Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H

cieszymy się, że odwiedziliście naszą witrynę multimedialną

Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak

w tyskim budynku mieszkalnym na parterze ul. Żwakowska 8 wnętrze 66

Huk grunt

platforma — H — 11, U — 27, K — 14 oficjał kroju pisma alfabetu rdzennego: A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P R S Ś T U W Y Z Ź Ż

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H – credo ogłasza wszem i wobec podsumowaną specyfikację.

.

RYS58 – AUTOPORTRET – karykatura nr 1 2014 Volodymyr Goncharenko (Володимир Гончаренко) – wymiar: 3,10 cm x 3,30 cm.

.

• Strona główna • BIP1 • Karta Dużej Rodziny • Regulamin • Kolekcja • Laury • Falerystyka • Heraldyka • Symbolika • Emblematyka • Rzeźba • Ceramika • Broń biała • Słownik pojęć • Malarstwo • Rysunek • Grafika • WYSTAWY • Św. Jan Bosko • .

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hu

HUK, krótkotrwały – dźwięk o dużym natężeniu i dużej stromości narastania impulsu. Przykładem jest huk wystrzału armatniego, wybuchu, uderzenia młotów. Huk jest szkodliwy (gł. wskutek gwałtownego powstawania) dla narządu słuchu. Również szkodliwy jest dla układu nerwowego człowieka i zwierząt.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hul

HULAJGRÓD, rodzaj – machiny oblężniczej. Drewniana, czworoboczna osłona z desek, z otworami strzelniczymi. Była przesuwana na kołach lub płozach. Używana na Rusi w XVI i XVII w. zarówno w działaniach oblężniczych, jak i w otwartym polu.

.

HULAJPOLE, rodzaj – machiny oblężniczej. Kilkupiętrowa wieża drewniana o podstawie kwadratowej. Z przodu i z boków obita deskami. Zaopatrzona w pomosty szturmowe i taran. Przesuwana była na okrąglakach za pomocą dźwigni i wielokrążków. Używana przy oblężeniach warownych miast i twierdz w starożytności, jako rzym. turris ambulatoria. Używano ją również w średniowieczu.

.

HULK [ang.], żegl. 1) stary, niezdatny do żeglugi statek. Wyciągnięty na ląd. Zamocowany na stałe w porcie lub stale zakotwiczony na redzie. Służący za pomieszczenie mieszkalne, warsztat, magazyn itp. 2) – holk.

.

HULMAN, Pithecus entellus, małpa z rodziny – koczkodanów. Długość ciała ok. 0,5 m, ogona ok. 1 m. Sierść miękka, żółtawobiała, części nagie czarnofioletowe. Włosy twarzy nad oczami, na rękach i nogach – czarne. Żyją gromadnie, pustoszą uprawy. Prowadzą między sobą nieustanne walki. Zamieszkują Półwysep Indyjski, gdzie w wielu okolicach są czczone.

.

HULOK, Hylobates hoolock, małpa z rodziny – gibbonów. Długość ciała ok. 90 cm. Ubarwienie dorosłych samców czarne, samic jasne, żółtawobrązowe, młodych zaś szare. Żyje rodzinami po kilka osobników. Zamieszkuje lasy Niziny Hindustańskiej. Wydaje krzyczący głos.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hum

HUMAN RELATIONS [ang. ’stosunki międzyludzkie’], socjol. nazwa przyjęta w krajach anglosaskich na określenie teorii i kierunku badań dotyczących stosunków międzyludzkich e przedsiębiorstwach (między załogą a kierownictwem i pracowników między sobą).

.

HUMILIACI [łac. humiliatus ’upokorzony’], początkowo (w. XI) świeckie bractwo rzemieślników w Mediolanie. W XII w. humiliaci przyjęli regułę benedyktynów. Prowadzili życie ascetyczne. Głosili powrót do pierwotnego chrześcijaństwa, zwalczali katarów. Poza zakonnikami regularnymi do humiliatów należeli również tercjarze. Bractwo humiliatów zostało rozwiązane przez papieża Piusa V (1571). Humiliatki, zw. też zakonnicami szpitalnymi lub blasonkami. Zakon żeński zał. w XI w. we Włoszech. Istnieje tam do czasów obecnych.

.

HUMINY [łac.], nierozpuszczalne ani w wodzie, ani w zimnych roztworach alkaliów, ani w rozpuszczalnikach organicznych (np. w benzenie) związki wielkocząsteczkowe, należące do związków – humusowych. Stanowią podstawową substancję węgli kamiennych, wchodzą w skład bardziej uwęglonych węgli brunatnych, a także próchnicy. Na ogół uważa się, że powstały one z kwasów huminowych, przez ich kondensację i polimeryzację do wielkich zespołów. Niekiedy wyróżnia się huminy, jako związki powstałe z właściwych, szaro-czarnych kwasów huminowych , i ulminy, które uważa się za pochodne brunatnych kwasów huminowych, czyli kwasów ulminowych.

