w. szarlataneria wybitym osiągnięciem, ponad wszystko malarstwem, rozwinęła się w Niderlandach (Antwerpia) i we Włoszech (np. L. Giordano). W XVIII w. osobliwie egzemplifikacyjne było zakłamywanie różnorodnej materii antycznej.
.
Romantyczna estyma starożytności i pamiątek historycznych oraz sprzężona z nią szybka eksplozja kolekcjonerstwa i muzealnictwa skomponowały w XIX w. niezwykle ponętne warunki dla manipulowania arcydziełami. Egzystowało w tamtych czasach morze wyspecjalizowanych ośrodków, w których generowano masowo np. figurki tanagryjskie (Grecja). Poza tym terakoty etruskie, renesansowe majoliki i szkła weneckie (Włochy). Podobnie jak średniowieczne artykuły z kości słoniowej, złota i drewna. W Florencji kształtowano stylowe meble, kompetencją Paryża były imitacje hiszpańskich kurdybanów, w Niemczech i Anglii antropomorfizowano wyroby ceramiczne i egzotyczną sztukę zdobniczą (np. chińską i japońską porcelanę i rzeźby z kości słoniowej). Ośrodkiem modelującym imitacje greckich i scytyjskich wyrobów złotniczych pozostawała Odessa, stamtąd była rodem tzw. złota tiara Sajtafernesa pozyskana przez Luwr za 200 tys. franków.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania falsyfikatorzy światowej sławy
Do kasowych kanciarzy rzeźby zaliczali się m.in. Giovanni Calandrelli (gemmy), Giovanni Bastianini i Alceo Dossena (włoskie rzeźby renesansowe), których dzieła myliły najznakomitszych ekspertów epoki. Horrendalną rozpiętość przybrało podrabianie malarstwa, bazujące o zasadniczym znaczeniu na zakupach do Stanów Zjednoczonych (np. format nieprawdziwych obrazów C.B. Corota kalkulowano w USA na ok. 30 000).
.
Rytmicznie podrabiano obrazy W. Leibla, F. Hodlera, Arnolda Böcklina, J. Reynoldsa, niebawem francuskich impresjonistów, V. van Gogha, P. Picassa, M. Utrilla i wielu innowacyjnych. Do prestiżowych afer fałszerskich XX w. zaliczała się sprawa Hansa van Meegerena, który funkcjonując koronnie dla uzyskania sławy skonkretyzował cykl wspaniałych falsyfikatów okrzykniętych za oryginalne dzieła Vermeera van Delft (1947). Również sprokurowanie średniowiecznych fresków w kościele NMP w Lubece przez Lothara Malskata (1951). W dzisiejszych czasach maksymalnie rozpowszechnione są podróbki malarstwa nowoczesnego i sztuki ludów dziewiczych.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania walka z szachrajami dzieł wybitnych
Zmaganie z fałszerzami jest zamierzeniem bardzo trudnym i dopiero w wyniku użycia najświeższych osiągnięć technicznych, zaczyna dawać optymistyczne następstwo. Akademicka procedura analizy indywidualnego stylu danego artysty oparta na drobiazgowej znajomości technologii i ikonografii badanej dziedziny sztuki, dzisiaj modernizowana jest przez studia chemiczne (analiza składu chemicznego farb), mikroskopowe i daktyloskopijne. Wartościowe świadczenie czynią tak samo lampy fluorescencyjne, aparaty rentgenowskie i izotopy promieniotwórcze.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania inne nazewnictwo
GALERIA [wł.]: 1) architektura – wydłużone miejsce pod postacią empory, ganku, loggi lub przejścia spajającego dwie części budynku. Najczęściej usytuowane w górnej kondygnacji budowli. W bizantyjskim systemie pałacowym XVII i XVIII w. galerie stanowiły tasiemcowe, eleganckie sale (np. Galerie des Glaces w Wersalu). Nasłonecznione z jednej strony rzędem wielkich okien, służące za przestrzeń zbiorów malarstwa i rzeźby. W teatrach miano galerii nosi najwyższy balkon. W urbanistyce XIX i XX wieku galerią oznacza się kryte pasaże handlowe aglutynujące 2 ulice.
2) sztuki plastyczne – paleta dzieł sztuki (zwłaszcza, malarstwa i rzeźby) wiarygodna jako samodzielna instytucja (np. National Gallery w Londynie, Galeria Tretiakowska w Moskwie, Galeria Narodowa w Pradze). Ponadto powołana do życia jako osobny dział w większych muzeach.
.
