Zamiennia metonimia zabieg zrewaloryzowania terminu treści lub nietypowości

Zamiennia metonimia

Zamiennia metonimia zabieg zrewaloryzowania terminu treści lub nietypowości. Zamiennia metonimia [gr.], figura stylistyczna opierająca się na przeniesieniu definicji jednego przedmiotu na inny. Odbywa się na zasadzie dostrzeżonego zwracającego uwagę podobieństwa, dochodzącego do głosu w gronie obu przedmiotów. Spójnia ta może się artykułować stosunkiem animatora do wytworu (czytać Mickiewicza w zastępstwie twórczość poetycką Mickiewicza) – mowa o Adamie Mickiewiczu synu Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj . Inny przykład to posiadacza do rzeczy posiadanej (Krezus okolicznościowo bogacz). Bądź narzędzia do wykonawcy (dobre pióro przejściowo dobry pisarz). Albo surowca do wytworzonej zeń ruchomości (żelazo efemerycznie miecz). Ewentualnie ekscytującego symbolu jakiegoś zjawiska do owego zjawiska (laur tymczasowo zwycięstwo) itp.

.

Osobliwym rodzajem zamienni jest – synekdocha. Synekdocha [gr.], ogarnienie, figura pięknego wysławiania się, gatunek metonimii (zamiennia). Gdzie identyczną wszechobejmujące sformułowanie przedmiotu, zjawiska, pojęcia itp. przerabia się nomenklaturą z większym natężeniem szczegółów lub odwrotnie. Fundamentem tej konwersji jest zawsze określona, realna subordynacja między zastępowanymi elementami. Modelem możliwym do przyjęcia jest stosunek części do całości (pars pro toto). Następnie – rodzaju do gatunku (śmiertelny krótko człowiek). W dalszej kolejności – abstrakcji do konkretu (młodość nietrwale młodzi). Potem – liczby pojedynczej do mnogiej (wróg napadł na kraj w miejsce wrogowie), dalej imienia własnego do pospolitego (antonomazja) 368.

.

Antonomazja [gr.], określenie skrystalizowane w wymowności antycznej. Ujednoznacznia dublowanie nazwy własnej osobowej za pośrednictwem nazwy konwencjonalnej opcjonalnie przeciwstawnej. Dowód – „stolica” zastępczo „Warszawa” czy też „Warszawa” przelotem „stolica”. Różny ideał – „szczyt” zastępczo „Wielki Giewont” jednakowoż „Wielki Giewont” doraźnie „szczyt”. 408.

.

Trop [łac.< gr.], lit. definicja sprecyzowana dzięki nadszarpniętej zębem czasu retoryki i poetyki na oznakowanie wyrazów i wypowiedzi o autorytecie przenośnym (przenośnia). Tropy aranżują indywidualną kategorię figur retorycznych (stylistycznych) w szczególności alegoria, hiperbola, synekdocha, zamiennia. 446.

.

Przenośnia: 1) Metamorfoza, kolekcja słów, w których ranga jednych zostaje przeniesione na wymowę pozostałych w charakterze dostrzeżonego pomiędzy nimi szacunkowej równoważności. Manewr ten kompiluje nową swoistą jednolitość semantyczno-obrazową o temperamentnym zabarwieniu emocjonalnym. Jest to jeden z najbardziej wyrazistych środków ekspresji językowej. Przenośnie występują często gęsto w mowie potocznej, z reguły w postaci sztampowych zwrotów. A ich metaforyczna w pierwszej chwili pozycja skłoniła się bez mała całkowitej bezczynności (np. „głucha cisza”). Kluczowe notowanie metafory artystycznej figuruje jednakże w jej eksperymentatorstwie. Zaskakująco ujawnia ona niewidzialne i pionierskie związki łączące wyrażenia z najbardziej dalekich od siebie domen znaczeniowych. Opiniodawczym jest (np. «Spod bruzdy gniewu patrzeć w świat» – Tuwim). Pasja do odległego synchronizowania należy do reprezentatywnych cech nowatorskich kierunków poezji XX w. Tak jak tych, którzy widzą w przenośni dojrzałą konstrukcję intelektualną (Awangarda), jak również dla tych, u których pozostaje ona środkiem komunikatu nie kontrolowanych, instynktownych stanów psychicznych (surrealizm). 2) Wszelki trop stylistyczny. 597. 600.

.

Omówienie (peryfraza) [gr.], fenomen talentu oratorskiego opierający się na zastąpieniu na co dzień uwielbianej terminologii przedmiotu lub toku postępowania. Następuje to za przyczyną rozbudowanego, niejednokrotnie ambiwalentnego opisu. Tytułem przykładu – „wychylać kielichy” kapryśnie „pić”. Nieprawdopodobnie owacyjnie posługiwali się tym chwytem poeci epoki klasycyzmu. Wymienić tu należy Stanisława Trembeckiego herbu Prus (sekretarz królewski) – autora wierszy politycznych, bajek, poematów (najbardziej trendy to Sofiówka z 1806). Akademickim udokumentowaniem opisu literackiego jest: „z chińskich ziół ciągnione treści” (Mickiewicz w Zimie miejskiej) zamiast „herbata”.

.

Zamiennia metonimia zabieg zrewaloryzowania terminu treści lub nietypowości domeny sugerowane:

Polska jest obszarem w najwyższym stopniu nizinnym. Szablonowa wysokość całego terenu wynosi nie więcej niż 174 m n.p.m. Maksymalnym punktem jest wzniesienie Rysów w Tatrach (2499 m n.p.m.). Ograniczony do minimum ma usytuowanie w delcie Wisły w niewielkiej odległości od Elbląga (1,8 m p.p.m.). Współczesne ukształtowanie powierzchni Polski jest wynikiem długiego rozwoju. Z jednej strony jest ono odwzorowaniem struktury geologicznej uzupełniająco stale działających intensywności wewnętrznych Ziemi, skądinąd zyskiem oddziaływania sił zewnętrznych, będących środkiem represyjnym chimerycznych ustawicznie warunków klimatycznych. 602.

.

Zamiennia metonimia zabieg zrewaloryzowania terminu treści lub nietypowości – mutacja:

633. 651. 17 kwietnia 2020. Gama Prawdzic. Od A do Z. Słownik encyklopedyczny. Zwiastun w odniesieniu do minipodpisu Z.

.