Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – 12 h

Szanowni Państwo, uprzejmie zawiadamiamy,

iż piąta edycja

Dnia Nowoczesnej Sztuki

odbędzie się jak zawsze

23-go kwietnia, we wtorek o godzinie 12:00

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe

w nietradycyjnym pomieszczeniu granitowym ze szklaną piramidą

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – witamy w kolejnym ogłoszeniu instytucji gromadzącej obiekty posiadające pewną wartość artystyczną. Chcielibyśmy Państwa zaprosić na święto sztuki współczesnej, które odbędzie się o godzinie 12:00 – w samo południe 23 IV przy ulicy Żwakowskiej 8/66.

.

.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe

Placówka MMSPHJD zaprezentuje 6 miniaturowych prac artystów z Polski i Szwecji. Każda praca posiada autograf artysty.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – RP (Poland)

Agnieszka Seidel-Kożuch – 2 rysunki:

.

WAŻKA – ORIENTALNE SNY 2015

.

ĆMA – SENNE MARZENIA 2015.

Miejsce twórczości: Tychy, Katowice – projektant graficzny, ilustrator, animator, jako grafik reprezentuje Miejskie Centrum Kultury w Tychach.

.

Wojciech Łuka – 2 rysunki:

.

KRÓL 2015

.

.

KRÓLOWA 2015 .

Miejsce twórczości: Tychy, Katowice. artysta grafik, rysownik, malarz. Od roku 1991 do roku 2011 – w tyskim magistracie jako Plastyk Miejski Wydziału Architektury w Tychach. Od 1994 współtwórca i członek kolegium redakcyjnego, a także kierownik Działu Graficznego miesięcznika „Śląsk”.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – SZWECJA (SWEDEN – KONUNGARIKET SVERIGE)

Tomas Niklasson – 1 rysunek:

.

TOMAS NIKLASSON SJÄLVPORTRÄTT 2015.

Miejsce twórczości: Göteborg – konstnär.

.

Otto Niklasson Elmerås – 1 rysunek:

.

OTTO NIKLASSON ELMERÅS SJÄLVPORTRÄTT 2015.

Miejsce twórczości: Sztokholm (Stockholm) muzyk, rzeźbiarz, rysownik.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – INFO o eksponatach

Na co dzień i od święta eksponaty te znajdują się zamknięte w szklanej piramidzie osadzonej na sześciu granitowych kolumnach o kwadratowej podstawie 15 cm x 15 cm i wysokości 50 cm. Piramida znajduje się w „Granitowej Sali” placówki.

.

12 h CIEKAWOSTKI

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – AUTOGRAF

AUTOGRAF [gr.] własnoręczny podpis lub pismo określonej osoby. Sygnatury (cechy) wybitnych osobistości stanowiły przedmiot zbieractwa (od końca XVI w. we Francji, w Anglii, od 2 poł. XVIII w, w Niemczech) i handlu. Pierwsza licytacja (zbiór autografów Richelieugo) miała miejsce w Paryżu 1801 r.

.

12 h ĆMY

ĆMY motyle nocne, powszechnie przyjęta nazwa motyli latających głównie nocą. Obejmują olbrzymią większość gatunków z rzędu motyli, gdyż na 18 grup rodzin aż 16 zalicza się do ciem, a tylko dwie grupy do motyli dziennych. W naszej faunie ćma stanowi stanowi około 95% gatunków wszystkich motyli.

.

Nie wszystkie ćmy prowadzą tryb życia nocny, chociaż znaczna większość jest wierna tej zasadzie; istnieją ćmy heliofilne, latające wyłącznie w słońcu, jak np. wiele gatunków kraśników, nocnicówek lub molowców; liczne gat. ciem odznaczają się tym, że ich samce latają w dzień, a samice w nocy, lub odwrotnie (np. niektóre gatunki prządkówek, miernikowców lub nocnicówek). Istnieją wreszcie gatunki ciem latające równie chętnie w dzień, jak i w nocy. Podział motyli na dzienne i nocne oparty jest wyłącznie na trybie życia owadów dojrzałych (imago), natomiast obyczaje gąsienic nierzadko pozostają w sprzeczności z tym podziałem, reprezentując fototropizm odwrotny.

