MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny to niewątpliwie mini wyobrażenie epizodu wojny polsko-bolszewickiej. Dzieło sztuki bez wątpienia przedstawia ostatnią bitwę kawaleryjską dwudziestego wieku rozegraną na przedpolach Warszawy w roku 1920. Ten wizualnie maleńki plastyczny akt odwagi, sprytu i jedności oddziałów polskich, stanowczo kategoryzowany jest do osobliwie czarownych i nadzwyczaj interesujących unikatów niniejszego zestawu niewątpliwie majstersztyków.
Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach z wzniosłością i niewątpliwie ogromną radością prezentuje Państwu maciupcie dzieło katowickiej artystki. Istotnie zjawiskowe arcydzieł stanowi eksponat stałej galerii Działu Malarstwa Rysunku Grafiki. Data publikacji karty internetowej: 2021-08-02. Data ostatniej istotnej aktualizacji: 2021-08-03.
Cud nad Wisłą
Sygnatura – MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
Fotografia –
Dzieło sztuki MAL93 Cud nad Wisłą – najmniejszy obraz świata 44 x 22 mm. Autor Anna Januszewicz-Pitlok 2021. Akryl wykonany igłą na kamieniu zoisyt z rubinami.
Bitwa pod Warszawą w roku 1920 to bezsprzecznie operacja wojskowa stoczona w dniach 13–25 sierpnia. Autor – Anna Januszewicz-Pitlok. Wymiary dzieła 4,40 x 2,21 cm.
MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny. Inaczej Bitwa Warszawska 1920 – w Radzyminie. Oczywiście wymiary diamentu to 4,40 x 2,21 cm. Niewątpliwie igła to narzędzie, którym namalowano tę oto batalistykę farbami akrylowymi na kamieniu naturalnym zoisyt z rubinami. Prekursorką techniki igłą jest Anna Januszewicz-Pitlok. Rok wykonania 2021.
Opis obrazu – MAL93 Cud nad Wisłą najmniejszy obraz batalistyczny
Konkludując zrodzony z okazji zbliżającej się 101 rocznicy prawdopodobnie jednej z najważniejszych bitew w dziejach świata. Na pewno emocje jakie towarzyszyły autorce przy tworzeniu tego dzieła, to ekscytacja i niewielki stres. Artystce zależało na ziszczeniu pomysłu ukształtowanego w głowie. Bezsprzecznie jest to jej pierwszy obraz malowany igłą. Z tą techniką twórczyni musiała się zmierzyć z uwagi na rozmiar malunku. Ważnym aspektem jest fakt, iż sama Kasztanka Piłsudskiego wraz z nim, mają wymiar 10 mm szerokości i 8 mm wysokości. Oczywiście samo przedstawienie to zrobiony malunek akwarelą na naturalnym cenionym kamieniu jubilerskim i ozdobnym o nazwie anyolit, odmiana zoisytu. Występujący w nim kolor zielony wywołany domieszką chromu to otoczenie terenu bitwy. Widoczne czarne wrostki hornblendy reprezentują w tle szarżę konną Piłsudskiego. Dostrzegalne nieprzezroczyste rubiny to przede wszystkim rozlana krew, zabici lub ranni Bolszewicy.
Opis ciąg dalszy:
Marszałek Józef Piłsudski herbu własnego oczywiście na Kasztance. Miniaturowy obraz Cud nad Wisłą, autor Anna Januszewicz-Pitlok 2021. Dla wyjaśnienia namalowany farbą akryl, narzędzie igła, podobrazie naturalny kamień zoisyt z rubinami.
Zatem dla wyjaśnienia, nie bez znaczenia był dobór podobrazia. Odkryte w 1954 r w Tanzanii złoża anyolitu, posiadają formę zbitego minerału z grupy krzemianów grupowych. Kamień szybko stał się materią dla artystów rzeźbiarzy, no i wnioskując po powyższej scenie, w rezultacie malarzy. Niewątpliwie malarka skupiła centralną uwagę na postaci w szarym mundurze ze światłem białym i galopującym zwierzęciu o barwie brązowej ze światłem czerwonym. Łącznie jeździec i koń tworzą biało-czerwoną flagę Polski. Oczywiście to sam Naczelnik Państwa Józef Piłsudski na Kasztance, za którym w szale przemieszcza się kawaleria. Kierunek pogoni to licząc heraldyczną z prawej na lewą, inaczej z Polski do Rosji.
Podział ról na obrazie.
Bezsprzecznie w przedsięwzięciu planowania na obrazie miejsca dla bohaterów kampanii, wydaje się, iż odegrał istotną rolę historyczny autorytet i prestiż. W wyniku podziału obrazu na trzy części, marszałek i jego klacz, ulokowani zostali w 2/3 po stronie serca człowieka. Mistrzyni pędzla, tym manewrem w rezultacie wskazała rdzeń zmagań między formacją sowieckiej Armii Czerwonej, a zbrojnym ramieniem Wojska Polskiego. Tym jądrem i punktem ciężkości, owianym legendą herosa wojennego, wiarygodnie stał się Piłsudski.