Aktualnie tytułem galerii obejmuje się szablonowo niewielkie salony wystawowe skonsolidowane na ogół ze sprzedażą dzieł sztuki. Prozaicznie zdefiniowana tym nazewnictwem jest: galeria handlowa, centrum handlowo-rozrywkowe, duży wybór lokalnych produktów. W podobny sposób określa się nazwą: przyjazne miejsce z ofertą sklepów, punktów usługowych i gastronomicznych, wypieków, kamienia, narzędzi, psów i kotów rasowych, zdjęć, aktów, koloru, namiotu, motocykli i broni. Tak ogłasza się super modne kolekcje butów i odzieży znanych marek, oryginalnych eksponatów filatelistycznych i przedmiotów mających majestat zarówno duchowy, jak i materialny. Wszystkie posiadają ważny atrybut, który pozostaje wielopłaszczyznowo zagospodarowywany w konkretyzowaniu promocji i polityki społeczno – gospodarczej miast.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania edykt
Tak czy inaczej awangardowa kolekcja: modeli samochodów, mebli, zastawy stołowej jednakowoż obiadowej z porcelany, ewentualnie sportowa kolekcja ubrań, sukienek, strojów kąpielowych, przygotowywana jest w oparciu o ultranowoczesne trendy kosmopolityczne. Analogicznie standardowym pokazem kolekcji sprzętu narciarskiego jest parada w Tatrach, Karkonoszach czy w Alpach. W przeciągu kilku ostatnich lat, objawianie baterii wielokształtnych sylwetek czterokołowców i dwuśladów stało się istotnym tematem globalnego impulsu w kierunku widowiska Targów Samochodowych.
.
Targi motoryzacyjne w amerykańskim Detroit jako największe w Stanach Zjednoczonych, dalej w Paryżu, Genewie, Berlinie, Lipsku, Wiedniu, Frankfurcie i Barcelonie osiągają szczytowe zainteresowanie tą imprezą. Idea ekspozycji flotowej w Warszawie, Poznaniu, Toruniu, Rzeszowie, Ostródzie koresponduje wręcz z korridą w Hiszpanii. Już od pierwszych lat swoich scenicznych aktywności, ekspozycje krążowników szos u oglądających wzniecają ciśnienie krążenia krwi o załamku R odwołujące się do potęgi Mount Everestu.
.
Oryginalnym jest Międzynarodowy Salon Przemysłu Obronnego pod nazwą Targi Zbrojeniowe Kielce. Gdzie w 2019 (drugi w Europie Środkowo – Wschodniej organizator targów, wystaw, konferencji i kongresów), miasto Kielce przygotowało po raz dwudziesty siódmy wiele atrakcji, a przede wszystkim skolekcjonowany nowoczesny sprzęt wojskowy. Nie można było oderwać od niektórych z maszyn militarnych wzroku. Fascynował w szczególności produkt Polskich Zakładów Lotniczych w Mielcu – śmigłowiec S-70i „Black Hawk”. Egzaltację wzbudzały firmy występujące z propozycją nowoczesnej techniki łączności, sprzęty radioelektronicznego i optoelektronicznego. Honorowany za najlepszy tank na świecie amerykański czołg Abrams o pancerzu warstwowym rozpalał płomień w sercach nawet kobiet. Ich gałki oczne nie różniły się od dziecięcych na widok nowego smartwatcha. Bateria produktów spożywczych i usprzętowienia do przygotowywania prowiantu jak również magazynowania i transportu żywności, wszelakie mundury, akcesoria i fabrykaty medyczne, przyprawiły blok gości o największy zachwyt.
.
Idący z duchem czasu event przelatujących amerykańskich myśliwców F-35 nawet u dzierżącego insygnia prezydenckie wywołał wypieki na policzkach. Zaczerwienienie lica u pasjonatów sprowokowały: latająca cysterna KC-135, oraz po raz pierwszy definiowany w Polsce morski rozpoznawczy szacowny za najcenniejszy samolot świata Boeing wariant P-8A Poseidon. 2394.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania – sugerowane:
.
Województwo: dolnośląskie , kujawsko-pomorskie , lubelskie , małopolskie 
, mazowieckie , pomorskie , śląskie , wielkopolskie , zachodniopomorskie , podkarpackie , świętokrzyskie.