.

12 H ADMIRAŁ

ADMIRAŁ rusałka admirał, Vanessa atalanta, zool. dość duży motyl dzienny z rodziny południc (Nymphalidae). Skrzydła czarne w białe i czerwone przepaski, o rozpiętości do 6 cm. Spotykany na leśnych polanach, w sadach oraz w parkach. Do Europy Środkowej i Południowej przylatuje wiosną z okolic o łagodniejszym klimacie (gdzie ma możność przetrwać zimę) i składa na pokrzywach jaja, z których wylęgają się kolczaste gąsienice, żyjące pojedynczo w domkach z liści zlepionych przędzą. Z poczwarek wylatują latem i jesienią motyle pokolenia krajowego, które giną w naszym klimacie bezpotomnie.

.

12 h APOLLO

APOLLO zool. – niepylak apollo.

.

12 h WAŻKI

WAŻKI, Odonata rząd owadów. Liczy ok. 4 tys. gatunków, z których w Polsce występuje ok. 70. Ciało dł. od paru cm do ponad 20 cm. Zwykle żywo ubarwione, często plamkowate i z połyskiem metalicznym. Narządy gębowe gryzące (gębowe narządy owadów), oczy duże, czułki b. krótkie. Ważki mają 2 pary błoniastych, gęsto użyłkowanych skrzydeł, nogi nieduże, chwytne, odwłok wyjątkowo długi, złożony z 11 segmentów.

.

U samicy na VIII i IX segmencie znajduje się pokładełko. Kopulacja odbywa się w locie. Ważki przechodzą przeobrażenia niezupełne. Jaja składają bezpośrednio do wody, rzadziej na rośliny wodne. Larwy żyją w wodzie, są drapieżne, ich warga dolna przekształcona jest w narząd łowny, tzw. maskę, służącą do chwytania zdobyczy. Oddychają skrzelotchawkami zewn. lub jelitowymi. Rozwój może trwać do 5 lat. Liczba linień od 11 do 15. Dorosłe ważki i larwy żywią się drobnymi zwierzętami, np. owadami. Większość gatunków występuje w krajach tropikalnych i subtropikalnych. W Polsce popularne są: świtezianki, łątki, szklarz, żagnica.

.

12 h ŻAGNICA

ŻAGNICA Aeschna, rodzaj z rzędu ważek. Obejmuje dość liczne gatunki o dł. ciała 40–60 mm, nawet więcej. Oczy niesłychanie duże, czułki krótkie, para nóg przystosowana do chwytania zdobyczy. Ubarwione dość żywo. Latają bardzo szybko i zwinnie. Polują w powietrzu na inne owady. Larwy drapieżne, żyją w wodach.

.

12 h KRÓL

KRÓL tytuł monarchy. Nazwa król pochodzi od imienia Karola i weszła do języków zach. słow. we wczesnym średniowieczu na oznaczenie władców frankijskich z dynastii Karolingów. Wkrótce używano jej jako odpowiednika łac. tytułu rex w stosunku do wszystkich chrześc. koronowanych monarchów. Pierwowzór średniowiecznego królestwa chrześc. stworzył w państwie Franków Pepin Mały. Uzyskał on potwierdzenie swej władzy monarszej przez papieża, a przez kościelny obrzęd namaszczenia (pomazania) i koronacji (752).

.

Podkreśleniem sakralnego charakteru godności król. stał się symbol poświęcenia korony. Na pojęcie tego królestwa złożył się także tradycje władzy germ. wodzów plemiennych (staroskand. konungr) i reminiscencje antyczne (rzym. rex, gr. basileús) i biblijne (hebr. melech). Toteż już średniow. historiografia obejmowała tych wszystkich władców wspólnym tytułem. Prawo do rozdawania koron przypisywano w średniowieczu najwyższej władzy w chrześcijaństwie. Rywalizowało o nie papiestwo i cesarstwo. Tytuł króla i związana z nim koronacja podkreślały pierwotnie tylko boskie pochodzenie władzy monarszej (król „z bożej łaski”). Dopiero później (od ok. XIII w.), z upadkiem uniwersalizmu średniowiecza, powstały teorie suwerenności władzy królewskiej (rex est imperator in regno suo ’król jest władcą w swoim królestwie’). Symboliczny wyraz znalazły one w rozwoju insygniów król. (berło, jabłko). Zwycięstwo zasady suwerenności sprawiło też, że na przyznawanie tytułu króla przestały mieć wpływ władze kościelne, choć sama koronacja pozostała nadal obrzędem sakralnym. W Polsce pierwszy koronował się na króla Bolesław Chrobry 1025.

