Strona internetowa naszego muzeum, która odnosi się do kategorii broni używanej w walce wręcz.

Niezaprzeczalnie Rodzaje oręża walki wręcz w kolejach losu świata jak widać to w gruncie rzeczy łam internetowy, na którym widnieje z kategorii broni białej – zbiór opisów rzeczy materialnych. Innymi słowy wyszczególnienie stanowiących przedmioty do walki zbrojnej zaczepnej lub obronnej (broń wojskowa), polowania na zwierzynę (broń myśliwska), a także rywalizacji sportowej (broń sportowa).

Rodzaje oręża walki wręcz w kolejach losu świata – jednym słowem – DZIAŁ BRONI BIAŁEJ

Fotografia

BRO2 Bagnet/nóż szturmowy wz.1956, bez żabki skórzanej, do pistoletu maszynowego – Zastava M56, z okresu bezpośrednio po zakończeniu wojny w byłej Jugosławii. W przeszłości przedmiot był używany przez wszystkie strony zaangażowane w konflikt tego terenu.

Krótko mówiąc Muzeum Miniaturowej Sztuki Profesjonalnej Henryk Jan Dominiak w Tychach.

Tym samym Żwakowska 8/66.

4. Europa.

W rzeczy samej Polska.

I to: Dział Malarstwa, Rysunku i Grafiki.

II to: Dział Rzeźby i Ceramiki.

III to: Dział Falerystyki i Weksylologii, obejmujący Heraldykę, Symbolikę i Emblematykę.

W końcu IV to: Dział Białej Broni.

Oczywiście, Opis O muzeum.

Dodatkowo: Kompendium.

W podobny sposób: Strona główna.

Przy tym: DOMINIAK AH.

Rodzaje oręża walki wręcz w kolejach losu świata

BERDYSZ [łac. < germ.] – bez wątpienia to wielki szeroki topór o silnie zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu. Stanowił uzbrojenie piechoty w XVI i XVII w., przede wszystkim w Rosji i Szwecji. W 2 poł. XVIII w przez króla Jana Sobieskiego wprowadzony w formie zmodyfikowanej (znacznie mniejszy), zastępował jednocześnie pikę, forkiet.

DZIDA – używana od czasów najdawniejszych broń drzewcowa, lżejsza odmiana włóczni lub piki. Składa się z długiego drzewca oraz z osadzonego na nim grotu.

MIECZ – wojsk. broń biała o prostej obosiecznej głowni i prostej rękojeści. Używany od epoki brązu do XVI w. W średniowieczy stanowił głównie broń jazdy rycerskiej. W piechocie w XVI w. używano ciężkich i długich mieczy dwuręcznych.

NADZIAK – młotek bojowy na długim drzewcu, zakończony ostrym kolcem lub grotem do kłucia. Używany od XV do XVII w. jako broń jazdy do rozbijania zbroi przeciwnika czekan.

NÓŻ – jedno z najstarszych narzędzi znane od górnego paleolitu, służące do cięcia, krajania itp. Pierwotnie wykonywany był z wióra krzemiennego o jednej krawędzi ostrej (przystosowanej do cięcia), drugiej zaś przytępionej na całej długości (nóż tylcowy) lub tylko przy wierzchołku (nóż półtylcowy) stromym retuszem. W neolicie nóż miał często obie krawędzie przystosowane do pracy. Nóż wykonany z metali (brązu i żelaza) kształtem podobny był do współczesnych. Postępująca specjalizacja zajęć (szczególnie od okresu lateńskiego) spowodowała zróżnicowanie kształtów i wielkości noży (np. długie noże bojowe, kuśnierskie, garbarskie, snycerskie). Na przestrzeni dziejów noże znajdowały wszechstronne zastosowanie w różnorodnych pracach produkcyjnych, gospodarskich, służyły praktykom kultowym i stanowiły ważny element wyposażenia bojowego.

RAPIER [ franc.] – broń biała przeznaczona do kłucia, o długiej i wąskiej głowni oraz rękojeści z koszem, zwykle ażurowym, dla osłony dłoni. Używany w Europie w XVI i XVII w. przez piechotę i kawalerię, w Polsce tylko przez wojska autoramentu cudzoziemskiego. Także sprzęt sportowy używany w szermierce.

.

.