Symbolika Cudu nad Wisłą – dzieła igły (pędzla) Anny Januszewicz-Pitlok.
Podsumowując, odzwierciedlenie ciężkich walk na ziemi radzymińskiej, na przedpolach Warszawy, uwzględnia w sobie korowód symboli.
Symbol państwowości narodowej.
Józef Piłsudski z Kasztanką na obrazie Cud nad Wisłą autor Anna Januszewicz Pitlok 2021. akryl igła zoisyt z rubinami. flaga Polski.
Godnym uwagi jest fakt, iż dzielny mąż równolegle z kobyłką ustanawiają dwa pasy – u góry biały i pod spodem czerwony. Niegdyś, bo po I wojnie światowej, w 1919 roku, kolory te urosły do rangi symbolu państwowego – flagi biało-czerwonej. Bez wątpienia było to zamiarem profesjonalistki, by pokazać tym sposobem, że rok po ustanowieniu symboliki krajowej, przywódca eksponuje granice jego narodu.
Symbole korzeni narodowych.
Szarża konna Józefa Piłsudskiego na obrazie Cud nad Wisłą. Bezsprzecznie architekt to Anna Januszewicz Pitlok 2021. akryl igła zoisyt z rubinami. Istotnie to symbol korzeni narodowych – wydaje się, iż to silne drzewa o silnych korzeniach.
W ślad za naczelną postacią, prawie tuż za nią, specjalistka nakreśliła brązowym akrylem, z białymi refleksami trzy plamy do złudzenia przypominające nacierających kawalerzystów. W zestawieniu z naturalnymi ciemno szarymi wrostkami hornblendy, personifikujących w tle szturm konnicy, tworzą one symbolikę silnie ukorzenionych drzew. Są to oczywiście z dziada pradziada Polacy od wielu pokoleń zakorzenieni na tej ziemi polskiej.
Symbol nadziei na odbudowę i wzrost.
Wykonawczyni wyjątkowego ww. rarytasu, choć na każdym kroku podkreśla wiarygodnie bohaterstwo żołnierzy, to oczywiście pamięta o symbolu rychłego wzrostu z upadku i szybkiej odnowie. Uzyskała to za pośrednictwem roślinności wykonanej zielonym akrylem. To społeczeństwo polskie, które prawie zostało zdeptane przez bolszewików, a pod kopytami koni polskich chociaż z trudem, świat roślinny na nowo odradza się – ludzie rosną w potęgę.
Linki internetowe
Przede wszystkim ważnym aspektem jest nowa wystawa Status quo 2021.
Cud nad Wisłą – najmniejszy obraz świata. Dzieło Anny Januszewicz-Pitlok w Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej w Tychach, Jolanta Pierończyk 15 sierpnia 2021, 22:52, DZIENNIK ZACHODNI
Pozostałe obrazy, które oczywiście dla naszej kolekcji sporządziła Anna Januszewicz-Pitlok: MAL78 Pas, MAL79 Mgła, MAL80 Orion, MAL81 Obłok, MAL82 Molekularny, MAL83 Lata, MAL84 Życie 1, MAL85 Życie 2, MAL86 Wąż, MAL87 Krokodyl, MAL88 Jaszczurka, MAL89 Żółw.
Inne prace w postaci rysunków, które niewątpliwie dla naszej placówki dokonała Anna Januszewicz-Pitlok: RYS158 Roślinożerny, RYS159 Latający gad, RYS160 Tyran, RYS161 Ramienny jaszczur, RYS162 Ostry jaszczur.
Aleja Marszałka Józefa Piłsudskiego w: Białymstoku, Bydgoszczy, Dąbrowie Górniczej, Elblągu, Gdyni, Jastrzębiu Zdroju, Legnicy, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Skarżysku-Kamiennej, Tychach, Żywcu.
Ulica nazwana imieniem Józefa Piłsudskiego mieści się oczywiście w: Bełchatowie, Białej Podlaskiej, Biłgoraju, Brodnicy, Bytomiu, Chełmku, Częstochowie, Kaliszu, Krakowie, Krynicy-Zdroju.
Przede wszystkim występuje w: Łukowie, Nowej Rudzie, Policach, Radomiu, Rybniku.
Bezsprzecznie usytuowana jest w: Sanoku, Siedlcach, Skawinie, Sochaczewie, Sokółce, Sosnowcu, Starachowicach, Starogardzie Gdańskim, Szczecinie.
Godne uwagi jest to, że taka figuruje wiarygodnie w: Tarnowie, Tarnowskich Górach, Wadowicach, Wodzisławiu Śląskim, Wrocławiu, Zamościu, Złocieńcu.