.

W drugiej kolejności w tym samym roku jego syn Mieszko II oraz Bolesław Śmiały w 1076 r. Okoliczności zewnętrzne, a później rozbicie dzielnicowe sprawiły, że dopiero Przemysław II w 1295 podjął tradycję koronacji. Dopełnił koronacji Wacław II w 1300 r. Od czasów Władysława Łokietka , koronowanego w 1320, monarchowie pol. nosili już stale tytuł króla, aż do rozbiorów. W okresie 1815-1917 tytułu „króla Polski” używali cesarze rosyjscy. We współczesnej Europie tytuł króla nosi głowa państwa w Wielkiej Brytanii, Danii, Szwecji, Norwegii, Holandii i Belgii. Królestwem jest formalnie również Hiszpania. Potocznie tytuł króla używa się również na określenie monarchów niepodległych państwa pozaeuropejskich.

.

12 h ARTUR

ARTUR, Artus legendarny król Celtów, który przewodził (V–VI w.) ich walce przeciw anglosaskiej inwazji. Centralna postać cyklu legend arturiańskich, znanych w licznych wersjach językowych i różnorodnych opracowaniach literackich. Z wielorakich wątków ukształtowała się w późnym średniowieczu pewna całość tematyczna. Dzielny król Artur, posiadacz sławnego miecza zwanego Excalibur, panuje na zamku Camelot otoczony drużyną doborowych rycerzy. Dwunastu z nich zasiada wraz z królem do okrągłego stołu, przy którym wszyscy zachowują równe prawa. W otoczeniu Artura wyróżnia się m.in. jego niewierna żona Guinevere, czarnoksiężnik Merlin i zaufany sługa Bedivere. Artur ginie zabity zdradziecko przez siostrzeńca Modreda, lecz przeniesiony do cudownej krainy Avalon ma (wg wierzeń Celtów) powrócić, gdyż kraj znajdzie się w niebezpieczeństwie.

.

Wśród „rycerzy okrągłego stołu” poczesne miejsce zajmują: dzielny i cnotliwy Galahad, wzór dworskich manier Gawain oraz Lancelot, Parsifal, Lohengrin i in. Losy wielu z nich zwiążą się później z historią poszukiwań cudownego naczynia, znanego pod nazwą św. Graal. W obrębie kręgu arturiańskiego mieszczą się również dzieje tragicznej miłości Tristana i Izoldy. Zasadniczy szkielet fabularny legend arturiańskich wywodzi się z mitologii celtyckiej. Średniowiecze ubarwiło je własnymi wyobrażeniami, widząc w świecie rycerzy Artura wzór obyczaju rycersko-dworskiego (kult dzielności, serca). Splotły się z nimi obiegowe motywy przygodowo-fantastyczne oraz chrześc. wpływ mistyczno-rel. (wątek Gralla). Legendy arturiańskie, przeniesione na kontynent w XI–XII w. przez anglo-normandzkich bardów, poczęły już wcześnie podlegać różnorakim przekształceniom – głównie w obrębie romansowo-rycerskiej epiki franc. i niem. W Anglii pierwsze przekazy dotyczące Artura zachowały się w pseudohistorycznych kronikach: łac. (Nennius, ok. 800) i ang. (Layamon, ok. 1200).

.