.

HUMUS [łac.] – próchnica.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hur

HURAGAN [franc.], niezwykle gwałtowny, porywisty wiatr. Osiąga średnią prędkość 120 i więcej km/godz. (- Beauforta skala). Huraganami lokalnie nazywa się też cyklony tropikalne (- cyklon) w rejonie Morza Karaibskiego.

.

HURDYCJA [franc. hourdis], w średniow. architekturze obronnej drewniana galeria. Była nadwieszona u szczytu muru warownego. Z niej rażono nieprzyjaciela, utrudniając mu dostęp do dolnych partii budowli. Od XIV w. hurdycje zastąpiono murowanymi – machikułami.

.

HURYCI, lud zajmujący w III tysiącleciu p.n.e. tereny górzyste w okolicach jez. Wan, na pn. od Asyrii i na wsch. od państwa Hetytów. W II tysiącleciu Huryci zamieszkiwali zamieszkiwali tereny nad górnym Tygrysem, Eufratem i w pn. Syrii. Tu stworzyli państwo – Mitanni. Religia Hurytów była bliska hetyckiej. Jej głównymi bóstwami były: Teszub – bóg nawałnic, Chebat (Chepit) – bogini płodności. Również ich syn Telepinus – bóg odradzającej się przyrody.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hus

HUSARIA [węg. < gr.], ussaria, początkowo lekka jazda. Uzbrojona w kopie, szable i tarcze. Później także w hełmy i pancerze. Pojawiła się w Polsce ok. 1500 r. Z biegiem czasu stała się jednym z najcięższych rodzajów jazdy pol. Zastąpiła dawnych – kopijników. W XVII w. do uzbrojenia zaczepnego husarii doszły koncerz lub pałasz i dwa pistolety. Ustalił się też zwyczaj używania skrzydeł husarskich. Początkowo przymocowanych do siodła, później do naplecznika zbroi. Również rozpoczęto noszenie tygrysiej lub lamparciej skóry na ramionach. Husaria stanowiła w bitwach gł. siłę uderzeniową. Atakowała w pełnym galopie i po skruszeniu kopii w pierwszym starciu walczyła na szable i koncerze. Najświetniejsze zwycięstwa odniosła pod Kircholmem (1605), Kłuszynem (1610). Chocimiem (1673) i Wiedniem (1683). Przetrwała do poł. XVIII w. Przekształcała się stopniowo w kawalerię narodową.

.

HUSARZ, Anax imperator, ważka z rodziny Aeschnidae. Największa z gatunków występujących w Polsce. Długość ok. 8 cm (dł. skrzydła ok. 5 cm). W ubarwieniu przeważa kolor niebieski.

.

HUSKY, nazwa obejmująca lokalne odmiany psów pociągowych (mackenzie, grenlandzkie, malamuty) pn. Kanady i Alaski. Wywodzą się one od psa eskimoskiego. Od 1953 r. hodowla husky rozpowszechniła się we Francji.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hut

HUTA BATORY, huta stali w Chorzowie. Uruchomiona w 1872 r. jako Huta Bismarck przez Katowicką Spółkę dla Górnictwa i Hutnictwa. Stanowiła jeden z największych koncernów Górnego Śląska. W okresie międzywojennym początkowo opanowana przez koncern F. Flicka. Od 1929 r. we – Wspólnocie Interesów Górniczo-Hutniczych. Po kryzysie gosp. większość akcji huty przejęło państwo. W 1936 r. zmieniono nazwę huty na obecną. W Polsce Lud. uruchomiona w marcu 1945 r. Huta Batory produkowała stal martenowską, elektryczną i wysokostopową, pręty walcowe, blachy grube, blachy cienkie, rury bez szwu różnych rodzajów oraz ciężkie odkuwki. Obecnie jako Spółka z o.o. produkuje stal we wlewkach i rury stalowe bez szwu.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Huz

HUZARZY [niem. < węg.], lekka kawaleria węgierska typu nar. Została utworzona w XV w. Wprowadzona następnie w wielu armiach europejskich. Charakterystycznym umundurowaniem huzarów był – dolman i zarzucana nań kurtka (mentyk) również szamerowana. Za czasów Księstwa Warszawskiego istniały dwa pułki huzarów (10 i 13).

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hyd

HYDRANT [gr.], urządzenie umożliwiające pobieranie wody bezpośrednio z głównych przewodów sieci wodociągowych – wodociąg, o bardzo dużej wydajności. Rozróżnia się hydranty szafkowe (przeciwpożarowe, do pobierania wody gaśniczej), uliczne (np. do napełniania polewaczek), podwórzowe itp. Hydranty umieszcza się w miejscach łatwo dostępnych, oznaczonych literą H.

.

HYDRAULICZNY NAPĘD, napęd za pomocą przekładni hydraulicznej.

.