.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania – kategoria:
2367. 2373. 2379. 2381. 2395. 14 marca 1397. 18 października 1166. 19 marca 1238. 22 listopada 1296. 22 października 2013. 22 stycznia 1342. 24 listopada 1335. 8 grudnia 1201. 8 kwietnia 1369. 9 grudnia 1309. Dział Broni Białej. Dział Falerystyki Weksylologii Heraldyki Symboliki Emblematyki. Dział Malarstwa Rysunku Grafiki. Dział Rzeźby Ceramiki. Kolumna główna. MCCCIX rok 1309. MCCCLI rok 1351. MCCCLXIII rok 1363. MCCCLXIX rok 1369. MCCCLXV rok 1365. MCCCLXVI rok 1366. MCCCLXXVIII rok 1378. MCCCLXXXI rok 1381. MCCCXCI rok 1391. MCCCXCII rok 1392. MCCCXCIII rok 1393. MCCCXCIV rok 1394. MCCCXLII rok 1342. MCCCXLIX rok 1349. MCCCXVIII rok 1318. MCCI rok 1201. MCCXCI rok 1291. MCCXCVI rok 1296. MCCXXII rok 1222. MCCXXXII rok 1232. MCCXXXIV rok 1234. MCLXIII rok 1163. MCLXVI rok 1166. MCMLI rok 1951. MCMLXXI rok 1971. MCMLXXXIII rok 1983. MCMXLIX rok 1949. MCMXLVII rok 1947. MCMXXI rok 1921. MCXLIX rok 1149. MCXLVI rok 1146. MCXXXII rok 1132. MCXXXVIII rok 1138. MDCX rok 1610. MDCXCV rok 1695. MMXIII rok 2013. MMXIV rok 2014. MMXIX rok 2019. MMXV rok 2015. MMXX rok 2020. Prace grafika. Prace malarza. Prace płatnerza. Prace rysownika. Prace rzeźbiarza. Sztuka polska. Temat Lis. Treść kluczowa. XIV wiek. XIX wiek. XV wiek. XVI wiek. XVII wiek. XVIII wiek. XX wiek.
.
.
KSIĄŻĘTA POLSCY Z DYNASTII PIASTÓW:
HENRYK, ur. ok. 1132, zm. 18 X 1166, książę sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego i Salomei z Bergu. Małoletni w chwili śmierci ojca (1138). Początkowo przebywał na dworze matki w Łęczycy i dopiero 1146, po wypędzeniu z kraju najstarszego brata, Władysława, objął swoją dzielnicę. 1149 towarzyszył Bolesławowi Kędzierzawemu w wyprawie na Ruś. 1154 udał się jako krzyżowiec do Ziemi Św., gdzie nawiązał stosunki z zakonem rycerskim joannitów, których następnie sprowadził do kraju i osadził w Zagościu nad Nidą. 1166 Henryk wziął udział w wyprawie Bolesława Kędzierzawego przeciw Prusom i podczas niej zginął.
HENRYK, ur. ok. 1366, zm. na początku 1393 w Łucku, książę mazowiecki, prepozyt łęczycki i płocki od 1381, biskup płocki od 1391 (nie konsekrowany). Syn Ziemowita III Starszego. 1392 wystąpił jako mediator między Władysławem Jagiełłą a wielkim księciem litewskim Witoldem (sprzymierzonym wówczas z Krzyżakami) i doprowadził do zerwania porozumienia krzyżacko-litewskiego oraz zjazdu obu władców w Ostrowiu. Zawierając małżeństwo z Ryngałłą (1392), siostrą Witolda, zrezygnował z kariery duchownej. Zginął otruty.
Z linii Piastów śląskich:
HENRYK I BRODATY, ur. około 1163, zm. 19 III 1238 w Krośnie (Śląsk). Książę wrocławski od 8 XII 1201, krakowski od 1232 i wielkopolski od 1234. Syn Bolesława Wysokiego i Adelajdy z Sulzbachu. Twórca tzw. monarchii Henryków śląskich (ziemie pod panowaniem Henryka Brodatego, a następnie jego syna — Henryka Pobożnego). Dążył do zjednoczenia możliwie dużej części kraju oraz umocnienia jego podstaw gospodarczych. Walcząc o utrzymanie polskiej granicy zachodniej, 1211 odebrał margrabiemu Łużyc wschodnich część tego kraju. 1217 zawarł z Władysławem Laskonogim układ gwarantujący Henrykowi następstwo w dzielnicach Władysława (brak męskiego potomstwa). 1222-23 brał czynny udział w obronie ziemi chełmińskiej przed najazdem Prusów, a 1225 próbował opanować Kraków. W 1227 uczestniczył w zjeździe w Gąsawie. Po śmierci Leszka Białego toczył ze zmiennym szczęściem walki z Konradem mazowieckim o Kraków. 1229 rozciągnął swą władzę na księstwo opolskie, a 1233, po śmierci Władysława Laskonogiego (1230), rozpoczął wojnę o Wielkopolskę z bratankiem zmarłego, Władysławem Odonicem. W 1232 Ostatecznie opanował dzielnicę krakowską oraz objął władzę nad księstwem sandomierskim (rządy opiekuńcze nad Bolesławem Wstydliwym). Wojna z Odonicem zakończyła się częściowym sukcesem – 1234 Henryk Brodaty opanował pd. Wielkopolskę aż po Wartę. Wywołany jego energicznymi rządami bunt rycerstwa wielkopolskiego został stłumiony 1235 (rządy w Wielkopolsce Henryk Brodaty powierzył już 1234 Henrykowi Pobożnemu). W wyniku takiej polityki Henryk Brodaty zjednoczył pod swą władzą większość ziem polskich oraz – wg niepewnych źródeł – podejmował próby uzyskania dla swego syna korony królewskiej. W polityce wewnętrznej opierał się na feudałach świeckich, popierał także klasztory (liczne nadania, fundacja klasztorów w Trzebnicy i Henrykowie). Dążył do utrzymania władzy księcia nad kościołem i zdecydowanie przestrzegał utrzymania swoich praw w stosunku do ludności w dobrach kościelnych. Zwłaszcza w zakresie, sądownictwa i pobierania dziesięcin.