12 h SALOMON

SALOMON, [hebr. ’pokój’] rok ur. nie znany, zm. ok 930 p.n.e., król izrael. od ok. 970, syn Dawida i Betsabee. Tron opanował usuwając starszego brata, Adoniasza. Umocnił władzę królewską, przeprowadził podział kraju na prowincje, zreorganizował armię, wprowadzając, na wzór egipski, wozy bojowe, zakładał stadniny (m.in. w Megiddo) i składy towarów (głównie dla potrzeb dworu). W celu scentralizowania kultu zbudował świątynię Jahwe w Jerozolimie. Rozwinął handel (statki Salomona docierały do wielu krajów, m.in. do legendarnej krainy Ofir). Unikał wojen, utrzymując przyjazne stosunki (zwłaszcza w pierwszym okresie panowania) z sąsiadami, newralgicznie z Egiptem (przymierze to umocnił przez małżeństwo z córką faraona), Tyrem (Hiram I) i Arabią (wizyta królowej Saby).

.

Dwór Salomona był żywym ośrodkiem kultury, naczelnie literatury, co stało się zapewne powodem przypisywania Salomonowi autorstwa wielu powstałych później utworów (Pieśni nad pieśniami, Przypowieści, Eklezjastes i in.). Salomonowi nie udało się zapewnić swemu państwu trwałej jedności. Zadawnione konflikty międzyplemienne (podsycane przez niektórych kapłanów, niezadowolonych z tolerancji religijnej Salomona), ucisk podatkowy (związany z licznymi budowlami Salomona) budziły opór kluczowo pn. plemion izrael. i spowodowały rozkład państwa po śmierci Salomona. Z Biblii, gdzie panowanie Salomona uznane zostało za złoty wiek dziejów Izraela, wywodzi się późniejsza bogata tradycja żyd. i eur., sięgająca późnego średniowiecza.

.

Salomon występuje w niej bądź jako władca potężny, mądry i sprawiedliwy, bądź też (w nawiązaniu do biblijnej opowieści o grzesznej starości króla i jego praktykach magicznych) jako postać anegdotyczna (pedant, erudyta przeciwstawiony ludowej mądrości – Marchołta). Z Biblii znana jest wizyta królowej Saby u króla izrael. Salomona. Według legendy Kebra Nagast (etiopska literatura) ze związku Salomona z tą królową (noszącą w legendzie imię Makeda) urodził się Menelik I, rzekomy założyciel dynastii panującej do dziś w Etiopii. SABA, w X–II w. p.n.e. królestwo w pd.-zach. Arabii (Jemen) ze stolicą w Marib, zamieszkiwane przez semickie plemiona sabejskie.

.

Upadło w 115 r. p.n.e., podbite przez Himiarytów. Podstawą gospodarki Saby była uprawa roli, oparta na wysoko zorganizowanym systemie sztucznego nawadniania. Ważną rolę w gospodarce państwa odgrywała też jego pozycja pośrednika w handlu między Indiami, Afryką Wschodnią i państwami Bliskiego Wschodu. Rozwinięta była kultura oparta na własnym piśmie, Saba kierowała swą ekspansję na teren Etiopii, utrzymywała kontakty polityczne z innymi państwami.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – AUTOPORTRET

AUTOPORTRET [gr.-franc.] portret własny artysty, występujący w malarstwie, rzeźbie, grafice. Autoportrety istniały w staroż. Grecji i Egipcie, sporadycznie (wobec anonimowości sztuki) pojawiały się w średniowieczu. Najstarsze z zachowanych: autoportret rzeźbiarza z opactwa św. Piotra w Ferentillo, VIII w. Autoportret złotnika Volviniusa na złotym ołtarzu wykonanym przezeń dla kościoła w Mediolanie, IX w. oraz na iluminowanych rękopisach. Najbardziej znany w XIV w. jest a. rzeźbiarza Piotra Parlera (ok. 1392) w katedrze w Pradze. W malarstwie XV w. często spotyka się autoportrety w kompozycjach religijnych. Niekiedy artyści tworzyli także autoportrety w formie karykatury (tzw. autokarykatura).