HYDRIA [gr.], duże naczynie na wodę (ceramiczne lub metalowe). Było używane w starożytnej Grecji. Miało niską stopkę, wysoki pękaty brzusiec, wąską, niską szyjkę oraz dwa imadła poziome i jedno pionowe.

.

HYDROCELULOZA [gr.-łac.], celuloza poddana działaniu kwasów lub produkt otrzymywany z alkalicelulozy przez wymywanie wodą, a także z estrów celulozy przez hydrolizę. Stosowana do wyrobu papieru, jedwabiu wiskozowego. Stanowi mieszaninę zwykłej celulozy i produktów jej rozkładu.

.

HYDROCYKLON [gr.], oddzielacz hydrauliczny w kształcie walca lub stożka, w którym odbywa się wirowy ruch cieczy. Wywołane tym ruchem przyśpieszenie odśrodkowe powoduje oddzielanie się ze strumienia cieczy cząstek stałych. Używany jest jako odmulnik lub wzbogacalnik.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hyg

HYGIEJA [gr. hygíeia ’zdrowie’]. mit. gr. personifikacja zdrowia. Hygieja uchodziła za córkę Asklepiosa, z którym łączono ją w kulcie. W greckiej rzeźbie i malarstwie wazowym wyobrażano ją pod postacią młodej dziewczyny w wieńcu na głowie, z czarką w dłoni, czasem z wężem oplecionym wokół ramion.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hyl

HYLOZOIZM [gr], pogląd filoz., przypisujący życie i wrażliwość całej materii. W myśl tej teorii materia (hýlë) zawiera w sobie przyczyny wszelkiego ruchu i życia (zõë). Hylozoizm głosili pierwsi materialiści gr. z jońskiej szkoły filozofów przyrody (Tales, Anaksymander, Anaksymenes). Do hylozoizmu zbliżały się koncepcje filoz. Heraklita z Efezu, Empedoklesa i stoików. Powrót do hylozoizmu nastąpił wraz z odnowieniem filozofii staroż. w renesansowej filozofii przyrody, której przedstawiciele (m.in. B. Telesio, G. Bruno) uznawali materię za osnowę całej przyrody i życia. W XVIII w. materialiści franc. (m.in. D. Diderot, J. Robinet) wiązali swe poglądy ze stanowiskiem hylozoistycznym. W końcu XIX w. punkt widzenia zbliżony do hylozoizmu reprezentował E. Haeckel.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hym

HYMEN, Hyménaios, mit. gr. bóstwo weselne. Opiekun młodych małżeństw. Uważany za syna Dionizosa i Afrodyty lub Apollina i jednej z muz. Występował w otoczeniu Erosa. Wyobrażenie Hymena powstało prawdopodobnie w związku z niezrozumiałym refrenem pieśni weselnych: «O Hymen, Hymenaje». Był przedstawiany w postaci uskrzydlonego młodzieńca z pochodnią weselną, wieńcem z kwiatów lub welonem w ręce.

.

HYMEN [gr.], anat. – dziewicza błona.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H Hyp

HYPASPIŚCI [gr.], w wojsku staroż. Grecji giermkowie (niewolnicy), niosący za hoplitami w marszu ciężkie tarcze i ekwipunek. W wojsku maced. od czasów Filipa II lekka piechota, uzbrojona w krótką włócznię i tarczę, tworząca część falangi.

.

HYPOGEUM [gr.] pomieszczenie podziemne, częściowo występujące ponad ziemię, budowane głównie na planie koła. W starożytności służące jako grobowiec (np. w Etrurii) lub miejsce kultu (np. w Rzymie związane często z z kultem Mitry).

.

HYPOSTYL [gr.], hipostyl, wielka sala wsparta na kolumnach, ustawionych równomiernie na całej jej powierzchni. Charakterystyczna dla budownictwa kultowego i pałacowego staroż. Wschodu (np. w Egipcie były częścią składową klasycznych świątyń z okresu Nowego Państwa. 1670.

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H zalecane

• Dom Lux Tychy • Henryk Jan Dominiak • Biuro Rachunkowe STOKŁOSA • PAKT UMOWA • interesujące • BAHA • CHIL • DAMA • FAGAS • Kurs kwintesencja • Grażyna Dominiak Tychy Polska • Pszczyna miasto w Polsce historia i teraźniejszość • Ulica generała Władysława Sikorskiego w Tychach • Ulica Generała Jana Henryka Dąbrowskiego w Tychach • ulica Tulipanów w Tychach • Ulica Główna w Tychach • Formy do gliny modelarskiej Henryk Jan Dominiak • Transport Spedycja MASS-TRANS • Świerczyniec w województwie śląskim • Henryk Jan Dominiak PLAMA • 25 Lecie • dominiak ah • .

.

Huk grunt sumaryczna litania uzewnętrzniona znakiem pisma H – kategoria:

1766. 1783. 17 kwietnia 2020. Od A do Z. Socjolekt na miniaturę H. Słownik encyklopedyczny. Zakres Leliwa.

.