Nie wziął udziału w synodzie w Borzykowej (1210), przyznającym kościołowi polskiemu poważne przywileje. Polityka ta wywołała częste spory i zatargi Henryka Brodatego z biskupem wrocławskim Wawrzyńcem, a następnie Tomaszem. Książę ustępował w sprawach drugorzędnych, nie cofał się jednak w zasadniczych. Dążąc do umocnienia gospodarczego kraju, rozwijał górnictwo, przeprowadził na Śląsku reformę monetarną. Przy jego poparciu rozpoczęła się na Śląsku szeroka akcja lokacji wsi i miast na prawie niem. (m.in. Złotoryja, Lwówek, Środa, Wrocław). Z małżeństwa z Jadwigą, córką Bertolda, księcia Meranu, pozostawił syna Henryka, zwanego Pobożnym, i córkę Gertrudę.
HENRYK II POBOŻNY, ur. około 1191, zm. 9 IV 1241 pod Legnicą, książę wrocławski, krakowski i wielkopolski od 1238. Syn Henryka Brodatego i Jadwigi z Meranu. Od 1222 współpracował z ojcem jako jego współrządca. 1234 otrzymał własną dzielnicę w pd. Wielkopolsce. Po śmierci ojca (1238) za cenę drobnych ustępstw utrzymał trzon schedy ojcowskiej (Wrocławskie, Krakowskie, pd. Wielkopolska). Załagodził nieporozumienia z duchowieństwem oraz zawarł przymierze z Konradem mazowieckim. W 1239 obronił się przed niemieckim najazdem na Lubusz i Santok, a w wyniku wojny z Odonicem zajął prawie całą Wielkopolskę. 1241, stawiając opór Tatarom, poległ w bitwie pod Legnicą. Wkrótce po śmierci Henryka Pobożnego rozpadło się jego państwo, pozbawione ściślejszych więzi. Z małżeństwa z Anną, córką Przemyśla Ottokara I, pozostawił pięciu synów i pięć córek.
HENRYK III BIAŁY, ur. ok. 1231, zm. 3 XII 1266, książę wrocławski od 1247. Syn Henryka Pobożnego i Anny. 1247/8 rządził ze starszym bratem Bolesławem Rogatką. Znaczną część rządów Henryka Białego wypełniły wałki z Bolesławem Rogatką, przeciw któremu zawarł 1249 przymierze z margrabią Miśni, Henrykiem Dostojnym. Podtrzymując przebrzmiałe prawa do Wielkopolski, szukał oparcia o dwór czeski, z którym był związany przez matkę. 1251 nawiązał stosunki z Wacławem I, 1260 brał udział po stronie króla czeskiego Ottokara w wojnie z Węgrami. Popierał rozwój miast, zwalczał samowolę możnowładców, którzy 1266 wymusili na nim podział dzielnicy na rzecz brata, Władysława, arcybiskupa salzburskiego. Z pierwszej żony Judyty, córki Konrada mazowieckiego, zostawił syna – Henryka, zwanego Probusem.
HENRYK IV PROBUS, zwany nawet PRAWYM, ur. około 1257/58, zm. 23 VI 1290, książę śląski i krakowski. Syn Henryka III Białego, brnął do scalenia zdekoncentrowanych ziem śląskich, centralizacji ich z innymi dzielnicami i koronacji. Po śmierci ojca (1266) o charakterze małoletniego przebywał pod opieką stryja Władysława, księcia śląskiego i arcybiskupa salzburskiego, jak też króla czeskiego Przemyśla Ottokara II. Po śmierci stryja 1270 opanowywał księstwo wrocławskie, skądinąd większą niezależność uzyskał dopiero 1273, po osiągnięciu pełnoletności. Pragnąc zintensyfikować ekonomiczne podwaliny swojej władzy, usystematyzował skarbowość księstwa, popierał rozwój górnictwa i miast (prawa składu dla Wrocławia 1274), których kapitał umożliwiał mu znaczne dochody. Pozostając pod presją kultury niemieckiej, Henryk Probus osłania się rycerstwem, mieszczaństwem i duchowieństwem niemieckim i znajdował u nich orędownictwo. Zawłaszczywszy majątki kościelne i dziesięciny oraz przeciwdziałając koncepcji wprowadzenia władztwa terytorialnego w obrębie biskupstwa, popadł około 1274 w ostry spór kościelno-polityczny z biskupem wrocławskim Tomaszem II. Równolegle dysonans ten stał się wyrazem rywalizacji żywiołu polskiego, popierającego Tomasza, z elementem niemieckim, na którym opierał się Henryk Probus. Incydent, pogłębiając się w różnych okresach, doprowadził 1284 do rzucenia przez biskupa klątwy na Henryka Probusa i nałożenia interdyktu na jego księstwo, z kolei do zbrojnego starcia między nimi, zakończonego sukcesem Henryka Probusa i definitywnym pojednaniem 1287.