Plac wyróżniony imieniem Piłsudskiego w (we): Braniewie, Warszawie, Wrocławiu.
BATALISTYKA
Batalistyka, w malarstwie, rzeźbie, grafice i z pewnością rysunku to przedstawienia przede wszystkim scen bitewnych, pochodów wojennych i oczywiście życia obozowego wiarusów. Istotnie twórczość o tematyce wojennej, będąca przeobrażeniem malarstwa historycznego, ukazuje się już w starożytności (Azja Mniejsza, Egipt, Grecja, Rym). W głównej mierze w płaskorzeźbach (fryzy, stele, sarkofagi, rzymskie łuki triumfalne i kolumny, przykładem których jest Trajana, II w.). Równolegle do tych też w malarstwie (wazy greckie) i mozaice (Bitwa Aleksandra, Pompeja, I w.).
Batalistyka w średniowieczu.
W średniowieczu przedstawienia batalistyczne spotyka się czołowo w iluminowanych rękopisach. Ciekawym przykładem batalistyki jest tkanina z Bayeux (ok. 1070-80) unaoczniająca podbój Anglii przez Normanów.
Batalistyka w renesansie.
Bez wątpienia w renesansie sceny bitewne tworzyli: P. Ucello (Bitwa pod San Remo ok. 1456-57, w której w rezultacie temat jest właściwie tylko pretekstem do poszukiwań perspektywicznych). Niewątpliwie kolejnymi batalistami są Rafael i G. Romano (wielkie kompozycje dekoracyjne w Watykanie). Następnie włoch Leonardo da Vinci (Bitwa pod Anghiari 1503-06). Dalej Michał anioł oraz Tintoretto (Bitwa pod Zarą ok. 1585 – gloryfikacja zwycięstwa republiki weneckiej).
Batalistyka we wczesnym baroku.
Do najsłynniejszych przedstawień batalistycznych wczesnego baroku należą pełne ruchu i dynamiki obrazy Rubensa, których tematyka zaczerpnięta jest z mitologii starożytnej. Należy tu wspomnieć o dziele Velazqueza Zdobycie Bredy (1633-35).
Batalistyka 2 połowy XVIII w.
W tym okresie batalistyka wyodrębnia się jako specyficzny rodzaj malarstwa. Z pewnością w rozwoju swym biegnie dwoma nurtami. Pierwszy, wydaje się o charakterze alegorycznym, gloryfikującym wodza-bohatera. Ten nurt reprezentuje zwłaszcza malarstwo francuskie, (Ch. Le Brun – dekoracje Salonu Wojny w Wersalu, projekty do gobelinów opiewające czyny wojenne Aleksandra Wielkiego i Ludwika XIV). Drugi pęd, batalistyczno-rodzajowy, charakterystyczny jest dla malarstwa Holandii i Flandrii (P. Wouwerman, S. van der Meulen) oraz Włoch (S. Rosa).
Rozkwit batalistyki w 1 połowie XIX w.
Kolejny olbrzymi rozkwit batalistyki przypada na pierwszą połowę XiX w. we Francji. W niej powstają liczne kompozycje związane z Napoleonem (J. A. Gros, T. Géricault i H. Vernet). Oczywiście również o tematyce z przeszłości (E. Delacroix) oraz w Hiszpanii (F. Goya).
Batalistyka 2 połowy XIX w.
W drugiej połowie XiX w. znanym batalistą był artysta francuski E. Meissonier, którego liczne obrazy (związane z epopeją napoleońską) malowane są z fotograficzną ścisłością. W okresie tym rozwijają się narodowe szkoły batalistyczne (Niemcy – E. Mentzel, Rosja – W. Surikow, W. Wierieszczagin).
Batalistyka XX w.
Bez wątpienia ten okres wiąże się z dwiema wojnami światowymi. Pierwsza wojna znalazła odbicie przede wszystkim w twórczości ekspresjonistów niemieckich (m.in. O Dixa). Druga – głównie w twórczości artystów byłego Związku Radzieckiego, m.in. S. Gierasimowa.
Batalistyka w Polsce.
W Polsce pierwsze sceny batalistyczne występują w iluminowanych rękopisach gotyckich. Popularne stają się w XVI w. (Bitwa pod Orszą 1595) i oczywiście XVII w. (obrazy warsztatu T. Dolabelli). W rezultacie rozkwit batalistyki datuje się od końca XVIII w. (J. Norblin, A Orłowski). W 1 połowie XIX w. udział Polaków w wojnach napoleońskich odtwarzali J. Suchodolski i P. Michałowski. W 2 połowie stulecia powstał szereg batalistycznych obrazów Matejki (m.in. Bitwa pod Grunwaldem 1875-78), słynna Panorama racławicka J. Styki, liczne obrazy J. Kossaka, J. Brandta. Konkludując na przełomie XIX i XX w. – w. Kossaka.