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – RYSUNEK

RYSUNEK jedna z najpopularniejszych gałęzi sztuk plastycznych, której istotą jest posługiwanie się linią na płaszczyźnie. Rysunki mogą być wykonane tuszem, atramentem lub farbą (przy użyciu piórka lub pędzla), a także ołówkiem, kredkami, węglem, sztyftami metalowymi (np. srebrnymi), sangwiną lub sepią. Jako podłoże najczęściej stosuje się papier, dawniej także papirus i pergamin. Rysunki mogą mieć formę linearną lub światłocieniową (modelowane za pomocą szraferunku lub laminowania). Stosuje się też czasem podkolorowywanie rysunków.

.

Rysunek może służyć jako faza wstępna przy opracowaniu obrazu, rzeźby (szkic, studium), tkaniny, witrażu, malowidła ściennego, mozaiki (karton), a także jako projekt arch. (wykonany w odpowiedniej skali przy zastosowaniu metody odrzutowania i zasad perspektywy), wzór ornamentalny. Może też stanowić świadomie zamierzone dzieło sztuki. Rysunek jest najstarszą formą wypowiedzi artyst., znaną od czasów prehist. Jego rozwój przebiegał zgodnie z ogólnymi przemianami stylowymi. Jako autonomiczna dziedzina sztuki występuje od renesansu. Rysunek był podstawą nauczania akademickiego.

.

12 h PIRAMIDA

PIRAMIDA [gr. < egip.] 1) W staroż. Egipcie monumentalny grobowiec w kształcie ostrosłupa. W okresach Starego i Średniego Państwa (od III do XVII dynastii) piramida była formą grobu królewskiego. W czasie Nowego Państwa małe piramidy powstawały jako groby prywatne (Teby, Aniba w Nubii). Piramidy wznosili również władcy z dynastii etiopskich (Meroe, Napata). Przejście od formy mastaby do piramidy wiązało się prawdopodobnie z rozpowszechnieniem się kultu solarnego (przypuszcza się, że kształt piramidy był symbolem wiązki promieni słonecznych, umożliwiającej zmarłemu kontakt z niebem i ziemią. Za najwcześniejszy przykład piramidy uważa się grobowiec Dżesera w Sakkarze (tzw. piramida schodkowa), przypominający swym wyglądem 6 spiętrzonych, zmniejszających się ku górze mastab.

.

Podobne piramidy schodkowe budowali inni królowie z III dynastii (piramida w Zawijet el-Arjan, Medum, Sakkarze). Kolejne etapy w ewolucji piramid stanowią dwie piramidy w Daszur: piramida Łamana, której górna część ma inny kąt nachylenia niż dolna, oraz piramida Czerwona, mająca już kształt regularnego ostrosłupa. W okresie panowania IV dynastii ustaliła się ostatecznie forma piramidy właściwej, z którą się wiązał określony budowli kultowych. Piramidę zakładano na planie kwadratu, zorientowanego wg. stron świata. Wejście do piramidy, znajdujące się od strony pn., było poprzedzone kaplicą. Od wschodu przylegała do piramidy górna świątynia grobowa z przedsionkiem, dziedzińcem, niszami na posągi i kaplicą, ze ślepymi wrotami i stołem ofiarnym czytaj dalej.

.

12 h info .

12 h rowerowe miejsce parkowania

.

.

12 h uwiecznianie

.

12 h miejsce postoju

.

.

12 h bezproblemowość w Muzeum, które założył w 2013 roku Henryka Jana Dominiak

.

.

12 h grafika Dzień Nowoczesnej Sztuki

.

.

12 h

---

własność DOMINIAK AH™. 

Wywiady z Henrykiem Janem Dominiakiem.

Żwakowska 8/66.

Poland, Europe .

Malarstwo, Rysunek, Grafika.

Rzeźba, Ceramika.

Falerystyka, Weksylologia, Heraldyka, Symbolika i Emblematyka.

Broń Biała.

.

Dzień Nowoczesnej Sztuki 23 kwietnia w samo południe – kategoria: 2364. 2384. 19 kwietnia 2020. Aktualne wydarzenia. Audiencje europejskiej placówki muzealnej. Materia we wtorek. narada gości. Prace rysownika. Problematyka Bogoria. Socjolekt na miniaturę H. Sztuka polska, Sztuka szwedzka. Z całą pewnością godło Bogoria. Strona główna.

.

.