Po śmierci Przemyśla Ottokara II 1278 Henryk Probus dał znać o sobie jako opiekun jego małolełniego syna, Wacława II, docierając z wojskiem pod Pragę. W 1278 otrzyma od Rudolfa Habsburga ziemię kłodzką. 1279 nabył od Brandenburczyków ziemię krośnieńską. W 1280 na zjeździe w Wiedniu zarodkowo z Piastów śląskich ustąpił zwierzchności lennej Rudolfa. Krystalizując swoje dążenia, 1281 wymusił na Przemyśle II wielkopolskim ziemię wieluńską, czyli rudzką. Zorganizowaniem wzajemnej pomocy zbrojnej związał ze sobą książąt opolskich, a książąt legnickiego i głogowskiego zmusił do uznania swego zwierzchnictwa. Po nieudanej eskapadzie 1280-81 na Kraków, na podstawie testamentu Leszka Czarnego, w wyniku zwycięskich walk z księciem płockim Bolesławem i Władysławem Łokietkiem, honorowany przychylnie przez mieszczaństwo niemieckie, 1288-89 poskromił Kraków i prawie całą Małopolskę. Korowody o zgodę papieża na koronację wstrzymane zostały śmiercią Henryka Probusa, prawdopodobnie otrutego. Pochowany w kościele Św. Krzyża we Wrocławiu, gdzie zachował się jego nagrobek. Bezdzietny, w testamencie rozdysponował Małopolskę Przemysłowi II wielkopolskiemu, Śląsk wrocławski – Henrykowi III głogowskiemu, ziemię kłodzką – Wacławowi II czeskiemu. Starannie wychowany i wykształcony, rozmiłowany w poezji, o wysokiej kulturze umysłowej, mimo ulegania wpływom niemieckim Henryk IV Probus nieustępliwie dążył do uzyskania korony polskiej i tworzył zjednoczenie Polski.
HENRYK V GRUBY, urodzony 1248 lub 1249, zmarły 22 11 1296, książę jaworski od 1274, legnicki od 1278. Wstępnie (od 1267) rządził wraz z ojcem, Bolesławem II Rogatką. Po okresie sporów i walk z Henrykiem IV Probusem, Henryk Gruby musiał się zaakceptować jego wasalem. 1289, uzupełniając go w walkach o tron krakowski, ujarzmił Kraków. Wyszarpnięte 1290 Henrykowi III głogowskiemu księstwo wrocławskie zatracił w znacznym stopniu na jego rzecz 1291, a bezapelacyjnie 1294 (pozostał jedynie Wrocław). Postawiony w krytycznym położeniu przez Wacława II króla czeskiego, szukał 1295 pomocnej ręki u brata, Bolesława I świdnickiego, zlecając mu synchronicznie opiekę nad dziećmi. Z małżeństwa z Elżbietą, córką Bolesława Pobożnego, księcia kaliskiego, posiadał trzech synów i pięć córek.
HENRYK VI, ur. 18 III 1294, zm. 24 XI 1335, książę wrocławski od 1311. Potomek męski Henryka V Grubego. Po zgonie ojca (1296) pozostawał jako nieletni pod opieką Bolesława I jaworsko-świdnickiego, niebawem – króla czeskiego. Objąwszy władzę 1311, nie dążył do utrzymania łączności politycznej z jednającą się Polską. 1324 podporządkował się papieżowi oraz królowi niemieckiemu. 1323-25 podtrzymywał żywe stosunki z Krzyżakami. Pod akcentem mieszczan wrocławskich, którzy pragnęli połączyć się z Czechami. 1327 zapisał księstwo wrocławskie Janowi Luksemburskiemu, opanowując je dożywotnio. Z małżeństwa z Anną, potomkinią króla niemieckiego Albrechta I, zostawił trzy córki.