Batalia
Batalia (francuski lub włoski). 1) w średniowieczu czworoboczny szyk bojowy, bądź zharmonizowany oddział, początkowo piechoty, potem także kawalerii. W kolejnym okresie część ogólnego ugrupowania wojska na polu bitwy. 2) bitwa rozstrzygająca (generalna).
Batalion.
Batalion (francuskie), wiarygodnie to pododdział w różnych rodzajach wojsk. Niewątpliwie w piechocie złożony zwykle z 3 kompanii strzeleckich i kilku pododdziałów specjalnych. Oczywiście batalion wchodzi w skład pułku lub brygady. Godne uwagi to to, iż może też być samodzielny. Od 2 połowy XVI w. nazwę batalion (pochodzącą od dotychczasowego terminu batalia) wprowadzono dla oznaczenia jednostki organizacyjnej i taktycznej, a także części ugrupowania bojowego wojska. Dla wyjaśnienia w Polsce nazwę tę spotykamy od początku XVIII w.
Duch Piłsudskiego w czasach dzisiejszych.
Podobnie jak w 1920, Cud nad Wisłą – odrodzenie z upadku i wzrost, ma miejsce na naszych oczach. Prawie każde większe miasto posiada ulice i place nazwane imieniem Józefa Piłsudskiego. Są parki i skwery marsz. Józefa Piłsudskiego. Powstały Szkoły Podstawowe, Licea i Zespoły Szkół Ponadpodstawowych m.in. Zespół Szkół Poligraficznych im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, a nawet Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W Toruniu wybudowano most drogowego im. J. Piłsudskiego. Spotykane są Stadiony Miejskie im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W kilku aglomeracjach miejskich utworzono Osiedle Imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Miasta z pomnikiem Piłsudskiego.
O pomnik Józefa Piłsudskiego wzbogaciły się m.in.: Budapeszt, Częstochowa, Gdańsk, Gliwice, Katowice, Lublin, Ławica (usunięty 19 września 1939), Łódź, Poznań (już nieistniejący – usytuowany na terenie koszar 7 Batalionu Saperów przy ul. Rolnej, na Wildzie). Podobnie do wymienionych urbanizacji: Rzeszów, Sulejówek, Tarnopol (zlikwidowany – wrzesień 1939), Turek, Warszawa, Węgrów. Zawiercie.
Inne miejsca z postumentem bohatera.
Madera (godne uwagi to portugalski archipelag położony na Oceanie Atlantyckim). Nowy Jork w oddziale PSFUK. Brazylia – popiersie Marszałka Józefa Piłsudskiego w Rio de Janeiro z roku 1967.
Znaczenie kolorystyki.
Bez wątpienia jako ekspert, dla osiągnięcia zamierzonego celu, wykonawczyni ograniczyła się do istotnych kolorów.
Koloryt zielony.
Zieleni jest najwięcej. Zasadniczą kwestią tej pigmentacji jest to co korelatywne z naturą i szatą roślinną budzącą się do życia. W rezultacie w Cudzie nad Wisłą ta barwa zwiastuje początek czegoś nowego, nowych czasów przede wszystkim rozwoju i wolności.
Tonacja szara i biała.
To mundur Naczelnika Piłsudskiego i naturalne dopełnienie kamienia wrostkami minerału hornblenda – oczywiście tu jako wspomagające wodza wojsko konne. Dla wyjaśnienia barwnik szary to kolor polityków, wykorzystywany jest do podkreślenia stabilności, sukcesu i doświadczenia. Zastosowanie przez mistrzynię szarości ze światłem białym jest trafione. Oddaje w zupełności intelektualne działanie i kreacyjne zmagania Polaków. Na zakończenie to górny płat flagi.
Zabarwienie czerwone i rubinowe.
Umaszczenie klaczy, przelana krew, kończąc dolny płat flagi. W związku z tym zdolniacha kompetentnie ukazała nim energię, determinację, jeszcze bardziej witalność i działanie oddziałów kawaleryjskich.
Akryl niebieski.
Śladowe chmury, podobnie do innych atrybutów, twórczyni tym odcieniem umiejętnie wskazała uduchowienie, pokój również dynamizm, kreatywność i inspirację. W tym momencie walczących z napastnikiem, w rezultacie wyswobodzonej ojczyzny.
Koloryzacja brązowa – ruda.
Na obrazie to współwystępujący pościg, jednak w symbolicznym ujęciu to koloryt przywołujący na myśl barwy naturalne silnie ukorzenionych drzew i ziemi. Brązem, plastyczka niewątpliwie z sensem uchwyciła starcie o spokój, harmonię i równowagę wspólnoty, w rezultacie o korzenie kultury narodowej.