Róża Lutra – 1997 – luteranie w Tychach
EMB42 Róża Lutra – artefakt kulturowy, ruchomość/rzecz przede wszystkim z dziedziny wizualnej twórczości artystycznej/religii monoteistycznej z grupy abrahamicznej/Protestantyzmu możliwego/priorytetowego zagadnienia chrześcijaństwa, przypinka/identyfikator metalowy w barwach polichromatycznych wyprodukowany na potrzeby Parafii Ewangelicko-Augsburskiej św. apostołów Piotra i Pawła w Tychach.
Naświetlenie eksponatu
Fotografia
Artefakt kulturowy EMB42 Róża Lutra w powiązanej symboliczności/umowności odnowy chrześcijaństwa zapoczątkowanej przez Marcina Lutra w XVI wieku ruchem religijno-polityczno-społecznym zwanym reformacją, z upływem czasu niejednokrotnie przetrwała do naszych czasów symbolizując Kościół Ewangelicko-Augsburski/Luterański.
Sygnatura – EMB42
Nazwa rzeczy/emblematu – Róża Lutra
Autor – wcześniej – Róża/herb rodzinny ks. Marcina Lutra – niemieckiego duchownego chrześcijańskiego i tłumacza, doktora teologii, który w dalszej kolejności przekształcił projekt i uzupełnił uzasadnionym opisem.
Rok wyprodukowania rzeczy – 1997 – upowszechniany przez Parafię Ewangelicko-Augsburską Apostołów Piotra i Pawła w Tychach
Temat rzeczy – odzież księdza/oznakowanie – symbol – znak rozpoznawczy reformacji protestanckiej i jednocześnie atrybut przeważającej części Kościołów ewangelickich obrządku augsburskiego.
Rodzaj rzeczy – przypinka/oznaczenie.
Wymiary nominalne/zewnętrzne – zarówno pod względem szerokości, jak i długości, w tych okolicznościach majątku ruchomego Muzeum, wyznacza zakres 1,52 x 1,52 cm.
Dziedzina naukowa – emblematyka Luteranizmu – doktryny teologicznej i chrześcijańskiego ruch reformacyjnego.
Funkcja rzeczy – identyfikacja duchownego/znak rozpoznawczy.
Krótka informacja
Materiał/składnik czynności produkcyjnej wyrobu wykonanego – metal/mosiądz – stop miedzi i cynku wypełniony różnokolorową emalią.
Kolor wyrobu wykonanego – barwy polichromatyczne/złota, czarna, czerwona, biała, zielona i niebieska, którym w bazowym/ścisłym projekcie z 1530 roku Luter przyporządkował znaczenie/cechy znaku Róży.
Po pierwsze – w jej środku „Pierwszy ma być krzyż – czarny, na tle serca. (…)„. Nieustanny akcent, że wiara/nadzieja w Ukrzyżowanego usprawiedliwia/rozgrzesza. Sprawiedliwy/rozgrzeszony istnieje/egzystuje z przekonania do Ukrzyżowanego/zamordowanego przez przybicie do krzyża. Ukrzyżowany/przez Poncjusza Piłata skazany na chłostę i śmierć Chrystus to wiekopomna idea przewodnia istnienia/egzystencji i wysiłku umysłowego osobowości/przedstawiciela gatunku ludzkiego. Usytuowany w czerwonym sercu krzyż chrześcijański/crux ordinaria – krzyż zwykły – stanowi drogę Jezusa na krzyż/unicestwienie drogą miłości/pojednania.
Po drugie – „Serce ma być umieszczone w środku białej róży, pokazywać co przynosi radość, pociechę i ukojenie w wierze (…)„.
Nade wszystko – „Dlatego róża powinna być biała, a nie czerwona, ponieważ kolor biały jest kolorem duchów i wszystkich aniołów„.
W efekcie – „Róża ta znajduje się na błękitnym polu, jako że taka radość ducha i nadzieja oznacza początek radości niebiańskiej w przyszłości„.
W każdym razie – „Wokół tego pola umieszczony jest złoty pierścień. Ponieważ taka błogość w niebie trwa wiecznie i nie ma końca i kosztowna jest ponad wszelką radość i dobra. Tak jak złoto jest najkosztowniejszym metalem szlachetnym„.
Zastosowanie rzeczy w rzeczywistości – de facto – z mocy faktu, akord pakietu parafii w Tychach (administratorów – proboszczów parafii w Mikołowie) i wiernych. Praktykowany w klapie marynarek lub przepisowych ubiorów księży. Ściśle biorąc, obiekt jest prezentem od ks. Kornela Undasa.
Mienie ruchome – niebudzący wątpliwości – de lege lata – z punktu widzenia prawa w obecnym kształcie art. 46 Kodeksu cywilnego – eksponat bezsprzecznie salonu wystawowego Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach, definitywnie Działu Falerystyki, Weksylologii, Heraldyki, Symboliki i Emblematyki.
Odniesienia cybernetyczne
Oczywiście Żwakowska Ul