HENRYK III, data urodzin nieokreślona, zm. 9 XII 1309 w Głogowie, książę głogowski od 1273-74, wielkopolski od 1306. Męski członek rodu – potomek Konrada I głogowskiego. Lojalny sprzymierzeniec Henryka IV Probosa, pozostawione mu przez tegoż w testamencie księstwo wrocławskie, z tytułu antypatii mieszczaństwa wrocławskiego i części możnych, był zobowiązany 1290 asygnować Henrykowi V Grubemu, księciu jaworsko-legnickiemu. W 1291-94 zwielokrotnił swe nieruchomości, odbierając, graniczącą z Wielkopolską, część przepadłego księstwa, dzięki czemu stał się najpotężniejszym z Piastów śląskich. Pretorianin planu unii państwa polskiego, łączył go z podbiciem Wielkopolski, zapisanej mu w testamencie przez Przemysła II. Wojując o tę dzielnicę z Władysławem Łokietkiem, 1296 zyskał jej ogniwo, a popierany przez mieszczaństwo i część możnych wielkopolskich (w tym wyższe duchowieństwo, administrowane przez arcybiskupa Jakuba Świnkę) 1306 zdominował całą Wielkopolskę. Zainicjowane tu przez Henryka rządy silnej ręki i popieranie żywiołu niemieckiego roznieciły niechęć i opór społeczeństwa wielkopolskiego.W przybliżeniu1290 urzeczywistnił Henryk w księstwie głogowskim reformy monetarnej, ustanawiając kwartniki (półgroszek). Z małżeństwa z Mechtyldą, córką Albrechta brunszwickiego, pozostawił latorośl: pięciu synów i córkę.
HENRYK IV, ur. po 1291, zm. 22 I 1342. Książę głogowski i poznański (wraz z braćmi Janem i Przemysłem) od 1312, głogowski i żagański (z bratem Przemysłem) od 1318. Syn Henryka III głogowskiego. Nie ziszczał myśli zjednoczenia ziem polskich wysuwanej przez rodziciela. 1310 wspólnie z braćmi zrzekł się roszczeń do Pomorza gdańskiego na korzyść Krzyżaków. Oparcie się Henryka wyłącznie na niemieckim mieszczaństwie i feudałach oraz zdradzanie interesów Polski spowodowało 1312 ostry epizod z wielkopolską hierarchią kościelną i rycerstwem. Uwieńczenie kampanii spowodowało zdobycie 1314 Wielkopolski przez Władysława Łokietka. Zmierzając do jej rewindykowania, Henryk postulował o asystę u Brandenburczyków, z którymi 1319 układał się nawet w sprawie rozwarstwienia Wielkopolski, a następnie u króla czeskiego Jana Luksemburskiego, któremu złożył hołd z własnych ziem 1329. W 1331 został pozbawiony księstwa głogowskiego, wcielonego do korony czeskiej, 1332 stracił resztę Wielkopolski (z wyłączeniem Wschowy). Z małżeństwa z Mechtyldą, córką margrabiego brandenburskiego, Henryk IV pozostawił syna, Henryka V zwanego Żelaznym, i córkę Agnieszkę.
HENRYK V ŻELAZNY, data ur. nie znana, zm. po 8 IV 1369, książę żagański od 1342, głogowski od 1349. Syn Henryka IV. Brnąc do zwrotu zaprzepaszczonego przez ojca Głogowa, 1342 przystąpić do wojny z Janem Luksemburskim, jednakże ze względu na niepowodzenia w niej, w miejsce obietnicy zwrotu połowy księstwa głogowskiego i pomocy przeciw Polsce, stał się lennikiem Czech. 1343 wyzbył się na rzecz Polski ziemi wschowskiej, a 1349 pozyskał połowę księstwa głogowskiego i bytomskiego. Wasal Karola IV, mimo jego aprobaty bezprzedmiotowo zabiegał 1351 o księstwo płockie. Zdążając do scementowania i powiększenia dzielnicy głogowskiej, przyłączył do niej (generalnie drogą kupna) znaczne obszary, m.in. połowę Ścinawy i Chobieni. Dzięki temu stał się jednym z kulminacyjnych książąt na Śląsku. Około 1363 transponował orientację polityczną i wydał swą córkę Jadwigę za Kazimierza Wielkiego (1365). Z małżeństwa z Anną mazowiecką Henryk Żelazny, pomijając Jadwigę, pozostawił trzech synów.
HENRYK VIII WRÓBEL, moment przyjścia na świat niedostępny, odszedł 14 III 1397, dziedzic Henryka V Żelaznego. post mortem rodziciela (1369) dzierżył prym do spółki z braćmi (Henrykiem VI Starszym i Henrykiem VII Rumpoldtem) w autonomii żagańsko-głogowskim. Po segregacji ojcowizny 1378 kierował księstwami: połową głogowskiego, zielonogórskim i szprotawskim. Po śmierci biologicznej braci (1393-94) sprawował nadzór nad całą dzielnicą żagańsko-głogowską. Zawarł małżeństwo z Katarzyną, latoroślą Władysława księcia opolskiego, z którą miał czterech synów i córeczkę.
Słowo:
sztuka współczesna obrazy. aukcje obrazów młodych artystów. galeria obrazów nowoczesnych. galeria obrazów i dzieł sztuki. śląskie centrum przedsiębiorczości. śląskie wydarzenia. imprezy plenerowe śląsk 2019. imprezy śląsk dzisiaj. turystyka kulturowa. turystyka i rekreacja. kultura i turystyka razem czy oddzielnie. filmy z obrazami. filmy inspirowane malarstwem. filmy o malarzach. filmy dokumentalne o sztuce. rzeźby w tympanonach romańskich portali i na kapitelach kolumn. styl romański cechy charakterystyczne. rysunek przedstawia w uproszczony sposób wybrane cechy dziedziczenia człowieka. grafika na szkle. grafika warsztatowa a projektowa. medalierstwo i falerystyka. medal i medalierstwo na przestrzeni wieków.
Jednostka leksykalna:
koleje śląskie. karta dużej rodziny zniżki woj śląskie. karta dużej rodziny partnerzy 2019. śląsk atrakcje. nietypowe miejsca na śląsku. wakacje na śląsku. gdzie na wakacje z dzieckiem śląsk. turystyka w polsce statystyki. malarstwo na trasie turystycznej w polsce. na trasy turystyczne szlaki. weź plecak na ramię manierkę do pasa. weź gitarę spakuj plecak. lato lato wita nas. na szlaku piękna. biżuteria srebrna artystyczna obiektem muzealnych zainteresowań. rysunek na znaczku pocztowym. muzealne tajemnice. muzealne eksponaty nie tylko dla mamy i taty.
Fragment wypowiedzi:
królewskie wakacje. królewskie kochanki tajemnice alkowy królów anglii. królowa matka. te eksponaty można oglądać na wystawach stałych w muzeum. europejskie centrum miniaturki. europejskie centrum sztuki współczesnej. przyjemne dla oka kolory. znaczenie kolorów w psychologii. kolor turkusowy znaczenie. na sztalugach z zapałek. muzeum eksponatów historii. ciekawe szlaki beskid śląski. beskid śląski szczyty. wystawa grafiki komputerowej. zbiór wartości artystycznych. maleńkie królestwo dzieł sztuki. szklana piramida w tychach. piramida dzieła sztuki. orły rozrywki 2019.
Słówko:
kolekcja literatury polskiej i światowej. srebrna kolekcja klasyki. kolekcjonerski dowód osobisty. dokumenty kolekcjonerskie ustawa. dowody kolekcjonerskie jak rozpoznać. kolekcja zabytkowych samochodów i miniaturowych wozów bojowych. kolekcja polskiej muzyki. kolekcja figurek. kolekcja kapsli od piwa. kolekcje muszli kolekcjonowanie. kolekcja nowoczesna i luksusowa biletów autobusowych. kolekcjonowanie etykiet z pudełek od zapałek. kolekcja modeli. letnia kolekcja. kolekcja buteleczek. kolekcja odzieży dziecięcej. hobby i kolekcje znaczków.
Gala przelatujących nad Katowicami samolotów i śmigłowców polskich Sił Powietrznych w dniu Święta Wojska Polskiego wzbudziła zawrotne ukontentowanie w gronie widowni nie tylko ze stolicy Górnego Śląska. Namacalne na niebnym ekranie Silesii Śmigłowce Mi-24, samoloty wielozadaniowe F-16 bądź dyspozycyjne dalekiego zasięgu Gulfstream G550 i Boeing 737-800 niczym król rocka dynamizowały audytorium. Dwa amerykańskie myśliwce F-15 alokowane do akcji w dowolnie wybranych warunkach atmosferycznych położyły kres popisom floty powietrznej. Jednym słowem imprezowa temperatura znowu osiągnęła 36,6 stopni Celsjusza.
kolekcja świat psiaków. kolekcja świat zwierzaków 2020. kolekcja ryba jestem inna. kolekcja żołnierze wojen światowych. kolekcja rzeczpospolitej ii wojna światowa. siedmiodniowa kolekcja rzeczy ważnych. kolekcjonuj wspomnienia nie rzeczy. realizuj marzenia kolekcjonuj wspomnienia. koronawirus w polsce. kolekcjonerskie monety. poszukiwane monety przez kolekcjonerów. znaczki pocztowe poszukiwane przez kolekcjonerów. kolekcjonerskie banknoty. kolekcja wiktoriańska – pierścionek z szafirami. maszyny budowlane kolekcja modeli. kolekcja starych rzeczy. kolekcja odznaki kawalerii. kolekcja sztuki egipskiej. kolekcje mebli do salonu. skolekcjonować. kolekcja pedagogiki specjalnej up. uprząż kolekcja.
kolekcja wiosna 2020. Trendy w modzie wiosna-lato 2020. kolekcja naszywek policyjnych. kolekcja naszywek wojskowych. kolekcja kraina lodu. moja kolekcja gier. kolekcja minerałów. Zestaw minerałów kolekcjonerskich. Minerały kolekcjonerskie. Dokumenty kolekcjonerskie stare prawo jazdy. kolekcja polskiej fantastyki. kolekcja resoraków. kolekcja naszej historii. Kolekcja Czartoryskich. narty kolekcja 2017. kolekcja herbat. kolekcja perfum.kolekcja pedagogika specjalna wchodzi w skład zbiorów biblioteki. kolekcja puszek. kolekcja kultowe auta. kolekcja kultowe autobusy prl. kolekcja łyżeczek. kolekcja łazienki. kwiatowa kolekcja. kolekcja noży. kolekcje kapsli po piwie.
Abalietas interakcja współpraca wspólnota kontakt. Abdera miejscowość w Grecji. Abderyta stereotyp neandertalczyka powstał w 1908 roku. Afiliacja wskazanie jednostki naukowej. Aktualności Katowice. Alfeusz biblia imię męskie pochodzenia grecko-hebrajskiego. Alians strategiczny wady i zalety. Amur rzeka we wschodniej Azji. Aptekarska jednostka masy. Arcyleń nic nie robi cały dzień. Areał upraw w Polsce. Atleta mocarz kawał chłopa wyrwidąb strongman siłacz. Atmosfera gazowa powłoka otaczająca ciało niebieskie. Aura w mitologii greckiej nimfa frygijska szybka jak wiatr. Autorytet postrzegany jest jako czynnik stabilizujący więzi społecznej. Baba wanga przepowiednie.
Babina miejscowość na Ukrainie w rejonie samborskim. Babka wielkanocna polskie tradycyjne wielkanocne pieczywo cukiernicze. Bąk rodzina owadów z rzędu muchówek. Bamber zazwyczaj bogaty chłop, Baran pierwszy astrologiczny znak zodiaku. Baranek wielkanocny praca plastyczna przedszkole. Barani łeb spadnie, Barania głowa grzyb przepis. Baton rodzaj słodyczy o niewielkich rozmiarach. Bazar targ wydzielony teren przeznaczony do handlu. Bałwan przypominająca człowieka figura wykonana ze śniegu.
Kolekcjonerzy w Polsce.
Rozkwit polskiego kolekcjonerstwa ma miejsce w latach oświecenia. Przodującym kolekcjonerem tych czasów był król Stanisław August Poniatowski, który scentrował galerię obrazów liczącą ponad 2 tys. pozycji oraz cenny zbiór rysunków i rycin. Niezrównanymi kolekcjonerami byli: marszałkowa Elżbieta Lubomirska (Warszawa i Łańcut), Michał i Helena Radziwiłłowie (Nieborów, Arkadia, Królikarnia) jeszcze Stanisław Kostka Potocki (Wilanów). Cenne zbiory Czartoryskich z Warszawy, Puław i Paryża złożyły się na Muzeum Czartoryskich utworzone w Krakowie w 2 połowie XIX w. Na początku XIX w. cyklopowe zbiory skomasowali Tarnowscy w Dzikowie oraz Czartoryscy w Gołuchowie, Raczyńscy w Rogalinie, Zamoyscy i Działyńscy w Kórniku. Większość zbiorów prywatnych w XIX i XX w. przedostała się do muzeów lub została rozprowadzona publicznie. Cały szereg nieocenionych dzieł sztuki z tych kolekcji wyprzedano na wielkich aukcjach (np. zbiory Mniszchów w Paryżu) lub zostało zniszczonych i rozgrabionych w czasie wojen. Aktualnie kolekcjonerstwo polskie, skupiając się pierwszoplanowo w muzeach, podlega szczególnej opiece państwa (ustawa o ochronie dóbr kultury i muzeach). Kolekcjonerstwo odgrywa przeogromną rolę w życiu kulturalnym, wpływa wysoce na rozwój sztuki i nauki, przede wszystkim sprzyja upowszechnieniu kultury.
Kolekcja przedmiotem funkcjonowania kolekcjonerstwo w Polsce:
W Polsce do najstarszych kolekcji należały królewskie zbiory Jagiellonów (słynny zbiór arrasów Zygmunta Augusta). Okazałe kolekcje obrazów, rzeźb starożytnych i sztuki zdobniczej zgromadzili w Krakowie i w Warszawie królowie z dynastii Wazów. Spośród magnatów kolosalne zbiory mieli kanclerz Jerzy Ossoliński, marszałek Zygmunt Myszkowski, Bogusław Radziwiłł i inni. Decydującą kolekcję dzieł sztuki stworzył król Jan III Sobieski w Wilanowie.